ZiS B-3
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
półgąsienicowa |
| Załoga |
2+10 |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Egzemplarze |
prototyp |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik gaźnikowy ZiS-16 o mocy 73 KM (55 kW) |
| Transmisja |
mechaniczna |
| Poj. zb. paliwa |
150 l |
| Pancerz |
stalowy o grubości do 15 mm |
| Długość |
6,53 m |
| Szerokość |
2,35 m |
| Wysokość |
2,40 m |
| Prześwit |
0,33 m |
| Masa |
7,1 t (bojowa) |
| Moc jedn. |
10,3 KM/t (7,7 kW/t) |
| Nacisk jedn. |
0,3 kg/cm² |
| Osiągi | |
| Prędkość |
40 km/h (droga) |
| Zasięg pojazdu |
150 km (droga) |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x wkm DSzK kalibru 12,7 mm | |
B-3 – radziecki transporter opancerzony skonstruowany w 1939 roku. Nieprodukowany seryjnie.
B-3 został skonstruowany z użyciem wielu podzespołów przejętych z innych sowieckich pojazdów produkowanych pod koniec lat 30. Podwozie pojazdu było oparte na podwoziu samochodu ciężarowego ZiS-22 w układzie 6x4. Tylne mosty zastąpiono gąsienicowym układem jezdnym zapożyczonym z czołgu lekkiego T-40. Szereg drobniejszych podzespołów przejęto z ciężkiego samochodu pancernego BA-11. W przedniej części transportera umieszczono sześciocylindrowy silnik gaźnikowy ZiS-16 o mocy 73 KM (55 kW). Silnik był osłonięty stalowym pancerzem o grubości do 15 mm. Za silnikiem znajdował się przedział załogi. Był on odkryty od góry. W jego przedniej części swoje miejsca miała dwuosobowa załoga, a za nią swoje miejsca miał 10-osobowy desant. B-3 był uzbrojony w pojedynczy wielkokalibrowy karabin maszynowy DSzK kalibru 12,7 osadzony na podstawie słupkowej. Według planów B-3 miał pełnić rolę transportera opancerzonego, a także pojazdu dowodzenia i rozpoznawczego.
Próby prototypu wykazały, że pojazd ma niską prędkość maksymalną. Pomimo słabych wyników podczas prób poligonowych zdecydowano się poddać prototyp próbom w warunkach bojowych podczas wojny zimowej. Nie zachowały się żadne informacje dotyczące bojowego użycia B-3, a on sam ostatecznie nie trafił do produkcji seryjnej i pozostał prototypem.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- James Kinnear: Russian Armored Cars 1930-2000. Darlington, Maryland: Darlington Productions, Inc., 2000. ISBN 1-892848-05-8.