Pałac Radziwiłłów w Grodnie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne, źródła/przypisy |
merytoryczne |
||
Linia 32: | Linia 32: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Pałac Radziwiłłów''' w Grodnie przy Rynku – w 1683 roku Radziwiłłowie kupili od [[Wołłowiczowie|Wołłowiczów]] stary dwór w drugim rzędzie kwartału między ul. Bernardyńską i Mostową. Naprzeciwko niego Anna z Sanguszków Radziwiłłowa na kupionej w 1717 roku wystawiła przed 1726 rokiem nowy drewniany pałac. W [[1738]] roku [[Michał Kazimierz Radziwiłł Rybeńko|Michał Kazimierz Radziwiłł "Rybeńko"]] kupił od strony [[Batorówka w Grodnie|"Batorówki"]] narożny piętrowy pałac od [[Wojewodowie mścisławscy|wojewody mściśławskiego]] [[Michał Józef Massalski|Michała Massalskiego]], który na jego polecenie zaczął całkowicie przebudowywać architekt [[Dominik Fontana]]. W 1744 wnętrza pałacu ozdobił książęcy malarz nadworny Ksawery Dominik Heski, co było zwieńczeniem prac wykończeniowych. W 1751 Michał Kazimierz Radziwiłł "Rybeńko" dokupił przylegający trójskrzydłowy pałac od spadkobierców [[Kazimierz Leon Sapieha (1697–1738)|Kazimierza Leona Sapiehy]]. W 1753 roku pałac został uszkodzony w wyniku pożaru. Po adaptacji dwa połączone murowane pałace i drewniany dwór utworzyły zwarty i jednorodny zespół reprezentacyjny. Elewacja główna zlokalizowana była prostopadle do [[Batorówka w Grodnie|Pałacu Sapiehów (Batorówki)]], wychodząc frontem na główny miejski rynek i ratusz. Elewacje były malowane cielisto, a obramienia okien i [[gzyms]]y kolorem szarym. Na pałacu położono [[dach mansardowy]]. Pierwotnie |
'''Pałac Radziwiłłów''' w Grodnie przy Rynku – w 1683 roku Radziwiłłowie kupili od [[Wołłowiczowie|Wołłowiczów]] stary dwór w drugim rzędzie kwartału między ul. Bernardyńską i Mostową. Naprzeciwko niego Anna z Sanguszków Radziwiłłowa na kupionej w 1717 roku wystawiła przed 1726 rokiem nowy drewniany pałac. W [[1738]] roku [[Michał Kazimierz Radziwiłł Rybeńko|Michał Kazimierz Radziwiłł "Rybeńko"]] kupił od strony [[Batorówka w Grodnie|"Batorówki"]] narożny piętrowy pałac od [[Wojewodowie mścisławscy|wojewody mściśławskiego]] [[Michał Józef Massalski|Michała Massalskiego]], który na jego polecenie zaczął całkowicie przebudowywać architekt [[Dominik Fontana]]. W 1744 wnętrza pałacu ozdobił książęcy malarz nadworny Ksawery Dominik Heski, co było zwieńczeniem prac wykończeniowych. W 1751 Michał Kazimierz Radziwiłł "Rybeńko" dokupił przylegający trójskrzydłowy pałac od spadkobierców [[Kazimierz Leon Sapieha (1697–1738)|Kazimierza Leona Sapiehy]]. W 1753 roku pałac został uszkodzony w wyniku pożaru. Po adaptacji dwa połączone murowane pałace i drewniany dwór utworzyły zwarty i jednorodny zespół reprezentacyjny. Elewacja główna zlokalizowana była prostopadle do [[Batorówka w Grodnie|Pałacu Sapiehów (Batorówki)]], wychodząc frontem na główny miejski rynek i ratusz. Elewacje były malowane cielisto, a obramienia okien i [[gzyms]]y kolorem szarym. Na pałacu położono [[dach mansardowy]]. Pierwotnie zespół posiadał jeden ryzalit na osi z przejazdem bramnym w części od strony Batorówki, jednak z planów miasta wynika, że jeszcze w XVIII wieku połączono oba pałace w jeden gmach i dobudowano symetryczny ryzalit po prawej stronie<ref name=":0" />. W skrzydle frontowym wyróżniały się jadalnia z wielkim portretem króla [[Stanisław August Poniatowski|Stanisława Augusta Poniatowskiego]] oraz Sala Portretowa wysoka na dwie kondygnację z licznymi portretami książąt i królów Polski poczynając od mitycznego [[Lech (postać legendarna)|Lecha I]]. Na początku XIX wieku pałacami władał ród [[Druccy-Lubeccy|Druckich-Lubeckich]]. W 2 połowie XIX wieku właścicielem pałacu został żydowski kupiec Lejzer Bregman<ref name=":0">{{Cytuj |tytuł = Behance |data dostępu = 2019-07-05 |opublikowany = www.behance.net |url = https://www.behance.net/gallery/82493379/Radziwill-Palace-Hrodna?fbclid=IwAR1Mq4BAZAt9rP_Z_Kwb1t2sgYF-nNZNZmobTZNN_gp0SRXN9n26SRXcKVo}}</ref>. |
