Michał III Metystes: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m poprawa typografii <nie stosujemy mdashu na wiki, półpauza jest standardem>, poprawa linków, drobne redakcyjne, infobox, +uwagi, WP:SK |
merytorycznie, uporządkowanie bibliografii |
||
Linia 19: | Linia 19: | ||
== Rządy == |
== Rządy == |
||
[[Plik:ByzantineEmpire867AD3.PNG|left|thumb|250px|Cesarstwo Bizantyńskie w roku [[867]]]] |
[[Plik:ByzantineEmpire867AD3.PNG|left|thumb|250px|Cesarstwo Bizantyńskie w roku [[867]]]] |
||
W roku [[856]] Michał wraz ze swoim wujem [[Bardas]]em przeprowadził przewrót pałacowy, w wyniku którego Teodora została wysłana do klasztoru, a Bardas zyskał znaczne wpływy, ostatecznie zostając mianowany współcesarzem w maju [[862]]. W związku z zamiłowaniem Michała do pijatyk i innych rozrywek, to Bardas zajmował się zarządzaniem imperium. Z jego inicjatywy odnowiono uniwersytet w [[Konstantynopol]]u, przyczynił się on do odparcia najazdu [[Rusini|Rusinów]] na [[Konstantynopol]] w roku [[860]]. W [[863]] roku wysłał [[Cyryl i Metody|Cyryla i Metodego]] w misji chrystianizacyjnej na [[Morawy]]; umocnił wpływy Bizancjum na Bałkanach m.in. poprzez chrzest władcy [[Bułgaria|Bułgarii]] w [[864]] roku<ref group="uwaga" name="uwaga1">data ta nie jest pewna – istnieje dokument mówiący o roku 866 a bułgarska Wikipedia podaje datę 14 września 865</ref>. |
W roku [[856]] Michał wraz ze swoim wujem [[Bardas]]em przeprowadził przewrót pałacowy, w wyniku którego Teodora została wysłana do klasztoru, a Bardas zyskał znaczne wpływy, ostatecznie zostając mianowany współcesarzem w maju [[862]]. W związku z zamiłowaniem Michała do pijatyk i innych rozrywek, to Bardas zajmował się zarządzaniem imperium. Z jego inicjatywy odnowiono uniwersytet w [[Konstantynopol]]u, przyczynił się on do odparcia najazdu [[Rusini|Rusinów]] na [[Konstantynopol]] w roku [[860]]. W [[863]] roku wysłał [[Cyryl i Metody|Cyryla i Metodego]] w misji chrystianizacyjnej na [[Morawy]]; umocnił wpływy Bizancjum na Bałkanach m.in. poprzez chrzest władcy [[Bułgaria|Bułgarii]] w [[864]] roku<ref group="uwaga" name="uwaga1">data ta nie jest pewna – istnieje dokument mówiący o roku 866 a bułgarska Wikipedia podaje datę 14 września 865</ref>. Właśnie działalność Bardasa, przypadająca na okres panowania Michała jest uznawana za początek<ref>{{cytuj książkę |nazwisko= Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona|imię= |autor link= |inni= |tytuł= Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza|wydanie= |tom= 4|wydawca= Oficyna Wydawnicza FOGRA|miejsce= |rok= 2005|isbn= 83-85719-85-7|strony=461}}</ref> tzw. ''renesansu macedońskiego'', chociaż dopiero następny cesarz założył dynastię macedońską. Bardas został zamordowany przez kolejnego carskiego faworyta [[Bazyli I Macedończyk|Bazylego]] w roku [[866]], podczas przygotowań do odbicia [[Kreta|Krety]] spod panowania [[Arabowie|arabskiego]]. |
||
[[Plik:Solidus-Michael III-sb1686.jpg|thumb|250px|[[Solid]] z czasu regencji Teodory (Cesarzowa Teodora po lewej, po prawej Michał III (mniejsza postać) i jego siostra Tekla)]] |
[[Plik:Solidus-Michael III-sb1686.jpg|thumb|250px|[[Solid]] z czasu regencji Teodory (Cesarzowa Teodora po lewej, po prawej Michał III (mniejsza postać) i jego siostra Tekla)]] |
||
==Polityka zagraniczna== |
|||
Praktycznie przez cały okres rządów, Michał III zmuszony był walczyć z zagrożeniem arabskim. Pomimo jego wysiłków, najeźdźcy opanowali [[Sycylia|Sycylię]] oraz wylądowali w południowej Italii. Równolegle walki z arabami trwały w Azji Mniejszej. W roku 859 cesarz wraz z Bardasem kierował wyprawą na [[Samosata|Samosatę]], zakończoną powodzeniem<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Ostrogorski | imię = Georg | tytuł = Dzieje Bizancjum | wydawca = PWN | miejsce = Warszawa | data = 1968 | strony = 201}}</ref>. Za panowania tego władcy, po raz pierwszy [[Rusowie]] najechali na Konstantynopol (860 rok), zmuszając Michała do przerwania kampanii na wschodzie i kierowania obroną stolicy. |
|||
== Zamach == |
== Zamach == |
||
