Stephen Dorff

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Stephen Dorff
Ilustracja
Podczas Toronto International Film Festival w 2012 roku.
Imię i nazwisko Stephen Hartley Dorff Jr.
Data i miejsce urodzenia 29 lipca 1973
Atlanta
Zawód aktor
Lata aktywności od 1985
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Dorff (w środku) z Robertem Davi i Michaelem Shannonem na Toronto International Film Festival 2012

Stephen Hartley Dorff Jr.[1][2] (ur. 29 lipca 1973 w Atlancie) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Atlancie[4][5] w stanie Georgia jako starszy syn katoliczki Nancy Lee (z domu Masters) i Steve'a Dorffa (z domu Stephen Hartley Dorff)[6], żydowskiego kompozytora i producenta muzyki filmowej[7][8]. Jak twierdził, był trochę wychowany na pół-Żyda[9].

Dorastał w Los Angeles, gdzie pracował jego ojciec. Uczęszczał do kilku szkół prywatnych i został wydalony z pięciu z nich[10].

Jego młodszy brat Andrew (ur. 16 grudnia 1976) podobnie jak ojciec – został muzykiem[11]. Zmarł 19 grudnia 2016 w wieku 40 lat[12].

Po latach ojciec ożenił się po raz drugi z aktorką Lori Dorff, z którą ma dwie córki – Callie (ur. 28 lipca 1997) i Kaitlyn Hannah (ur. 6 marca 2000)[13].

Mając jedenaście lat pojawił się w telewizyjnej reklamie firmy Kraft i Mattel[14]. Uczył się aktorstwa w Young Actors Space w Van Nuys.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Jego kariera rozpoczęła się w 1985, gdy pojawił się w familijnym sitcomie ABC 45 minut dla Harlemu (Diff'rent Strokes). Dwa lata później zadebiutował na dużym ekranie główną rolą w horrorze Wrota (The Gate, 1987), za którą zdobył nominację do nagrody Saturna i Young Artist Award. W następnych latach występował głównie w produkcjach telewizyjnych, w tym w sitcomie Świat według Bundych (Married... with Children, 1989).

Jego rola 16-letniego Roberta, który odkrywa, że został adoptowany i ukradziony prawdziwym rodzicom w dramacie telewizyjnym Zawsze pamiętam, by kochać cię (Always Remember I Love You, 1990) została uhonorowana nagrodą Young Artist Award w Los Angeles. Przełomem kinowym była postać 18-letniego boksera P.K. w dramacie Zew wolności (The Power of the One, 1992).

W 1992 został laureatem nagrody NATO/ShoWest jako gwiazdor jutra[15]. Jego status obiecującego młodego aktora przypieczętowała kreacja bliskiego przyjaciela Johna Lennona – piątego Beatlesa – Stuarta Sutcliffe’a w biograficznym dramacie muzycznym Backbeat (1994). Otrzymał wiele pochlebnych recenzji za rolę transseksualnego Candy’ego Darlinga w biograficznym dramacie kryminalnym I Shot Andy Warhol (1996). Zagrał postać pasierba handlarza winem u boku Jacka Nicholsona w dreszczowcu Krew i wino (Blood and Wine, 1996). Kandydował do roli Jacka Dawsona w Titanicu (1997) Jamesa Camerona; ostatecznie był zadowolony, że nie zagrał tej roli, ponieważ zawsze byłby zapamiętany jako „ten facet na łodzi”[16].

Hollywood podbił rolą przywódcy wampirów, zamierzającego zapanować nad ludzkością w horrorze Blade: Wieczny łowca (Blade, 1998), zdobywając nagrodę kinową MTV Movie Award i Blockbuster Entertainment Award. W 1999 zagrał w pierwszym filmie pt. What Dreams may Come przygotowywanym specjalnie dla Internetu. W amerykańsko-francuskiej komedii Cecil B. Demented (2000) wcielił się tu w tytułową rolę terrorysty – zdeklarowanego przeciwnika Hollywoodu, który porywa znaną aktorkę (Melanie Griffith), aby ogłosić światu swoje przesłanie. Jednak w latach 2004-2006, grając czarne charaktery w filmach Cold Creek Manor (2003) i Alone in the Dark: Wyspa cienia (Alone in the Dark, 2005), znalazł się na liście najgorszych aktorów roku. W dramacie kryminalnym Lee Danielsa Zawód zabójca (Shadowboxer, 2005) zagrał przestępcę[17][18].

Wystąpił teledysku zespołu Aerosmith do piosenki „Cryin’” (1994), Lenny’ego Kravitza „American Woman” (1999), grupy Limp Bizkit - „Rollin'” (2000) i Britney Spears „Everytime” (2004).

Był na okładkach „​Interview” (w maju 1993)​, „Smash Hits” (w kwietniu 1994), „Details” (w styczniu 1995), „SKY” (w czerwcu 1995), „Mondo Uomo” (maj/czerwiec 1997), „The New York Times​ Style” (we wrześniu 2010), „VMan” (w listopadzie 2010), „Vogue L’Uomo” (w edycji włoskiej w lutym 2011), „Safari” (w maju 2011) i „Telegraph Men’s Style” (jesień-zima 2011)[19]. Pojawił się w telewizyjnych i prasowych reklamach Blu-Cigs, elektronicznej firmy papierosów[20][21]. Jednak pomimo zdiagnozowano rozedmy przyznał w listopadzie 2013, że nadal regularnie pali papierosy[22].

