Pismo piktograficzne
Wygląd

Pismo piktograficzne, pismo obrazkowe[1][2] – początkowe stadium rozwoju pisma. W piśmie piktograficznym każdy rysunek (piktogram) oznaczał dane pojęcie (np. schematyczny rysunek głowy oznaczał głowę). Pismo piktograficzne jest pismem semantycznym, znaczeniowym, tj. nie występuje w nim fonetyzm, a symbol nie oznacza dźwięku mowy, jak w piśmie fonetycznym. Pismo piktograficzne różni się jednak od obrazu tym, że przedstawia zdarzenie lub pewną sytuację, a nie wyobrażenie o nich, czyli nie oddziałuje na wyobraźnię odbiorcy. Piktografami posługiwały się prehistoryczne ludy basenu Morza Śródziemnego, Chin, niektóre ludy Afryki Środkowej, Ameryki Północnej i Australii[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mieczysław Szymczak, Słownik ortograficzny języka polskiego wraz z zasadami pisowni i interpunkcji, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1977, s. 13, OCLC 4461119.
- ↑ Jiří Černý, Dějiny lingvistiky, Olomouc: Votobia, 1996, s. 36, ISBN 80-85885-96-4, OCLC 37391292 (cz.).
- ↑ David Diringer, Alfabet czyli klucz do dziejów ludzkości, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, s. 36–37, OCLC 1412976108.
Kontrola autorytatywna (typ systemu pisma):