Jarosław Grzędowicz
 Jarosław Grzędowicz na Pyrkonie (2014) | |
| Data i miejsce urodzenia |
3 maja 1965 |
|---|---|
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
| Nagrody | |
Jarosław Grzędowicz (ur. 3 maja 1965 we Wrocławiu) – polski pisarz specjalizujący się w fantastyce, redaktor i tłumacz komiksów[2]. W latach 1993–2001 redaktor naczelny „Fenixa”.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Debiutował w 1982 roku opowiadaniem Azyl dla starych pilotów, zamieszczonym w łódzkim tygodniku „Odgłosy”[3]. W tym samym roku w tym samym periodyku zamieścił utwór Twierdza Trzech Studni[4], który uważa się za pierwszy polski tekst fantasy[5][6].
Wraz z Feliksem Kresem, Jackiem Piekarą i innymi pisarzami fantastyki współtworzył grupę literacką Klub Tfurców[7].
W 1990 razem z Rafałem A. Ziemkiewiczem, Andrzejem Łaskim, Krzysztofem Sokołowskim i Dariuszem Zientalakiem założył magazyn literacki „Fenix”. Przez pierwsze trzy lata był tam redaktorem dzialu prozy. Od roku 1993 aż do ostatniego numeru czasopisma w 2001 był jego redaktorem naczelnym[7]. W tym czasie jego aktywność pisarska zmalała; według Macieja Parowskiego "musiał stracić magazyn, by wybuchnąć pisarsko"[2][7].
W roku 2003 ukazał się zbiór jego opowiadań grozy Księga jesiennych demonów (Fabryka Słów), w 2005 pierwszy tom powieści Pan Lodowego Ogrodu (Fabryka Słów) (t. II: 2007, t. III: 2009, t. IV, ostatni: 2012), a w 2006 powieść Popiół i kurz. Opowieść ze świata Pomiędzy (Fabryka Słów), która jest kontynuacją opowiadania Obol dla Lilith.
Był felietonistą w „Gazecie Polskiej”[8]. Zajmuje się tłumaczeniem komiksów. Jego opowiadania publikowane były w „Nowej Fantastyce”, „Feniksie”, oraz wielu antologiach science fiction.
Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Według Anity Całek, piszącej w 2017, "niezrozumiałe jest pomijanie twórczości Grzędowicza w badaniach nad polską literaturą fantastyczną". Według niej wskazuje to na brak dojrzałości intelektualnej polskich krytyków i badaczy literatury, którzy dalej uważają fantastykę za literaturę podrzędną[9].
Maciej Parowski w 2021 opisał Grzędowicza jako "zwolennika fantastyki gatunkowej, przeciwnik eksperymentów literackich", pisząc także, że jego najlepsze pozycje pochodzą z jego drugiego okresu twórczości, po zamknięciu magazynu „Fenix”[7].
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]
Opublikowane na przełomie lat 1997/1998 w Internecie w e-zinie Farenheit[10] opowiadanie Klub absolutnej karty kredytowej było nominowane do Nagrody Elektrybałta[11], a po publikacji w Wizjach alternatywnych 2002 także nominację do nagrody Sfinksa[potrzebny przypis].
W 2006 roku otrzymał nagrodę im. Janusza A. Zajdla za rok 2005 w obydwu kategoriach, w których jest przyznawana: za pierwszy tom powieści Pan Lodowego Ogrodu (Fabryka Słów) oraz za opowiadanie Wilcza zamieć ze zbioru Deszcze niespokojne (Fabryka Słów)[12]. Był to pierwszy w historii przypadek przyznania tej nagrody jednemu twórcy w obu kategoriach jednocześnie[potrzebny przypis].
Wcześniej, w tym samym roku, został laureatem przyznawanej przez Śląski Klub Fantastyki nagrody Śląkfa w kategorii Twórca Roku 2005.[potrzebny przypis]
Pisarza uhonorowano kilkukrotnie również nagrodą literacką Sfinks, w kategorii Polska Powieść Roku za książkę Pan Lodowego Ogrodu, t.1 (Fabryka Słów) w 2006 i t. 3 tej książki w 2010, a za opowiadanie Buran wieje z tamtej strony także w roku 2005.[12]
Również redakcja Fahrenheita przyznała autorowi swoją nagrodę w kategorii Dzieło Roku 2005 za Pana Lodowego Ogrodu, t.1 .[potrzebny przypis]
W roku 2007 otrzymał nagrodę im. Janusza A. Zajdla za rok 2006 w kategorii powieść – Popiół i kurz (Fabryka Słów)[12].
