Przejdź do zawartości

Georg Keßler

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Georg Keßler
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 września 1932
Saarbrücken

Kariera trenerska
Lata Drużyna
1966–1970 Holandia
1970–1971 Sparta Rotterdam
1971–1972 RSC Anderlecht
1972–1974 PEC Zwolle
1974–1977 Hertha BSC
1977–1978 FC Wacker Innsbruck
1978–1982 AZ Alkmaar
1982–1984 Club Brugge
1984–1985 Olympiakos SFP
1986 1. FC Köln
1986–1989 Royal Antwerp FC
1989–1990 Standard Liège
1991–1992 Fortuna Sittard
1996–1998 Royal Antwerp FC

Georg Keßler (ur. 23 września 1932 w Saarbrücken) – niemiecki trener piłkarski.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Keßler jest synem Holenderki i Niemca. Karierę rozpoczynał w 1966 roku jako selekcjoner reprezentacji Holandii. Po raz pierwszy poprowadził ją 23 marca 1966 roku w przegranym 2:4 towarzyskim meczu z RFN. Drużynę Holandii prowadził łącznie w 28 spotkaniach, z czego w 10 wygranych, 5 zremisowanych oraz 13 przegranych.

Następnie Keßler trenował holenderską Sparta Rotterdam, a w 1971 roku został szkoleniowcem belgijskiego Anderlechtu. W 1972 roku zdobył z nim mistrzostwo Belgii oraz Puchar Belgii. W tym samym roku przeszedł do holenderskiego PEC Zwolle, który to prowadził przez dwa lata.

W 1974 roku Keßler został trenerem niemieckiej Herthy BSC. W Bundeslidze zadebiutował 24 sierpnia 1974 roku w zremisowanym 3:3 meczu z Fortuną Düsseldorf. W 1975 roku wywalczył z Herthą wicemistrzostwo RFN. W 1977 roku dotarł z nią natomiast do finału Pucharu RFN. W tym samym roku odszedł z Herthy.

Kolejnym klubem Keßlera był austriacki FC Wacker Innsbruck, z którym w 1978 roku zdobył Puchar Austrii. Następnie, w latach 1978-1982 prowadził holenderski AZ Alkmaar. W 1981 roku zdobył z klubem mistrzostwo Holandii oraz Puchar Holandii, a także dotarł z nim do finału Pucharu UEFA.

Potem trenował belgijski Club Brugge oraz grecki Olympiakos SFP, a w 1986 roku trafił do niemieckiego 1. FC Köln. W tym samym roku dotarł z nim do finału Pucharu UEFA. Potem Keßler prowadził belgijskie drużyny Royal Antwerp FC oraz Standard Liège, holenderską Fortunę Sittard, a także ponownie Royal Antwerp, który był jego ostatnim klubem w karierze.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]