Ćwilin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ćwilin
Ilustracja
Ćwilin i Śnieżnica. Widok z polany Stumorgi na Mogielicy
Państwo

 Polska

Pasmo

Beskid Wyspowy

Wysokość

1072 m n.p.m.

Wybitność

417 m

Położenie na mapie Beskidu Wyspowego
Mapa konturowa Beskidu Wyspowego, blisko centrum na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Ćwilin”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Ćwilin”
Ziemia49°41′19,2″N 20°11′30,3″E/49,688667 20,191750
Ćwilin, widok z Łopienia
Widok na Ćwilin z Wsołowej
Ćwilin – widok z Mogielicy
Ćwilin, widok z Jasienia
Na szczycie Ćwilina zimą
Cwilin z Mszany Dolnej

Ćwilin (1072 m) – drugi co do wysokości szczyt górski Beskidu Wyspowego[1]. Nazwa góry pochodzi od niemieckiego słowa Zwilling, tzn. bliźniak (sąsiedniej Śnieżnicy), a nadali ją w XIV w. niemieccy osadnicy w Tymbarku i Jurkowie[2]. W literaturze można także spotkać błędną nazwę Ćwiliń[3].

Topografia[edytuj | edytuj kod]

Wznosi się ponad należącymi do gminy Dobra miejscowościami: Jurków, Wilczyce i Gruszowiec oraz należącymi do gminy Mszana Dolna miejscowościami Łostówka i Kasina Wielka. Jest górą typową dla Beskidu Wyspowego – samotną, z wszystkich stron oddzieloną od sąsiednich głębokimi przełęczami. Szczególnie strome są północne jego stoki opadające do przełęczy Gruszowiec (660 m) oddzielającej go od Śnieżnicy (1006 m). W południowo-wschodnim, opadającym do Wilczyc grzbiecie niektóre mapy wyróżniają niższe wzniesienie zwane Małym Ćwilinkiem (795 m)[4]. Przez Ćwilin biegnie dział wodny między dorzeczami Raby i Dunajca. Do dorzecza Raby należą potoki zasilające Łostówkę, Słomkę i Kasiniankę, do dorzecza Dunajca – potoki spływające do Łososiny: Rosochaniec i Łososinka[5].

Polana Michurowa[edytuj | edytuj kod]

Niegdyś Ćwilin tętnił życiem pasterskim, mieszkańcy Gruszowca, Jurkowa, Wilczyc i Łostówki wypasali na nim wielkie stada owiec. Pozostałością dawnego pasterstwa jest szczytowa Polana Michurowa[6], zwana też halą na Ćwilinie. Obecnie hala w wyniku zarastania lasem jest dużo mniejsza. Nieopodal szlaku, przy kępie buków, znajduje się drewniana kapliczka z ołtarzem. Wystawiono go w 2000 r. z okazji obchodów Roku Millenijnego. W dolnej części polany, obok resztek kamiennego szałasu, niewielkie źródło wody. Właśnie na Polanie Michurowej Kazimierz Sosnowski miał wymyślić określenie Beskid Wyspowy[7].

 Osobny artykuł: Polana Michurowa.

Skały i jaskinie[edytuj | edytuj kod]

Na Ćwilinie, jak w całych Karpatach występują procesy osuwiskowe. Największe odnotowane osuwisko na Ćwilinie miało miejsce 15 sierpnia 1927 r. W czasie burzy oddzielił się od góry namoknięty po długotrwałych opadach deszczu fragment stoku i z ogromnym hukiem zwalił się w dół. Po osuwisku tym nad korytem potoku Rosłaniec (pomiędzy Ćwilinem i Małym Ćwilinkiem) pozostały odsłonięte gołe skały, które do dzisiaj jeszcze nie zarosły całkowicie lasem. Na północno-zachodnich zboczach Ćwilina odkryto w listopadzie 2001 r. podczas prac eksploracyjnych kilka jaskiń (w nawiasach długości korytarzy): Jaskinia Spadających Kamieni (15 m), Grota Rusałki (14 m), Schronisko Pajęcze (9 m), Schronisko Dwóch Ślimaków (6 m), Schronisko w Chaszczach (2 m)[8][9].

