Przejdź do zawartości

Maciej Miłobędzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciej Tadeusz Miłobędzki
Data i miejsce urodzenia

1959
Warszawa

Narodowość

polska

Alma mater

Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej

Nagrody

Honorowa Nagroda SARP 2002

Praca
Biuro

JEMS Architekci

Maciej Miłobędzki (ur. 1959 w Warszawie) – polski architekt. Od 1988 ściśle współpracuje ze współtworzoną przez siebie pracownią JEMS Architekci. Laureat Honorowej Nagrody SARP w 2002, wykładowca Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1959 jako syn Adama Miłobędzkiego (1924–2003) i Joanny z Kąkolewskich (1927–1988)[1]. Wychował się w rodzinie o tradycjach inteligenckich. Jego ojciec, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, był również architektem oraz historykiem architektury i sztuki, natomiast dziad Tadeusz Miłobędzki był profesorem chemii na Uniwersytecie Jagiellońskim i Politechnice Warszawskiej oraz rektorem SGGW. Jego przodkiem był gen. Michał Pełczyński[2].

W 1985 Miłobędzki ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W ramach pracy dyplomowej wykonał projekt kościoła[3]. W latach 1984–88 pracował w Spółdzielni Pracy Twórczej Architektów i Artystów Plastyków ESPEA, prowadzonej przez Olgierda Jagiełło i Jerzego Szczepanika-Dzikowskiego[4].

Pracownia JEMS

[edytuj | edytuj kod]

W 1988, po wygranym konkursie SARP Centrum hotelowo-kongresowe na placu marsz. J. Piłsudskiego, wraz z Jagiełło i Szczepanikiem-Dzikowskim, założył biuro JEMS Architekci. Od tej pory cała jego działalność jest związana z tą pracownią. W ciągu kilkunastu lat swojej działalności nowa firma z niewielkiego studia projektowego przeistoczyła się w zespół architektoniczny liczący blisko 50 osób. W połowie lat 90. JEMS był już rozpoznawalną marką w Polsce. Kolejnym przełomem stał się projekt nowej siedziby Agory w Warszawie. Biurowiec spółki medialnej miał nawiązywać do demokratycznych zmian w kraju. Ponadto Miłobędzki ze swoją pracownią jest laureatem wielu prestiżowych nagród. W 2000 budynek przy ul. Hozjusza w Warszawie zdobył nagrodę główną w konkursie na najlepszy budynek mieszkalny w latach 1989-1999. Siedziba Agory była wielokrotnie nagradzana m.in.: za najlepszy budynek zrealizowany w 2002, a także w konkursie na najlepszy budynek użyteczności publicznej w latach 2002-03. W 2002 jako biuro JEMS Architekci w składzie z Jagiełło, Szczepanikiem-Dzikowskim i Sadowskim został ogłoszony laureatem Honorowej Nagrody SARP za wkład w rozwój architektury polskiej[5][6].

Biuro JEMS nie ma centralnej postaci. Maciej Miłobędzki, jako jeden z kluczowych architektów, pełni zazwyczaj rolę odpowiednika dyrektora artystycznego. Przeważnie to on przygotowuje pierwsze szkice, czuwa nad wizualną i artystyczną oprawą przedsięwzięcia. Jak zaznaczył jeden z byłych współpracowników, ma ogromną wiedzę o historii kultury. W jednym z wywiadów Stanisław Fiszer określił Miłobędzkiego „genialnym artystą”[5].

Główne projekty

[edytuj | edytuj kod]
Biurowiec Agory przy ul. Czerskiej 8/10 w Warszawie

Działalność dydaktyczna

[edytuj | edytuj kod]

Od 2004 promotor prac dyplomowych na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej. Od 2008 pracownik Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej na stanowisku starszego wykładowcy[4][7].

Styl i metody projektowania

[edytuj | edytuj kod]

Od 1988 działalność Macieja Miłobędzkiego jest ściśle związana z pracownią JEMS Architekci. Jak sam podkreślił, architektura jego biura jest bardzo strukturalna, dążąca do klarownej i wyrazistej struktury przestrzennej, a drugą cechą charakterystyczną jest to, iż wraz ze swoim zespołem zamiast powielać dane schematy, w kolejnych projektach rozwija i modyfikuje rozmaite wątki. Projekty JEMS określane są jako stonowane, bez ekstrawagancji, ascetyczne oraz minimalistyczne[5].

W jednym z wywiadów Miłobędzki podkreślić, iż postać jego ojca, Adama Miłobędzkiego, miała również wpływ na jego architekturę. Jest sceptyczny względem potrzeb zaskakiwania ekspresyjną formą bez względu na treść, a także nieustannego postępu w architekturze. Krytycznie odnosi się do architektów „ulegających ciągłej presji zapotrzebowania na nowość i oryginalność za wszelką cenę”[8].

W swoich publikacjach często wymienia nazwiska: Miesa van der Rohe, Adolfa Loosa, Jørna Utzona czy Petera Zumthora, których najbardziej podziwia za „sensualny, poetycki, ale też racjonalny sposób budowania, kult dobrej roboty wynikający z obcowania i zrozumienia materiału”[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Maciej Tadeusz Miłobędzki. sejm-wielki.pl. [dostęp 2017-01-27].
  2. Magdalena Bajer: Pozytywiści, konserwatyści.... forumakad.pl, kwiecień 1999. [dostęp 2014-02-07].
  3. Łukasz Wojciechowski: Słowo na niedzielę. niepokoje.wordpress.com. [dostęp 2014-02-18].
  4. a b Maciej Miłobędzki. jems.pl. [dostęp 2015-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-17)]. (pol.).
  5. a b c Radosław Omachel: Misjonarze prostoty. Architekci JEMS. newsweek.pl. [dostęp 2017-02-17].
  6. Architekci JEMS. sztuka-architektury.pl. [dostęp 2017-02-17].
  7. Magister inżynier architekt Maciej Miłobędzki. arch.pw.edu.pl. [dostęp 2015-05-14]. (pol.).
  8. "Trzeba mieć mocną głowę" - wywiad z Maciejem Miłobędzkim z JEMS Architekci. bryla.pl. [dostęp 2017-02-18]. (pol.).
  9. Maciej Miłobędzki: W poszukiwaniu tego, co jest. „Autoportret - zmysły/percepcja” 3 [35] 2011