Sałasz Wschodni
49°43′21″N 20°29′15″E/49,722500 20,487500 Widok od północno-wschodniej strony (z Korabia) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
909 m n.p.m. |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidu Wyspowego  | |
| 49°43′21″N 20°29′15″E/49,722500 20,487500
| |
Sałasz Wschodni albo po prostu Sałasz (909 m n.p.m.) – szczyt w Paśmie Łososińskim w Beskidzie Wyspowym[1] Nieco niższy od Jaworza, lecz równie wspaniały szczyt całego pasma, położony pomiędzy Jaworzem (921 m) a Sałaszem Zachodnim (868,5 m). Wznosi się nad wsiami Żmiąca, Jaworzna, Pisarzowa i Mordarka. Nazwa Sałasz jest związana z gospodarką pasterską. W literaturze turystycznej (starsze roczniki „Wierchów”) spotykamy także nazwę Sałacz[2]. W północną stronę od Sałasza Wschodniego poprzez przełęcz Oślak odbiega boczny i niższy grzbiet Cuprówki oddzielający miejscowości Żmiąca i Jaworzna[3].
Tuż poniżej szczytu Sałasza Wschodniego, na jego grzbiecie i obydwu stokach, znajduje się rozległa (dawniej) polana, która niegdyś słynęła z widoków, zarówno na południową, jak i północną stronę. Na polanie tej były dawniej domy. Pozostały po nich tylko zdziczałe drzewa owocowe. Opuszczona i nieużytkowana polana zarasta lasem i widoków już z niej praktycznie nie ma. Przy szlaku turystycznym dobrze jeszcze widoczne są duże kupy kamieni. Świadczą one o tym, że niegdyś były tutaj pola orne. Aby móc uprawiać kamienistą ziemię, trzeba było je stale zbierać, po każdej bowiem ulewie spływająca woda wypłukiwała glebę pozostawiając kamienie. Wyrzucano je na kopce w upatrzonych miejscach[4].
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]Możliwość dotarcia pieszym szlakiem turystycznym:
– z Limanowej
– z Laskowej, następnie na wschód szlakiem niebieskim
– z Pisarzowej, następnie na wschód szlakiem niebieskim- – z Łososiny Górnej, następnie na wschód szlakiem niebieskim
- – znad Jeziora Rożnowskiego
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Beskid Wyspowy 1: 50000. Mapa turystyczna, Kraków: Compass, 2006, ISBN 83-89165-86-4.
- ↑ Gacek Dariusz, Beskid Wyspowy, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, ISBN 978-83-62460-25-0.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-12-07].
- ↑ Andrzej Matuszczyk, Beskid Wyspowy. Część wschodnia, Warszawa-Kraków: Wyd. PTTK „Kraj”, 1986, ISBN 83-7005-125-1.
