Paweł Tetera: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z en:Pavlo Teteria. |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
'''Paweł Tetera''' ([[Język ukraiński|ukr.]] Павло Тетеря), właściwie '''Paweł Morzkowski''' herbu [[Ślepowron (herb szlachecki)|Ślepowron]] (?-[[1670]]) – [[lista hetmanów kozackich|hetman kozacki]] w latach [[1663]]-[[1665]], [[stolnik]] [[połock]]i, pisarz [[Zaporoże (kraina)|wojsk zaporoskich]] w czasie [[powstanie Chmielnickiego|powstania Chmielnickiego]], pułkownik [[Perejasław Chmielnicki|perejasławski]]. |
'''Paweł Tetera''' ([[Język ukraiński|ukr.]] Павло Тетеря), właściwie '''Paweł Morzkowski''' herbu [[Ślepowron (herb szlachecki)|Ślepowron]] (?-[[1670]]) – [[lista hetmanów kozackich|hetman kozacki]] w latach [[1663]]-[[1665]], [[stolnik]] [[połock]]i, pisarz [[Zaporoże (kraina)|wojsk zaporoskich]] w czasie [[powstanie Chmielnickiego|powstania Chmielnickiego]], pułkownik [[Perejasław Chmielnicki|perejasławski]]. |
||
W [[1654]] wziął udział w poselstwie do [[Moskwa|Moskwy]], które w imieniu [[Bohdan Chmielnicki|Bohdana Chmielnickiego]] poprosiło o włączenie [[Ukraina (Naddnieprze)|Ukrainy]] do [[Rosja|Rosji]]. W latach [[1657]]-[[1658]] brał udział w pertraktacjach z [[I Rzeczpospolita|Rzecząpospolitą]], które doprowadziły do podpisania [[Unia hadziacka|ugody hadziackiej]]. W latach [[1663]]-[[1665]] jako hetman [[Ukraina Prawobrzeżna|Ukrainy Prawobrzeżnej]] osłaniał pochód wojsk polskich na terytorium Rosji. W czasie powstania chłopskiego w [[1665]] zmuszony był złożyć urząd i wyjechał do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie nadano mu stanowisko stolnika połockiego. Przeszedł na [[katolicyzm]]. Wkrótce rozpoczął procesy z kresowymi magnatami, a następnie udał się do Mołdawii i Adrianopola na służbę turecką gdzie zmarł. |
W [[1654]] wziął udział w poselstwie do [[Moskwa|Moskwy]], które w imieniu [[Bohdan Chmielnicki|Bohdana Chmielnickiego]] poprosiło o włączenie [[Ukraina (Naddnieprze)|Ukrainy]] do [[Rosja|Rosji]]. W latach [[1657]]-[[1658]] brał udział w pertraktacjach z [[I Rzeczpospolita|Rzecząpospolitą]], które doprowadziły do podpisania [[Unia hadziacka|ugody hadziackiej]]. |
||
W 1659 roku Sejm nadał mu dożywotnio [[Złotopol]]. W latach [[1663]]-[[1665]] jako hetman [[Ukraina Prawobrzeżna|Ukrainy Prawobrzeżnej]] osłaniał pochód wojsk polskich na terytorium Rosji. W czasie powstania chłopskiego w [[1665]] zmuszony był złożyć urząd i wyjechał do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie nadano mu stanowisko stolnika połockiego. Przeszedł na [[katolicyzm]]. Wkrótce rozpoczął procesy z kresowymi magnatami, a następnie udał się do Mołdawii i Adrianopola na służbę turecką gdzie zmarł. |
|||
Jego pierwszą żoną była siostra Iwana Wyhowskiego, a drugą Helena córka Jerzego Chmielnickiego. |
Jego pierwszą żoną była siostra Iwana Wyhowskiego, a drugą Helena córka Jerzego Chmielnickiego. |
||
Wersja z 13:56, 9 maj 2013
_(cropped,_color).jpg) Paweł Tetera | |
| hetman kozacki | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
ok. 1670 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
hetman kozacki |
| Główne wojny i bitwy | |
| |
Paweł Tetera (ukr. Павло Тетеря), właściwie Paweł Morzkowski herbu Ślepowron (?-1670) – hetman kozacki w latach 1663-1665, stolnik połocki, pisarz wojsk zaporoskich w czasie powstania Chmielnickiego, pułkownik perejasławski.
W 1654 wziął udział w poselstwie do Moskwy, które w imieniu Bohdana Chmielnickiego poprosiło o włączenie Ukrainy do Rosji. W latach 1657-1658 brał udział w pertraktacjach z Rzecząpospolitą, które doprowadziły do podpisania ugody hadziackiej. W 1659 roku Sejm nadał mu dożywotnio Złotopol. W latach 1663-1665 jako hetman Ukrainy Prawobrzeżnej osłaniał pochód wojsk polskich na terytorium Rosji. W czasie powstania chłopskiego w 1665 zmuszony był złożyć urząd i wyjechał do Warszawy, gdzie nadano mu stanowisko stolnika połockiego. Przeszedł na katolicyzm. Wkrótce rozpoczął procesy z kresowymi magnatami, a następnie udał się do Mołdawii i Adrianopola na służbę turecką gdzie zmarł.
Jego pierwszą żoną była siostra Iwana Wyhowskiego, a drugą Helena córka Jerzego Chmielnickiego.
Literatura
- Енциклопедія українознавства, Lwów 1993, t. 8, s. 3186