Michał III Metystes: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Swetoniusz (dyskusja | edycje) lit. |
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Uwagi, dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy |
||
Linia 54: | Linia 54: | ||
Jego żoną była [[Eudokia Dekapolitissa]], ale nie miał z nią żadnych dzieci. |
Jego żoną była [[Eudokia Dekapolitissa]], ale nie miał z nią żadnych dzieci. |
||
== Uwagi == |
|||
{{Uwagi}} |
{{Uwagi}} |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
Wersja z 22:07, 15 sty 2018
Michał III na rycinie | |
Cesarz bizantyński | |
Okres | |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia |
9 lub 10 stycznia 833 |
Data i miejsce śmierci |
23 lub 24 września 867 |
Ojciec | |
Matka | |
Żona |
Michał III Metystes (gr. Μιχαήλ Γ΄, Mikhaēl III; 9 lub 10 stycznia 833 roku w Konstantynopolu – 23 lub 24 września 867 roku, tamże) – cesarz bizantyński od 842, ostatni z dynastii amoryjskiej.
Młodość
Drugi syn cesarza Teofila i cesarzowej Teodory. Koronowany w 842 roku, początkowo pozostawał bez rzeczywistego wpływu na sprawy państwowe, ponieważ regencję nad nim sprawowała jego matka Teodora.
Rządy
W roku 856 Michał wraz ze swoim wujem Bardasem przeprowadził przewrót pałacowy, w wyniku którego Teodora została wysłana do klasztoru, a Bardas zyskał znaczne wpływy, ostatecznie zostając mianowany współcesarzem w maju 862. W związku z zamiłowaniem Michała do pijatyk i innych rozrywek, to Bardas zajmował się zarządzaniem imperium. Z jego inicjatywy odnowiono uniwersytet w Konstantynopolu, przyczynił się on do odparcia najazdu Rusinów na Konstantynopol w roku 860. W 863 roku wysłał Cyryla i Metodego w misji chrystianizacyjnej na Morawy; umocnił wpływy Bizancjum na Bałkanach m.in. poprzez chrzest władcy Bułgarii w 864 roku[a]. Właśnie działalność Bardasa, przypadająca na okres panowania Michała jest uznawana za początek[1] tzw. renesansu macedońskiego, chociaż dopiero następny cesarz założył dynastię macedońską. Bardas został zamordowany przez kolejnego carskiego faworyta Bazylego w roku 866, podczas przygotowań do odbicia Krety spod panowania arabskiego.
Polityka zagraniczna
Praktycznie przez cały okres rządów, Michał III zmuszony był walczyć z zagrożeniem arabskim. Pomimo jego wysiłków, najeźdźcy opanowali Sycylię oraz wylądowali w południowej Italii. Równolegle walki z Arabami trwały w Azji Mniejszej. W roku 859 cesarz wraz z Bardasem kierował wyprawą na Samosatę, zakończoną powodzeniem[2]. Za panowania tego władcy, po raz pierwszy Rusowie najechali na Konstantynopol (860 rok), zmuszając Michała do przerwania kampanii na wschodzie i kierowania obroną stolicy.
Zamach
Pijany cesarz został zamordowany w wyniku rewolucji pałacowej we wrześniu 867 roku. Jej efektem był upadek dynastii amoryjskiej, oraz dojście do władzy Bazylego I.
Życie rodzinne
Jego żoną była Eudokia Dekapolitissa, ale nie miał z nią żadnych dzieci.
Uwagi
- ↑ data ta nie jest pewna – istnieje dokument mówiący o roku 866
Przypisy
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona: Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza. T. 4. Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 461. ISBN 83-85719-85-7.
- ↑ Georg Ostrogorski: Dzieje Bizancjum. Warszawa: PWN, 1968, s. 201.
Bibliografia
- Aleksander Krawczuk: Poczet Cesarzy Bizantyjskich Warszawa: Iskry, 2006 ISBN 978-83-244-0025-6
- Georg Ostrogorski: Dzieje Bizancjum. Warszawa: PWN, 1968.
- Benedykt Zientara: Historia Powszechna Średniowiecza.Warszawa: TRIO, 2006 ISBN 978-83-7436-092-0
- Historia Świata 800-1000-Furia Normanów tekst Stephen G. Hyslop; Warszawa Amber 1999 ISBN 83-7169-904-2