Udo Lattek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Udo Lattek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 stycznia 1935
Boże

Data i miejsce śmierci

31 stycznia 2015
Kolonia

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
SSV Marienheide
Bayer 04 Leverkusen
VfR Wipperfürth
1962–1965 VfL Osnabrück 70 (34)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
–1965 VfR Wipperfürth
1970–1975 Bayern Monachium
1975–1979 Borussia Mönchengladbach
1979–1981 Borussia Dortmund
1981–1983 FC Barcelona
1983–1987 Bayern Monachium
1991 1. FC Köln
1992–1993 FC Schalke 04
2000 Borussia Dortmund
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Udo Lattek (ur. 16 stycznia 1935 we wsi Boże, wówczas Bosemb, zm. 31 stycznia 2015 w Kolonii[1]) – niemiecki piłkarz i trener. Obok Ottmara Hitzfelda najbardziej utytułowany trener w Niemczech.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Był pomocnikiem. Rozpoczynał karierę w SSV Marienheide, by następnie grać w Bayerze 04 Leverkusen oraz VfR Wipperfürth. Kończył karierę piłkarską w VfL Osnabrück, gdzie w 70 meczach strzelił 34 bramki. W tym samym czasie kończył studia pedagogiczne w Münster. Od 1958 do 1959 uczył w renomowanym gimnazjum w Wipperfürth.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Wiosną 1965 roku dostał propozycję z niemieckiego związku piłki nożnej. Miał trenować młodzieżowe drużyny Niemiec i być asystentem Helmuta Schöna w pierwszej kadrze. Pracował tam przez 5 lat, by przenieść się 14 marca 1970 roku do Bayernu Monachium. W klubie z Bawarii spędził kolejne 5 lat, w czasie których zespół Bayernu stał się najsilniejszym klubem w Europie. Począwszy od 1970 roku Bayern z Udo Lattkiem jako trenerem zdobył 3 tytuły mistrza Niemiec (1972, 1973, 1974), Puchar Niemiec (1971 oraz wygrał Puchar Europejskich Mistrzów Krajowych, czyli poprzednik Ligi Mistrzów). W sezonie 1974/75 Bayern zajmował dopiero 14 pozycję w tabeli i uwielbianego przez kibiców Udo Lattka zastąpił Dettmar Cramer. Po półrocznej przerwie Udo przeszedł do zespołu, który wydarł Bayernowi prymat mistrza kraju – Borussii Mönchengladbach. Zastąpił w tym klubie innego wielkiego trenera, jedynego który w okresie 1972–1977 zdołał mu odebrać tytuł mistrza Niemiec, czyli Hennesa Weisweilera. Z Borussią zdobył kolejne 2 tytuły mistrzowskie (1976, 1977), dotarł do finału Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych i zdobył Puchar UEFA. Po tym paśmie sukcesów odszedł w 1979 roku do innego klubu z Westfalii – Borussii Dortmund. Mając pod wodzą takich piłkarzy jak Manfred Burgsmüller czy Eike Immel zajął z BVB najpierw 6 a później 7. miejsce w lidze i odszedł do katalońskiego giganta FC Barcelony. W lidze hiszpańskiej Lattkowi nie powiodło się, jednakże i tak zdołał wygrać z Barceloną Puchar Zdobywców Pucharów w 1982. Tym samym jako jedyny trener obok Giovanniego Trapattoniego zdobył wszystkie trzy najważniejsze europejskie trofea. Po hiszpańskiej przygodzie powrócił do Bayernu, gdzie pracował przez kolejne 4 sezony. Znów powtórzył sukcesy – 2 puchary Niemiec, finał Pucharu Europejskich Mistrzów Krajowych, 3 tytuły mistrza Niemiec. Później był dyrektorem sportowym 1. FC Köln, lecz 3 września 1991 zrezygnował z tej funkcji. Powrócił na krótko na posadę trenera Schalke Gelsenkirchen, jednak po półrocznej pracy wycofał się z pracy trenerskiej. Ostatni raz zasiadał na ławce trenerskiej w kwietniu i maju 2000 roku, gdy uratował Borussię Dortmund przed spadkiem przejmując ją na 4 kolejki przed końcem sezonu.

Po zakończeniu kariery trenerskiej został ekspertem w telewizji DSF.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Liga Mistrzów:

Puchar UEFA:

Puchar Zdobywców Pucharów:

Puchar Niemiec:

Bundesliga:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jörg Winterfeldt, Die Bundesliga trauert um Udo Lattek, berliner-zeitung.de, 4 lutego 2015 [dostęp 2015-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-02-04] (niem.).