W dreszczowcu Tylko teraz (Tomorrow You're Gone, 2012) zagrał postać byłego skazańca, który nawiązuje romans z byłą gwiazdą porno, ćpunką i poetką (Michelle Monaghan)[23]. Jako Jerry Lee Flannigan był protagonistą i narratorem dreszczowca The Motel Life (2012)[24] obok Emile Hirsch, Dakoty Fanning i Krisa Kristoffersona.

W 2013 był gościem honorowym 6 Off Plus Camera[25].

Prywatnie jest dobrym znajomym Bena Stillera. Kolekcjonuje używane aparaty fotograficzne.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne[edytuj | edytuj kod]

Filmy TV[edytuj | edytuj kod]

  • 1987: Jeniec wojenny (In Love and War, NBC) jako Stan
  • 1988: Dusza trenera (Quiet Victory: The Charlie Wedemeyer Story)
  • 1988: Mutts jako Eric Gillman
  • 1988: The Absent-Minded Professor jako Curtis
  • 1989: Wiem, że na imię mam Steven (I Know My First Name Is Steven, NBC) jako Pete
  • 1989: Kto się boi króliczka? (Do You Know the Muffin Man?) jako Sandy Dollison
  • 1990: A Son's Promise jako Charles O'Kelley
  • 1990: Always Remember I Love You (CBS) jako Robert Mendham
  • 1999: Ziemskie namiętności (Earthly Possessions) jako Jake Simms, Jr.
  • 2006: Covert One: Program Hades (Covert One: The Hades Factor) jako pułkownik Jon Smith

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

  • 1985: Diff'rent Strokes jako Scott
  • 1989: Empty Nest jako 14-letni Billy
  • 1989: Roseanne (ABC) jako Jimmy Meltrigger, przyjaciel Becky
  • 1989: Świat według Bundych (Married... with Children) jako Boz
  • 1990: Detektyw w sutannie (Father Dowling Mysteries) jako Mark Oskowski
  • 1990-91: What a Dummy jako 16-letni Tucker Brannigan
  • 1991: Blossom jako Bobby
  • 2005: Stacked jako członek przesłuchania

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stephen Dorff Biography & TV / Movie Credits (ang.). TVRage.Com. [dostęp 15-03-2015].
  2. ↑ Personalidade: Stephen Dorff (EUA) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2018-07-10].
  3. ↑ Stephen Dorff (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 15-03-2015].
  4. ↑ Stephen Dorff Profile (ang.). Metacritic. [dostęp 15-03-2015].
  5. ↑ Stephen Dorff Biography (ang.). TV.com. [dostęp 15-03-2015].
  6. ↑ Stephen Dorff — What Nationality Ancestry Race (ang.). Ethnicity of Celebs. [dostęp 15-03-2015].
  7. ↑ Stephen Dorff Biography (1973-) (ang.). Film Reference. [dostęp 15-03-2015].
  8. ↑ Successful Steve Dorff Also Has a Son With Many Talents (ang.). „Los Angeles Times”. [dostęp 15-03-2015].
  9. ↑ Stephen Dorff (ang.). starpulse.com. [dostęp 15-03-2015].
  10. ↑ Stephen Dorff, a star in the making (ang.). „USA Today”. [dostęp 15-03-2015].
  11. ↑ Stephen Dorff (29 de Julho de 1973) (port.). Filmow. [dostęp 15-03-2015].
  12. ↑ Nie żyje Andrew Dorff. Znany autor tekstów miał 40 lat (pol.). Interia.pl. [dostęp 2011-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-10)].
  13. ↑ Pronunciation of Stephen Dorff (actor) (ang.). Omnilexica. [dostęp 15-03-2015].
  14. ↑ Stephen Dorff (cz.). ČSFD.cz. [dostęp 2018-01-02].
  15. ↑ Lucia Bozzola: Stephen Dorff Biography (ang.). AllMovie. [dostęp 2020-08-02].
  16. ↑ Stephen Dorff Trivia (ang.). FamousFix. [dostęp 2020-08-02].
  17. ↑ Frank (2006-08-21): He’s naked: Stephen Dorff (ang.). OMG. [dostęp 2011-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-10)].
  18. ↑ Stephen Dorff (ang.). cumm.co.uk. [dostęp 2011-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-10)].
  19. ↑ Stephen Dorff Magazines (ang.). FamousFix. [dostęp 2020-08-02].
  20. ↑ Stephen Dorff: Actor a hot commodity in ads, films (ang.). SFGate. [dostęp 15-03-2015].
  21. ↑ Blu Cigs TV Commercial, 'Freedom' Featuring Stephen Dorff (ang.). iSpot.tv. [dostęp 15-03-2015].
  22. ↑ Interview: Sofia Coppola and Stephen Dorff For 'Somewhere' (ang.). The Chic Spy. [dostęp 15-03-2015].
  23. ↑ Stephen Dorff szuka zemsty z byłą gwiazdą porno (pol.). Onet.pl. [dostęp 2011-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-10)].
  24. ↑ One day all actors will be as honest about Hollywood as Stephen Dorff (ang.). „GQ”. [dostęp 15-03-2015].
  25. ↑ Barbara Łukaszewicz (2013-04-10): Roland Joffe and Volker Schlondorff Lead Panels at Off Plus Camera 2013 (ang.). Film New Europe. [dostęp 15-03-2015].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stephen_Dorff&oldid=60537306”