Hymn Turcji
 |
Ten artykuł należy dopracować: od 2012-11 zweryfikować treść i dodać źródła, usunąć/zweryfikować prawdopodobną twórczość własną. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości prosimy usunąć szablon {{Dopracować}} z kodu tego artykułu. |
| İstiklâl Marşı pol. Marsz Niepodległości |
|
|---|---|
 |
|
| Państwo |  Turcja Cypr Północny |
| Tekst | Mehmet Âkif Ersoy |
| Muzyka | Osman Zeki Üngör |
| Lata obowiązywania | 12 marca 1921– |
İstiklâl Marşı (Marsz Niepodległości) jest od 1921 roku hymnem państwowym Turcji, a także proklamowanej w 1975 roku Tureckiej Republiki Północnego Cypru.
W 1921 roku ogłoszono konkurs na słowa hymnu, na który wpłynęły 724 utwory. Komisja jednogłośnie przyjęła wiersz, który napisał turecki poeta pochodzenia albańskiego Mehmet Akif Ersoy. Melodia hymnu została przyjęta dopiero w trzy lata później, również w drodze konkursu. Komisja, która miała możliwość zebrania się tylko jeden raz − w 1924 roku, w czasie wojny o niepodległość, spośród 24 kompozycji wybrała utwór, który napisał Ali Rıfat Cağatay. Po ośmiu latach zmieniono melodię hymnu. Do tekstu Ersoya podłożono muzykę skomponowaną przez ówczesnego dyrygenta prezydenckiej orkiestry symfonicznej, Zekiego Üngöra. Autorem aranżacji na orkiestrę był kompozytor i dyrygent pochodzenia ormiańskiego Edgar Manas[1].
Tekst hymnu[edytuj | edytuj kod]
tekst turecki
Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet, bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal...
Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklal!
polskie tłumaczenie[potrzebne źródło]
Nie obawiajcie się i nie bądźcie posępni, purpurowa flaga nigdy nie wypłowieje.
Ona jest ostatnim niegasnącym ogniskiem naszego narodu.
Moja narodowa gwiazda zawsze będzie świecić,
ona jest gwiazdą mojego narodu i moją gwiazdą.
Nie martw się, półksiężycu, bo gotów jestem poświęcić się dla ciebie.
Uśmiechnij się nad bohaterskim narodem, czemu ten gniew?
Jeśli będziesz zagniewany, nasze bohaterskie przelanie krwi będzie nic niewarte.
Do wolności ma prawo swój naród, który wielbi Boga i podąża za tym, co słuszne.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
- ↑ Şahin Ali Söylemezoğlu, Die andere Seite der Medaille, Önel Verlag, 2005, s. 23
|
|||||||||||||||||
|
|||||||||||
