W sezonie 1999/2000 występował w Atlético Madryt. Stanowił o sile ofensywnej hiszpańskiego zespołu – z dorobkiem 24 goli zajął drugie miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców Primera División[4]. Ponadto zagrał w przegranym 1:2 finale Pucharu Króla z Espanyolem, w którym w 90 minucie zdobył honorową bramkę dla swojej drużyny[5].
W 2000 roku przeszedł do Chelsea za 15 milionów funtów[6]. W nowym zespole zadebiutował 13 sierpnia w meczu z Manchesterem United o Tarczę Wspólnoty, w którym zdobył gola, przyczyniając się do zwycięstwa 2:0[7]. W sezonie 2000/2001 strzelił w rozgrywkach ligowych 23 bramki (m.in. zdobył cztery gole w spotkaniu z Coventry City[8]) i po raz drugi, tym razem już samodzielnie, został królem strzelców Premier League[3]. W latach 2000–2004 rozegrał w Chelsea łącznie 177 meczów, w których zdobył 87 goli[9].
W 2004 roku przeszedł do Middlesbrough, z którym w sezonie 2005/2006 dotarł do finału Pucharu UEFA (wystąpił w nim przez pełne 90 minut)[10]. Następnie reprezentował barwy Charltonu Athletic[6]. Karierę piłkarską zakończył w Cardiff City, a w swoim ostatnim sezonie występów (2007/2008) rozegrał 44 mecze i strzelił 9 goli[11].
Jest jednym z kilkunastu piłkarzy, którzy urodzili się w Paramaribo, a następnie występowali w reprezentacji Holandii[12]. W kadrze zadebiutował 27 maja 1998 roku w meczu z Kamerunem, natomiast pierwszego gola strzelił w swoim następnym występie – 1 czerwca zdobył bramkę w pojedynku z Paragwajem, przyczyniając się do zwycięstwa 5:1[13]. Również w 1998 uczestniczył w mistrzostwach świata we Francji. W turnieju tym pełnił rolę rezerwowego – zagrał w meczach grupowych: z Belgią oraz z Meksykiem, zaś Holendrzy zajęli czwarte miejsce[14].
