SU-4
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
kołowa (6x4) |
| Załoga |
4 osoby |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
silnik gaźnikowy Ford-A o mocy 40 KM |
| Poj. zb. paliwa |
ponad 30 l |
| Długość |
4,50 m |
| Szerokość |
1,70 m |
| Wysokość |
1,77 m |
| Prześwit |
0,24 m |
| Masa |
ok. 2 t |
| Osiągi | |
| Prędkość |
80 km/h |
| Zasięg pojazdu |
250 km (po drodze) |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 x działo bezodrzutowe K kalibru 76,2 mm (36 nab.) | |
SU-4 – radzieckie prototypowe, bezodrzutowe działo samobieżne, wykorzystujące podwozie samochodu ciężarowego GAZ-TK.
Zakończone niepowodzeniem próby uzbrojenia w działo bezodrzutowe K kalibru 76,2 mm tankietki T-27 (działo samobieżne SU-3) sprawiły, że powstała koncepcja umieszczenia tego działa na podwoziu samochodu ciężarowego. Jako pojazd bazowy wybrano samochód GAZ-TK – odmianę ciężarówki GAZ-A z dodaną drugą osią napędową konstrukcji Kurczewskiego. W latach 1933–1934 wyprodukowano kilka serii ciężarówek GAZ-TK, z których część uzbrojona była w udoskonalone działo bezodrzutowe K (o donośności zwiększonej z 4000 do 6000 m). Poza niewielką tarczą pancerną osłaniającą obsługę armaty pojazd nie posiadał opancerzenia.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Magnuski. Lekkie działa samobieżne 76 mm dla wsparcia ogniowego sowieckiej piechoty. Cz. I. Przedwojenne eksperymenty. „Nowa Technika Wojskowa”. 2000. nr 9. s. str. 29-32. ISSN 1230-1655.