W 2018 roku jego książka Hel 3 (Fabryka Słów) zdobyła tytuł Książki Roku 2017 lubimyczytać.pl w kategorii Science Fiction[13].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Dwukrotnie żonaty[7], jego drugą żoną była Maja Lidia Kossakowska (1972–2022)[14].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]Powieści
[edytuj | edytuj kod]- Pan Lodowego Ogrodu. Tom 1, Fabryka Słów, czerwiec 2005 (Reedycja 2009, 2012)
- Popiół i kurz. Opowieść ze świata Pomiędzy, Fabryka Słów, lipiec 2006 (Reedycja 2008, 2010, 2012, 2015)
- Pan Lodowego Ogrodu. Tom 2, Fabryka Słów, listopad 2007 (Reedycja 2012)
- Pan Lodowego Ogrodu. Tom 3, Fabryka Słów, listopad 2009 (Reedycja 2012)
- Pan Lodowego Ogrodu. Tom 4, Fabryka Słów, listopad 2012
- Hel-3, Fabryka Słów, luty 2017[15]
Zbiory krótkich form
[edytuj | edytuj kod]- Księga jesiennych demonów, Fabryka Słów, październik 2003 (Reedycja 2007, 2010, 2014)
- Prolog
- Klub Absolutnej Karty Kredytowej (także: antologia Wizje alternatywne #4, Solaris 2002)
- Opowieść terapeuty
- Wiedźma i wilk
- Piorun
- Czarne motyle
- Epilog
- Wypychacz zwierząt, Fabryka Słów, czerwiec 2008 (Reedycja 2013)
- Pocałunek Loisetty
- Buran wieje z tamtej strony
- Wilcza zamieć
- Farewell Blues
- Zegarmistrz i łowca motyli
- Hobby ciotki Konstancji
- Nagroda
- Obrona konieczna
- Specjały kuchni wschodu
- Weneckie zapusty
- Wypychacz zwierząt
- Weekend w Spestreku
- Trzeci Mikołaj
- Azyl, Fabryka Słów, listopad 2017[16]
- Azyl dla starych pilotów (także: Odgłosy 1982, debiut)
- Twierdza Trzech Studni (także: Odgłosy 1982, antologia Rok 1984 Alma-Press 1988)
- Dom na krawędzi Światła (także: antologia Czarna Msza Rebis 1992)
- Śmierć Szczurołapa (także: antologia Wizje alternatywne, Arax 1990)
- Enter – i jesteś martwy (także: „Fenix” nr 1(48) 1996)[17]
Pozostałe opowiadania
[edytuj | edytuj kod]- Obol dla Lilith (antologia Demony, Fabryka Słów 2004)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pyrkon.pl: Panel „Książki z drugim dnem”. pyrkon.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]., Pyrkon 2015.
- ↑ a b Wojtek Sedeńko, Światy polskiej fantastyki, Wrocław: Fundacja Pro Fantastica, 2016.
- ↑ Odgłosy, nr 31 (1284) Rok XXV 5 listopada 1982 r. s. 12–13, w tygodniku opowiadanie pod tytułem Azyl.
- ↑ Odgłosy, nr 38 (1291) Rok XXV 24 grudnia 1982 r. s. 12–13.
- ↑ Katarzyna Kaczor: Bogactwo polskich światów fantasy. Od braku nadziei ku eukatastrophe. W: Sebastian Jakub Konefał: Anatomia wyobraźni. Gdańsk: Gdański Klub Fantastyki, 2014, s. 182.
- ↑ Janusz A. Urbanowicz, Esensja: ‹Loser fiction› [online], Esensja.pl, 21 listopada 2003 [dostęp 2024-07-16] (pol.).
- ↑ a b c d e Maciej Parowski, Wasz cyrk, moje małpy. Chronologiczny alfabet moich autorów. Tom 1, Wydawnictwo SQN, 24 sierpnia 2021, s. 457-460, ISBN 978-83-8129-388-4 [dostęp 2024-10-13] (pol.).
- ↑ Jarosław Grzędowicz, „Gazeta Polska” [dostęp 2016-08-29].
- ↑ Anita Całek, "Pan Lodowego Ogrodu" Jarosława Grzędowicza, czyli o (nie)możliwości utopii, Ośrodek Badawczy Facta Ficta, 2017, s. 225–252 [dostęp 2024-10-16] (pol.).
- ↑ Jarosław Grzędowicz – KLUB ABSOLUTNEJ KARTY KREDYTOWEJ [online], Farenheit nr 3 (grudzień 1997 – styczeń 1998) [dostęp 2024-07-16].
- ↑ Nagroda On-line [online], FAHRENHEI nr 11 (Maj – Czerwiec 1999), 1999 [dostęp 2024-07-16].
- ↑ a b c Instytut Książki [online], instytutksiazki.pl [dostęp 2024-07-16] (pol.).
- ↑ Najlepsze Książki Roku 2017 – wyniki plebiscytu [online] [dostęp 2018-03-27] (pol.).
- ↑ Tragiczny pożar domu pod Warszawą. Nie żyje pierwsza dama polskiej fantastyki [online], tvp.info, 23 maja 2022 [dostęp 2022-05-23] (pol.).
- ↑ Fabryka Słów – 15.02.2017 | Facebook [online], facebook.com [dostęp 2017-01-05].
- ↑ Adrian Turzański, Azyl Grzędowicza 8 listopada w księgarniach [online], 3 października 2017 [dostęp 2018-08-22] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-23].
- ↑ Jarosław Grzędowicz, Azyl, 1 grudnia 2017.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Książki Grzędowicza w serwisie Gildia.pl
- Jarosław Grzędowicz na stronie Oficyny Wydawniczej „Fabryka Słów”. fabrykaslow.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-04)].