Ortonormalność

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ortonormalnośćortogonalność wraz z dodanym warunkiem unormowania, tzn. wymagania, aby elementy ortogonalne miały długość jednostkową (były wersorami)[1]. Jest to podstawowa własność wektorów bazy ortonormalnej danej przestrzeni unitarnej.

Definicja[edytuj | edytuj kod]

Wektory przestrzeni unitarnej z iloczynem skalarnym ortonormalne, jeżeli

Zbiór wektorów parami ortonormalnych nazywa się układem ortonormalnym, wtedy też

gdzie ostatni symbol nazywa się czasami deltą Kroneckera.

Ortonormalizacja[edytuj | edytuj kod]

Jeżeli dany jest układ wektorów ortogonalnych to można go przekształcić do układu ortonormalnego za pomocą transformacji

Powyższa operacja nazywana bywa również unormowaniem ortogonalnego układu wektorów.

Funkcje ortonormalne[edytuj | edytuj kod]

Podobnie jak dla funkcji ortogonalnych rozpatruje się również abstrakcyjne przestrzenie unitarne wielomianów, czy dowolnych funkcji, gdzie mówi się o wielomianach ortonormalnych i funkcjach ortonormalnych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ortogonalność, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-14].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]