Przejdź do zawartości

SU-1

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SU-1
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Typ pojazdu

samobieżne działo piechoty

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

4 osoby

Dane techniczne
Silnik

4-cylindrowy silnik gaźnikowy T-26 o mocy 90 KM

Poj. zb. paliwa

182 l

Pancerz

nitowany z walcowanych płyt stalowych, 13 mm

Długość

4,62 m

Szerokość

2,44 m

Wysokość

ok. 2,15 m

Prześwit

0,39 m

Masa

8 t

Osiągi
Prędkość

30 km/h

Zasięg pojazdu

120 km (po drodze)

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

0,8 m

Rowy (szer.)

1,8-2,0 m

Ściany (wys.)

0,75 m

Kąt podjazdu

32°

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x armata pułkowa wz. 1927 kalibru 76,2 mm (35 nab.)
2(?) x czkm DT kalibru 7,62 mm

SU-1radzieckie samobieżne działo piechoty wykorzystujące podwozie czołgu T-26.

W 1932 roku w zakładach Bolszewik i Krasnyj Putiłowiec w Leningradzie skonstruowano działo samobieżne przeznaczone do współpracy z czołgami T-26. Na pozbawionym wieży podwoziu T-26 umieszczono nadbudówkę w zamocowanym 76,2 mm działem piechoty wz. 27. Dodatkowym uzbrojeniem pojazdu miały być prawdopodobnie dwa karabiny maszynowe DT. Prototypowy pojazd był prezentowany podczas kilku defilad, ale produkcji seryjnej nie rozpoczęto. Prawdopodobnymi przyczynami podjęcie takiej decyzji były wady pojazdu (mały kąt ostrzału działa, nieprzydatność krótkolufowej armaty do zwalczania czołgów) i brak odpowiedniej ilości podwozi czołgów T-26.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Janusz Magnuski. Lekkie działa samobieżne 76 mm dla wsparcia ogniowego sowieckiej piechoty. Cz. I. Przedwojenne eksperymenty. „Nowa Technika Wojskowa”. 2000. nr 9. s. str. 29-32. ISSN 1230-1655.