||
Pałac częściowo spłonął podczas bombardowania Grodna przez Niemców w 1941 roku i został rozebrany na polecenie władz sowieckich po 1945 roku w celu utworzenia niezabudowanego skweru między rynkiem i Niemnem. |
Pałac częściowo spłonął podczas bombardowania Grodna przez Niemców w 1941 roku i został rozebrany na polecenie władz sowieckich po 1945 roku w celu utworzenia niezabudowanego skweru między rynkiem i Niemnem. |
Wersja z 13:43, 5 lip 2019
Pałac Radziwiłłów | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Typ budynku | |
Styl architektoniczny | |
Architekt |
Dominik Fontana |
Inwestor |
Michał Kazimierz Radziwiłł "Rybeńko" |
Rozpoczęcie budowy |
1738 |
Ukończenie budowy |
1744 |
Zniszczono |
1941 |
Rozebrano |
po 1945 |
Kolejni właściciele |
Karol Stanisław Radziwiłł |
Położenie na mapie Białorusi | |
53°40′41,0″N 23°49′47,0″E/53,678056 23,829722 |
Pałac Radziwiłłów w Grodnie przy Rynku – w 1683 roku Radziwiłłowie kupili od Wołłowiczów stary dwór w drugim rzędzie kwartału między ul. Bernardyńską i Mostową. Naprzeciwko niego Anna z Sanguszków Radziwiłłowa na kupionej w 1717 roku wystawiła przed 1726 rokiem nowy drewniany pałac. W 1738 roku Michał Kazimierz Radziwiłł "Rybeńko" kupił od strony "Batorówki" narożny piętrowy pałac od wojewody mściśławskiego Michała Massalskiego, który na jego polecenie zaczął całkowicie przebudowywać architekt Dominik Fontana. W 1744 wnętrza pałacu ozdobił książęcy malarz nadworny Ksawery Dominik Heski, co było zwieńczeniem prac wykończeniowych. W 1751 Michał Kazimierz Radziwiłł "Rybeńko" dokupił przylegający trójskrzydłowy pałac od spadkobierców Kazimierza Leona Sapiehy. W 1753 roku pałac został uszkodzony w wyniku pożaru. Po adaptacji dwa połączone murowane pałace i drewniany dwór utworzyły zwarty i jednorodny zespół reprezentacyjny. Elewacja główna zlokalizowana była prostopadle do Pałacu Sapiehów (Batorówki), wychodząc frontem na główny miejski rynek i ratusz. Elewacje były malowane cielisto, a obramienia okien i gzymsy kolorem szarym. Na pałacu położono dach mansardowy. Pierwotnie zespół posiadał jeden ryzalit na osi z przejazdem bramnym w części od strony Batorówki, jednak z planów miasta wynika, że jeszcze w XVIII wieku połączono oba pałace w jeden gmach i dobudowano symetryczny ryzalit po prawej stronie[1]. W skrzydle frontowym wyróżniały się jadalnia z wielkim portretem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz Sala Portretowa wysoka na dwie kondygnację z licznymi portretami książąt i królów Polski poczynając od mitycznego Lecha I. Na początku XIX wieku pałacami władał ród Druckich-Lubeckich. W 2 połowie XIX wieku właścicielem pałacu został żydowski kupiec Lejzer Bregman[1].
Pałac częściowo spłonął podczas bombardowania Grodna przez Niemców w 1941 roku i został rozebrany na polecenie władz sowieckich po 1945 roku w celu utworzenia niezabudowanego skweru między rynkiem i Niemnem.
-
Pałac w 1915 r. -
Pałac w 1926 r. -
Pałac w 1915 roku
-
Pałac w 1900 roku
-
Pałac Radziwiłłów od strony dziedzińca