Płonne (szczyt)
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
ok. 770 m m n.p.m. |
Położenie na mapie gminy Łękawica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
 49°44′54,8″N 19°19′45,8″E/49,748556 19,329389
| |
Płonne (738 m) – szczyt w Paśmie Łysiny w Beskidzie Małym[1]. Blisko siebie są tutaj 3 szczyty[2]. Według Aleksego Siemionowa Płonne ma wysokość około 780 m i znajduje się zaraz po zachodniej stronie szczytu Kucówki. Oddziela je przełęcz Pod Kucówkami[3]. Na mapie Geoportalu szczyt ten jest bezimienny i ma wysokość około 770 m[2], zaś nazwę Płonne nadano sąsiedniemu na zachód szczytowi 738 m[1]. W tym artykule przyjęto położenie szczytu według Siemionowa.
Z dolinek wciosowych po południowej stronie szczytu Płonne wypływają dwa cieki potoku Łękawka Mała, po stronie północnej bezimiennego potoku uchodzącego do Kocierzanki[2]. Płonne jest całkowicie porośnięte lasem. Na południowych stokach istniała dawniej polana Płone, na północnym polana Szczyrwisko, obydwie już całkowicie zarośnięte lasem[1].
Nazwa Płonne jest pochodzenia ludowego i pochodzi od tego, że cały rejon na północ od szczytu jest bagnisty, czyli płony[3]. Na mapie Compassu szczyt jest nieopisany[4], na niektórych innych mapach błędnie nazwę Płonnego przesunięto na wschodni szczyt Kucówek, nadając mu nazwę Na Płonnem[3]. W przewodniku „Beskid Mały” szczyt Płonne ma błędną nazwę Nad Płone[5].
Płonne znajduje się w granicach wsi Kocierz Rychwałdzki w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Łękawica[1]. Prowadzi przez nie zielony szlak turystyczny[4].
- Szlaki turystyczne
Kocierz Rychwałdzki – Ścieszków Groń – Przełęcz Płonna – Płonne – Kucówki – Czarne Działy – Gibasówka – Gibasów Wierch (Wielki Gibasów Groń) – Przełęcz pod Madohorą – Madohora – rozstaje Anuli – Smrekowica – rozdroże pod Smrekowicą – Suwory – Krzeszów[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-02-26].
- ↑ a b c Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-02-22].
- ↑ a b c Aleksy Siemionow, Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 390.
- ↑ a b c Beskid Mały. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2014, s. 2, ISBN 978-83-7605-329-5.
- ↑ Radosław Truś, Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 168, ISBN 978-83-62460-50-2.