Pijany cesarz został zamordowany w wyniku rewolucji pałacowej we wrześniu 867 roku. Jej efektem był upadek [[dynastia amoryjska|dynastii amoryjskiej]], oraz dojście do władzy [[Bazyli I Macedończyk|Bazylego I]]. |
Pijany cesarz został zamordowany w wyniku rewolucji pałacowej we wrześniu 867 roku. Jej efektem był upadek [[dynastia amoryjska|dynastii amoryjskiej]], oraz dojście do władzy [[Bazyli I Macedończyk|Bazylego I]]. |
||
Linia 32: | Linia 34: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
# [[Aleksander Krawczuk]] Poczet Cesarzy Bizantyjskich |
# [[Aleksander Krawczuk]]: ''Poczet Cesarzy Bizantyjskich'' Warszawa: Iskry, 2006 ISBN 978-83-244-0025-6 |
||
# {{Cytuj książkę | nazwisko = Ostrogorski | imię = Georg | tytuł = Dzieje Bizancjum | wydawca = PWN | miejsce = Warszawa | data = 1968 | strony = }} |
|||
# [[Benedykt Zientara]] Historia Powszechna Średniowiecza |
# [[Benedykt Zientara]]: ''Historia Powszechna Średniowiecza''.Warszawa: TRIO, 2006 ISBN 978-83-7436-092-0 |
||
# Historia Świata 800-1000-Furia Normanów tekst Stephen G. Hyslop; |
# ''Historia Świata 800-1000-Furia Normanów'' tekst Stephen G. Hyslop; Warszawa Amber 1999 ISBN 83-7169-904-2 |
||
{{Cesarze bizantyńscy}} |
{{Cesarze bizantyńscy}} |
Wersja z 20:40, 8 lut 2015
Szablon:Cesarz bizantyński infobox Michał III Metystes (gr. Μιχαήλ Γ΄, Mikhaēl III; 9 lub 10 stycznia 833 roku w Konstantynopolu – 23 lub 24 września 867 roku, tamże) – cesarz bizantyjski od 842, ostatni z dynastii amoryjskiej.
Młodość
Drugi syn cesarza Teofila i cesarzowej Teodory. Koronowany w 842 roku, początkowo pozostawał bez rzeczywistego wpływu na sprawy państwowe, ponieważ regencję nad nim sprawowała jego matka Teodora.
Rządy
W roku 856 Michał wraz ze swoim wujem Bardasem przeprowadził przewrót pałacowy, w wyniku którego Teodora została wysłana do klasztoru, a Bardas zyskał znaczne wpływy, ostatecznie zostając mianowany współcesarzem w maju 862. W związku z zamiłowaniem Michała do pijatyk i innych rozrywek, to Bardas zajmował się zarządzaniem imperium. Z jego inicjatywy odnowiono uniwersytet w Konstantynopolu, przyczynił się on do odparcia najazdu Rusinów na Konstantynopol w roku 860. W 863 roku wysłał Cyryla i Metodego w misji chrystianizacyjnej na Morawy; umocnił wpływy Bizancjum na Bałkanach m.in. poprzez chrzest władcy Bułgarii w 864 roku[a]. Właśnie działalność Bardasa, przypadająca na okres panowania Michała jest uznawana za początek[1] tzw. renesansu macedońskiego, chociaż dopiero następny cesarz założył dynastię macedońską. Bardas został zamordowany przez kolejnego carskiego faworyta Bazylego w roku 866, podczas przygotowań do odbicia Krety spod panowania arabskiego.
Polityka zagraniczna
Praktycznie przez cały okres rządów, Michał III zmuszony był walczyć z zagrożeniem arabskim. Pomimo jego wysiłków, najeźdźcy opanowali Sycylię oraz wylądowali w południowej Italii. Równolegle walki z arabami trwały w Azji Mniejszej. W roku 859 cesarz wraz z Bardasem kierował wyprawą na Samosatę, zakończoną powodzeniem[2]. Za panowania tego władcy, po raz pierwszy Rusowie najechali na Konstantynopol (860 rok), zmuszając Michała do przerwania kampanii na wschodzie i kierowania obroną stolicy.
Zamach
Pijany cesarz został zamordowany w wyniku rewolucji pałacowej we wrześniu 867 roku. Jej efektem był upadek dynastii amoryjskiej, oraz dojście do władzy Bazylego I.
Życie rodzinne
Jego żoną była Eudokia Dekapolitissa, ale nie miał z nią żadnych dzieci.
- ↑ data ta nie jest pewna – istnieje dokument mówiący o roku 866 a bułgarska Wikipedia podaje datę 14 września 865
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona: Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza. T. 4. Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 461. ISBN 83-85719-85-7.
- ↑ Georg Ostrogorski: Dzieje Bizancjum. Warszawa: PWN, 1968, s. 201.
Bibliografia
- Aleksander Krawczuk: Poczet Cesarzy Bizantyjskich Warszawa: Iskry, 2006 ISBN 978-83-244-0025-6
- Georg Ostrogorski: Dzieje Bizancjum. Warszawa: PWN, 1968.
- Benedykt Zientara: Historia Powszechna Średniowiecza.Warszawa: TRIO, 2006 ISBN 978-83-7436-092-0
- Historia Świata 800-1000-Furia Normanów tekst Stephen G. Hyslop; Warszawa Amber 1999 ISBN 83-7169-904-2