Legenda[edytuj | edytuj kod]

Z osuwiskiem i potokiem Rosłaniec spływającym po wschodniej stronie obniżenia pomiędzy Ćwilinem a Małym Ćwilinkiem związana jest legenda. Według niej do ogromnej przepaści, jaka istnieje pod Ćwilinem, rzucił się młodzieniec z rozpaczy spowodowanej zawodem miłosnym. Od tego czasu słychać było w tym miejscu jęki, zgrzytanie zębami. Pewnego razu dziewczyna, która go zdradziła, zbierając jagody znalazła się przypadkowo nad tą głębią i zobaczyła go. Miał zjeżone włosy, a z ust buchał mu płomień. Przestraszona zaczęła uciekać, upiór jednak dopędził ją i wciągnął w przepaść. Od tego czasu przerażające odgłosy ucichły, a otwór przepaści zamknął się[6].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W lasach Ćwilina żyje wiele dużych ssaków, m.in. dziki, jelenie, sarny, borsuki. W 2010 potwierdzono występowanie rzadkiego w Polsce rysia. Okresowo zaglądają tutaj wilki, bogata jest fauna ptaków. Interesująca jest flora masywu. M.in. stwierdzono tutaj występowanie podejźrzona rutolistnego – z polskich Karpat znanego tylko z ok. 30 stanowisk[10]. W okresie międzywojennym na Ćwilinie istniał rezerwat głuszczów[6].

Katastrofa lotnicza[edytuj | edytuj kod]

19 marca 1954 r. na wschodnim zboczu Ćwilina doszło do wypadku lotniczego samolotu pasażerskiego Li-2 SP-LAH lecącego z Warszawy do Krakowa. Koło Dąbrowy Tarnowskiej miał awarię prądnicy, zboczył z kursu i uderzył w zbocze góry nad osiedlem Granice (przysiółku Bursawina), koło Gruszowca. Pilot lecąc w gęstej mgle, w ostatniej chwili zauważył stok. Chcąc zredukować impet zderzenia podciągnął trochę maszynę do góry. Okoliczna ludność przetransportowywała na prowizorycznych noszach rannych do ambulansu, gdyż samolot rozbił się bardzo wysoko. Szczątki maszyny przetransportowano do Limanowej, gdzie przez krótki czas leżała obok Bazyliki[11].

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Z polany Michurowej i znajdującego się na niej szczytu Ćwilina roztaczają się rozległe widoki na wschód, południe i zachód, głównie na Gorce, Tatry i sąsiednie wzniesienia Beskidu Wyspowego. Przy dobrej pogodzie widoczne są: Babia Góra, Beskid Sądecki, oraz znajdujące się na Słowacji Magura Spiska, Wielki Chocz[6] i Mała Fatra[12]. Na samym szczycie Ćwilina znajdują się stół i ławy dla turystów. Stromy i rozległy stok polany Michurowej jest dobrym punktem startowym dla paralotniarzy[13]

Przez Ćwilin prowadzi kilka szlaków turystycznych:

szlak turystyczny niebieski – niebieski z przełęczy Gruszowiec na Ćwilin. 1.15 h (↓ 0:45 h);
szlak turystyczny niebieski – niebieski z Jurkowa na Ćwilin. 1:50 h (↓ 1:30 h);
szlak turystyczny żółty – żółty z Mszany Dolnej przez Czarny Dział na szczyt Ćwilina. 3:20 h (↓ 2:30 h);
szlak rowerowy czerwony – rowerowy z Mszany Dolnej przez Czarny Dział i Ćwilin do Jurkowa[1].

15 sierpnia 2010 na szczycie Ćwilina odbyła się przy licznym udziale turystów pierwsza impreza plenerowa akcji „Odkryj Beskid Wyspowy”[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Beskid Wyspowy 1: 50000. Mapa turystyczna, Kraków: Compass, 2006, ISBN 83-89165-86-4.
  2. Stanisław Wojcieszak, Słopnice. Dzieje wsi i parafii, 1999, ISBN 83-911518-0-8.
  3. Gmina Lubień. Małopolska [dostęp 2017-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-28].
  4. Beskid Wyspowy 1: 75000. Mapa topograficzno-turystyczna, Warszawa: Wojskowe Zakłady Kartograficzne, 1993.
  5. Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [dostęp 2021-12-07].
  6. a b c d Andrzej Matuszczyk, Beskid Wyspowy. Część zachodnia, Warszawa. Kraków: Wyd. PTTK „Kraj”, 1986, ISBN 83-7005-104-9.
  7. Góry Polski, Warszawa. Kraków: Wyd. Kluszczyński, 2006, ISBN 83-7447-041-0.
  8. Ćwilin się zsunął, „Dziennik Polski” (189), 2012, s. 8.
  9. Jaskinie na Ćwilinie [dostęp 2010-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-31].
  10. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
  11. Nieznana katastrofa samolotu PLL LOT w Beskidach 19 marca 1954 roku [dostęp 2021-11-30].
  12. Mała Fatra z Ćwilina na stronie Dalekie Obserwacje [dostęp 2013-11-28].
  13. Polski Serwer LeonardoXC, 26 stycznia 2021.
  14. Odkryj Beskid Wyspowy [dostęp 2012-01-10].
Opisana panorama z Ćwilina
Opisana panorama z Ćwilina

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]