Ilona Łepkowska

Ilona Łepkowska

Ilona Łepkowska (2016)
Data i miejsce urodzenia	11 lipca 1954 Warszawa
Zawód	pisarka, scenarzystka filmowa i serialowa
Odznaczenia

Głos Ilony Łepkowskiej

Ilona Łepkowska (ur. 11 lipca 1954 w Warszawie) – polska scenarzystka i producentka filmowa i serialowa, pisarka.

Życiorys

Urodziła się i dorastała w Warszawie, jest córką Joanny i Tadeusza Łepkowskich. Jej ojciec był profesorem historii w Polskiej Akademii Nauk, a matka zajmowała się domem, wcześniej pracowała w drogerii. Ma dwoje rodzeństwa, starszą siostrę Ewę i młodszego brata Antoniego. Uczyła się w liceum im. Klementa Gottwalda w Warszawie. W latach 1972–1977 studiowała w Instytucie Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego.

W 1976 zagrała epizodyczne role w filmach Człowiek z marmuru Andrzeja Wajdy i Barwy ochronne Krzysztofa Zanussiego. Udzielała korepetycji z języka polskiego, była urzędniczką w Przedsiębiorstwie Transportu i Spedycji Przemysłu Mięsnego oraz pracowała jako asystentka kierownika produkcji w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych. W 1982 ukończyła dwuletnie Zaoczne Studium Scenariuszowe przy PWSFTViT w Łodzi, po którego ukończeniu pracowała jako organizatorka publiczności w Teatrze Ochoty, poza tym pisała teksty m.in. do czasopisma „Film”. Działała także w Kole Młodych przy Stowarzyszeniu Filmowców Polskich i pracowała w Studiu Filmowym Oko.

Łepkowska (2007)

Za swój pierwszy scenariusz – Gra – zdobyła wyróżnienie na festiwalu „Młodzi i film” w Koszalinie. Zadebiutowała scenariuszem do filmu telewizyjnego Wakacje z Madonną (1983), który był jej pracą zaliczeniową na pierwszym roku studiów. Jest autorką lub współautorką popularnych komedii takich jak: Och, Karol (1985) i Och, Karol 2 (2011), Komedia małżeńska (1993), Nigdy w życiu! (2004), Nie kłam, kochanie (2007), Jeszcze raz (2008) oraz serii „Kogel-mogel”, która jest określana mianem kultowej: Kogel-mogel (1988), Galimatias, czyli kogel-mogel II (1989), Miszmasz, czyli kogel-mogel 3 (2019), Koniec świata, czyli kogel-mogel 4 (2022). Przygotowała również scenariusze do filmów Obywatel świata (1991) Rolanda Rowińskiego i Randka w ciemno (2010) Wojciecha Wójcika, jednak po ich nakręceniu wycofała swoje nazwisko z listy twórców ze względu na niezadowolenie z efektów końcowych, wywołanych odmienną wizją reżyserską.

Pisała scenariusze do seriali: Kacperek (1985), Radio Romans (1994–1995), Klan (1997–1999), Na dobre i na złe (1999–2002) oraz M jak miłość (2000–2007), którego była też producentką (2000–2008). Jest autorką seriali Barwy szczęścia i Wszystko przed nami, które współprodukowała i których była scenarzystką. Po zakończeniu pracy nad Wszystko przed nami zajmuje się głównie doradztwem scenariuszowym, kierownictwem literackim oraz produkcją filmową i telewizyjną.

Jest członkinią Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Polskiej Akademii Filmowej i honorową członkinią Stowarzyszenia Autorów ZAiKS oraz członkinią Rady tejże organizacji, w której była też szefem sekcji autorów dzieł filmowych. Ponadto jest przewodniczącą Gildii Polskich Scenarzystów. Kilkukrotnie była ekspertką Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej zasiadającą w radzie przyznającej dofinansowania na produkcję filmów fabularnych. Pełniła funkcję prezesa Stowarzyszenia Twórców Telewizyjnych „Serial”.

Jest autorką lub współautorką książek nawiązujących do jej scenariuszy: Nie kłam kochanie (2008), M jak miłość. Początki (2013), Tu jest jakby luksusowo (2018). W 2010 ukazała się jej biografia pt. „Ł jak Łepkowska”, będąca zapisem rozmów Andrzeja Opaly z Łepkowską. W 2017 została wydana książka biograficzna Teresy Lipowskiej pt. „Nad rodzinnym albumem”, będąca wywiadem-rzeką przeprowadzonym przez Łepkowską z aktorką. Napisała powieści Pani mnie z kimś pomyliła (2016) oraz Idealna rodzina (2020); na podstawie drugiej książki zrealizowano film Zołza (2022), którego była scenarzystką i współproducentką.

