Tina Turner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Tina Turner
Tina turner 21021985 01 350.jpg
Tina Turner (1985)
Imię i nazwisko Anna Mae Bullock
Pseudonim Tina Turner
Data i miejsce urodzenia 26 listopada 1939
Nutbush
Pochodzenie Stany Zjednoczone
Typ głosu kontralt[1]
(F2-C#6, 3 oktawy)
Gatunek pop, rock, soul
Zawód wokalistka, aktorka
Aktywność od 1956
Wytwórnia płytowa Capitol Records, EMI, Parlophone, Virgin Records
Powiązania Ike Turner
Odznaczenia
Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Tina Turner (właśc. Anna Mae Bullock, ur. 26 listopada 1939 w Nutbush, Tennessee[2]) – urodzona w USA, posiadająca aktualnie obywatelstwo Szwajcarii wokalistka soulowa i rockowa, obdarzona charakterystycznym zachrypniętym, mocnym głosem, sceniczną charyzmą i energią. Uważana jest za "Królową Rock and Rolla”[potrzebne źródło].

Należy do grupy artystów, którzy zdefiniowali główny nurt rocka lat 80. XX w.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzona w Tennessee jako córka Afroamerykanina i Indianki, rozpoczęła typową dla afroamerykańskich muzyków karierę od śpiewania w chórach kościelnych muzyki gospel, która wprowadziła ją w świat rhythm and bluesa i soulu. Karierę profesjonalną rozpoczęła w chórkach towarzyszących popularnym pod koniec lat 50. grupom muzyki pop.

Współpraca z Ikiem Turnerem[edytuj | edytuj kod]

Punktem zwrotnym w jej karierze był moment, gdy została dostrzeżona przez słynnego muzyka, lidera grupy Kings of Rhythm, Ike'a Turnera. Ich związek sceniczny zaowocował jednym z najbardziej znanych duetów rhythmandbluesowych "Ike & Tina Turner" oraz małżeństwem obojga artystów. Zespół był autorem takich wielkich przebojów jak I Idolize You, It's Gonna Work Out Fine, Poor Fool i Tra La La La La.

W grupie Ike and Tina Turner występowali:

Krótko występował z nimi także Jimi Hendrix[3].

Kariera solowa[edytuj | edytuj kod]

Czarna legenda otaczająca Ike'a Turnera, jego ekstrawagancki tryb życia, uzależnienie od alkoholu i narkotyków, agresywne i brutalne zachowania (maltretował fizycznie żonę), doprowadziły do nagłośnionego przez media rozwodu w 1978. Rozwód i związane z nim problemy nie tylko zniszczył grupę, lecz także zachwiał znakomicie rozwijającą się karierą wokalistki. Przez następne osiem lat pozostała w cieniu nagrywając niezauważane płyty i śpiewając w klubach oraz kasynach typowy soulowy repertuar.

Jej powrót na listy przebojów nastąpił w 1984. Tina Turner porzuciła nie tylko swój muzyczny styl, lecz także skromny wizerunek sceniczny na rzecz wizerunku megagwiazdy i symbolu seksu. Lata pomiędzy 1984 a 1992 były dla niej pasmem wielkich sukcesów. W szczególności koncerty przyciągały miłośników jej muzyki. W tym okresie nagrała szereg wielkich przebojów, z których do najbardziej znanych należały: What's love got to do with it, Private Dancer (kompozycja Marka Knopflera), We Don't Need Another Hero (z filmu Mad Max pod Kopułą Gromu, w którym zagrała główną rolę obok Mela Gibsona), The Best, Typical Male, Steamy Windows, I Can't Stand the Rain i It Takes Two (duet z Rodem Stewartem).

Zapowiedzi końca kariery[edytuj | edytuj kod]

W 1991 zespół "Ike & Tina Turner" został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[4]. W tym samym roku Tina Turner została wprowadzona do St. Louis Walk of Fame. Tina zamierzała na tym zakończyć karierę.

W 1993 powstał film pt. Tina. Rola Tiny przypadła Angeli Bassett, rola Ike’a natomiast Laurence'owi Fishburne. Została wydana ścieżka dźwiękowa do filmu, który zawierał kilka nowych piosenek.

Niecały rok później Tina wyruszyła w trasę. Po zakończeniu trasy poproszono ją o wykonanie piosenki GoldenEye do filmu o Jamesie Bondzie o tym samym tytule. W 1996 Tina wydała album pt. Wildest Dreams i znów wyruszyła w trasę. Później zajęła się nagrywaniem płyty, która została wydana w grudniu 1999. Tina Turner ponownie zapowiedziała, że to jej ostatnia trasa i że nie będzie już koncertować. Ostatni oficjalny wielki koncert Tiny Turner jako podsumowanie ostatniej trasy koncertowej i wspaniałej kariery odbył się 15 sierpnia 2000 roku w Polsce na hipodromie w Sopocie, dla ponad 100 tys. fanów. (niektóre źródła podają 120 tys.) Był nagrywany, i emitowany na żywo przez Telewizję Polską. Miało to być zakończenie kariery piosenkarki, jednak później, około 2003 roku Phil Collins zaprosił ją do studia Disneya i razem nagrali piosenkę "Great Spirits" do filmu Mój brat niedźwiedź. W 2004 wydała album-składankę All the Best z 3 premierowymi nagraniami: Open Arms, Complicated Disaster, Something Special. Rok później do tego wydawnictwa dołączyło DVD All the Best - the Live Collection.

W 2008, podczas 50. gali rozdania nagród Grammy, Tina Turner zaśpiewała "What's love got to do with it" oraz "Better be good to me", a także wspólnie z Beyoncé "Proud Mary". W tym samym roku w Las Vegas nakręcony został specjalny odcinek programu "The Oprah Winfrey Show": "The Oprah Winfrey Show: Oprah, Cher and Tina in Vegas", podczas którego Tina ogłosiła, iż w październiku rusza w kolejne światowe tournée. W związku z nową trasą 30 września 2008 ukazała się nowa płyta "Tina!", zawierająca najbardziej znane utwory piosenkarki (w tym kilka wersji koncertowych) oraz dwa nowe utwory: "I'm Ready" oraz "It Would Be A Crime".

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Ike & Tina Turner[edytuj | edytuj kod]

Tina Turner[edytuj | edytuj kod]

Trasy koncertowe[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

  1. ↑ Tina Turner Vocal Profile/Range (ang.). divadevotee.com. [dostęp 2012-03-07].
  2. ↑ Tina Turner
  3. ↑ Voodoo Child: The Jimi Hendrix Collection 2CD, książeczka-esej Kurta Lodera. Universal, Experience Hendrix, 2001. (ang.)
  4. ↑ Rock 'n' Roll Hall of Fame Inductees 1986 - 2010 (ang.). digitaldreamdoor.nutsie.com. [dostęp 2012-05-27].
  5. ↑ TINA TURNER SORT LE GLITTER POUR ENTRER DANS L'ORDRE DES ARTS ET DES LETTRES. (fr.). puretrend.com. [dostęp 2014-11-26].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tina_Turner&oldid=41788408”