Geb: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
GhalyBot (dyskusja | edycje)
m robot dodaje: arz:جب
ToBot (dyskusja | edycje)
m Robot automatycznie usuwa linki zwrotne; zmiany kosmetyczne
Linia 10: Linia 10:
* [[Neftyda|Neftydę]]
* [[Neftyda|Neftydę]]
* [[Horus]]a.
* [[Horus]]a.
[[Horus]]a uważano jednak również za syna [[Ozyrys (bóg)|Ozyrysa]] i [[Izyda|Izydy]], więc niekiedy [[Nut]] i Gebowi przypisywano tylko czwórkę dzieci. Bogini [[Nut]] otrzymała od swojego ojca zakaz łączenie się ze swoim bratem, [[Geb]]em, we wszystkie dni roku egipskiego (360 dni), jednak [[Thot]], pokonując w kolejnych walkach [[Księżyc]], stworzył pięć dodatkowych dni, w trakcie których bogini poczęła swoje dzieci.
[[Horus]]a uważano jednak również za syna [[Ozyrys (bóg)|Ozyrysa]] i [[Izyda|Izydy]], więc niekiedy [[Nut]] i Gebowi przypisywano tylko czwórkę dzieci. Bogini [[Nut]] otrzymała od swojego ojca zakaz łączenie się ze swoim bratem, Gebem, we wszystkie dni roku egipskiego (360 dni), jednak [[Thot]], pokonując w kolejnych walkach [[Księżyc]], stworzył pięć dodatkowych dni, w trakcie których bogini poczęła swoje dzieci.
Geb jako bóg ziemi był patronem roślinności i gwarantem płodności egipskiej ziemi.Był też dawcą minerałów zwanych ''darami Geba''. Uważano go też za pana węży i skorpionów. W czasie [[Sąd Ozyrysa|Sądu Ozyrysa]] pełnił rolę przewodniczącego "ławy przysięgłych". Jako ojciec [[Ozyrys (bóg)|Ozyrysa]] stał się automatycznie praprzodkiem [[faraon]]ów i patronem władzy królewskiej.
Geb jako bóg ziemi był patronem roślinności i gwarantem płodności egipskiej ziemi.Był też dawcą minerałów zwanych ''darami Geba''. Uważano go też za pana węży i skorpionów. W czasie [[Sąd Ozyrysa|Sądu Ozyrysa]] pełnił rolę przewodniczącego "ławy przysięgłych". Jako ojciec [[Ozyrys (bóg)|Ozyrysa]] stał się automatycznie praprzodkiem [[faraon]]ów i patronem władzy królewskiej.
Mimo tak ważnych funkcji boga długo nie miał własnego miejsca kultu. Pojawiał się jednak w przedstawieniach na ścianach innych świątyń. Dopiero faraon [[Amazis]] (Ahmose II) z [[XXVI dynastia|XXVI dynastii]] wzniósł w [[Dżedet|Dżedecie]] kaplicę dla Geba.
Mimo tak ważnych funkcji boga długo nie miał własnego miejsca kultu. Pojawiał się jednak w przedstawieniach na ścianach innych świątyń. Dopiero faraon [[Amazis]] (Ahmose II) z [[XXVI dynastia|XXVI dynastii]] wzniósł w [[Dżedet|Dżedecie]] kaplicę dla Geba.
Linia 29: Linia 29:


[[als:Geb]]
[[als:Geb]]
[[arz:جب]]
[[bn:গেব]]
[[bn:গেব]]
[[bs:Geb]]
[[bs:Geb]]
Linia 51: Linia 50:
[[hu:Geb]]
[[hu:Geb]]
[[mk:Геб]]
[[mk:Геб]]
[[arz:جب]]
[[nl:Geb]]
[[nl:Geb]]
[[ja:ゲブ]]
[[ja:ゲブ]]

Wersja z 22:14, 29 kwi 2009

G39bA40
Geb w hieroglifach

Geb - w mitologii egipskiej bóg Ziemi, brat nieba - bogini Nut, syn boga powietrza - Szu i bogini uosabiającej wilgoć - Tefnut; jeden z bogów Wielkiej Enneady. Atrybutem boga jest gęś białoczelna. Reprezentującym Geba hieroglifem jest gęś.


Ożenił się ze swoją siostrą - Nut, z którą miał pięcioro dzieci, symbolizujących dni egipskiego tygodnia:

Horusa uważano jednak również za syna Ozyrysa i Izydy, więc niekiedy Nut i Gebowi przypisywano tylko czwórkę dzieci. Bogini Nut otrzymała od swojego ojca zakaz łączenie się ze swoim bratem, Gebem, we wszystkie dni roku egipskiego (360 dni), jednak Thot, pokonując w kolejnych walkach Księżyc, stworzył pięć dodatkowych dni, w trakcie których bogini poczęła swoje dzieci. Geb jako bóg ziemi był patronem roślinności i gwarantem płodności egipskiej ziemi.Był też dawcą minerałów zwanych darami Geba. Uważano go też za pana węży i skorpionów. W czasie Sądu Ozyrysa pełnił rolę przewodniczącego "ławy przysięgłych". Jako ojciec Ozyrysa stał się automatycznie praprzodkiem faraonów i patronem władzy królewskiej. Mimo tak ważnych funkcji boga długo nie miał własnego miejsca kultu. Pojawiał się jednak w przedstawieniach na ścianach innych świątyń. Dopiero faraon Amazis (Ahmose II) z XXVI dynastii wzniósł w Dżedecie kaplicę dla Geba.

Zobacz też

Źródła

  • Pavan, Ada Russo w przekł. Agnieszki Michalskiej-Rajch Tajemna Wiedza Egiptu, Wydawnictwo Ravi, Łódź 2002 r., s. 29, ISBN 83-7229-038-5

Szablon:Stub