W latach 2008–2010 występowała w niektórych sobotnich wydaniach magazynu satyryczno-publicystycznego TVN24 Szkło kontaktowe, a w latach 2010–2021 była felietonistką telewizyjnego tygodnika „Tele Tydzień”.

Wpływ na popkulturę

Ze względu na osiągnięcia telewizyjne nazywana jest „królową polskich seriali”, „pierwszą damą polskich seriali” czy „Midasem polskiego show–biznesu”. Anna Mucha w wywiadzie dla „Playboya” określiła Łepkowską mianem „Szekspira współczesnej telewizji”.

Była wielokrotnie uwzględniana w rankingach na najbardziej wpływowe Polki i najbardziej wpływowych Polaków.

W 2007 otrzymała od Stowarzyszenia Integracja medal „Przyjaciel Integracji” za „wrażliwość i zaangażowanie w kreowanie właściwego wizerunku osób niepełnosprawnych w polskich serialach”, a w 2016 otrzymała międzynarodową nagrodę Tolerantia Award za aktywność na rzecz środowisk LGBT, tolerancji, równouprawnienia i walki z homofobią poprzez dodanie wątku pary gejów w serialu Barwy szczęścia.

Życie prywatne

Jest trzykrotnie rozwiedziona. Po raz pierwszy wyszła za mąż w okresie studiów. Jej drugim mężem był scenarzysta Andrzej Wojnach, z którym ma córkę Weronikę (ur. 1978), operatorkę filmową. Następnie poślubiła Wojciecha, prawnika. Od 2009 jest związana z architektem i politykiem Czesławem Bieleckim.

Zajmuje się działalnością charytatywną, m.in. wspiera fundacje „Opiekuńcze Skrzydła” i „Domy Wspólnoty Chleb Życia” Małgorzaty Chmielewskiej, a także Fundację Św. Jana Jerozolimskiego.

Scenariusze

Filmy

• Wakacje z Madonną (1983)
• Przez dotyk (1985, z Magdaleną Łazarkiewicz)
• Och, Karol (1985)
• Kocham kino (1987)
• Kogel-mogel (1988)
• Jemioła (1988)
• Galimatias, czyli kogel-mogel II (1989)
• Komedia małżeńska (1993)
• Śliczna dziewczyna (1993)
• Sabina (1998)
• Nigdy w życiu! (2004)
• Jeszcze raz (2007)
• Nie kłam, kochanie (2007)
• Randka w ciemno (2010)
• Och, Karol 2 (2011)
• Miszmasz, czyli kogel-mogel 3 (2019)
• Koniec świata, czyli kogel-mogel 4 (2021)
• Zołza (2022)
• Uwierz w Mikołaja (2023)

Seriale

• Kacperek (1985)
• Aby do świtu... (1992)
• Radio Romans (1994–1995)
• Klan (1997–1999)
• Na dobre i na złe (1999–2002)
• M jak miłość (2000–2007)
• Barwy szczęścia (2007–2014)
• Wszystko przed nami (2012–2013)
• Korona królów (2018)
• Stulecie Winnych (od 2019)

Odznaczenia

• 2013 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Nagrody

• 1999 – Telekamery 1999 za Klan
• 2000 – Telekamery 2000 za Klan
• 2001 – Telekamery 2001 za Na dobre i na złe
• 2002 – Telekamery 2002 za Na dobre i na złe
• 2003 – Telekamery 2003 za Na dobre i na złe
• 2004 – Złota Telekamera za Na dobre i na złe
• 2004 – Telekamery 2004 za M jak miłość
• 2005 – Telekamery 2005 za M jak miłość
• 2006 – Telekamery 2006 za M jak miłość
• 2007 – Złota Telekamera za M jak miłość
• 2007 – nagroda „Super Wiktora”
• 2009 – Telekamery 2009 za Barwy szczęścia
• 2010 – Telekamery 2010 za Barwy szczęścia
• 2011 – Telekamery 2011 za Barwy szczęścia
• 2012 – Złota Telekamera za Barwy szczęścia
• 2016 – Tolerantia Award
• 2016 – Nagroda w kategorii „Super Osobowość” w Plebiscycie „25 lat Super Expressu”

Bibliografia

• Ilona Łepkowska, Andrzej Opala: Ł jak Łepkowska. Warszawa: Prószyński Media, 2010. ISBN 978-83-7648-318-4.
• Katarzyna Jurkowska, Katarzyna Kościelak: Kobiety przełomu. Kraków: Znak Horyzont, 2020. ISBN 978-83-240-7789-2.
• Ilona Łepkowska w bazie filmpolski.pl
• Ilona Łepkowska w bazie Filmweb