Przejdź do zawartości

Jennifer Aniston

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jennifer Aniston
Ilustracja
Jennifer Aniston (2021)
Imię i nazwisko

Jennifer Joanna Aniston

Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1969
Los Angeles

Zawód

aktorka, producentka filmowa

Współmałżonek

Brad Pitt
(2000–2005; rozwód)

Lata aktywności

od 1987

podpis

Jennifer Joanna Aniston (ur. 11 lutego 1969 w Los Angeles) – amerykańska aktorka i producentka filmowa. Odtwórczyni roli Rachel Green w sitcomie NBC Przyjaciele (1994–2004). Występowała w wielu hollywoodzkich produkcjach, głównie komediach.

22 lutego 2012 otrzymała własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6270 Hollywood Boulevard[1][2][3].

Wczesne lata życia

[edytuj | edytuj kod]
Szkoła Fiorello H. LaGuardia, do której uczęszczała Aniston

Urodziła się w Sherman Oaks, dzielnicy Los Angeles, jako córka pary aktorskiej – Nancy Maryanne Dow i Johna Anthony’ego Anistona[4]. Jej ojciec był imigrantem z Grecji, a matka urodziła się w Nowym Jorku; jej dziadek był włoskim imigrantem, inni przodkowie matki wywodzili się ze Szkocji, Irlandii i Grecji[5]. Jej ojcem chrzestnym był aktor Telly Savalas, jeden z najlepszych przyjaciół jej ojca[6].

Jako dziecko spędziła wraz z rodziną rok w Grecji. W późniejszym czasie jej rodzina przeprowadziła się do Nowego Jorku, gdzie w wieku sześciu lat zaczęła uczęszczać do Szkoły Rudolfa Steinera. Jej rodzice rozwiedli się w 1980, gdy miała dziewięć lat[7][8]. Ma dwóch przyrodnich braci, Johna Tunisa Melicka III (ur. 6 czerwca 1959) z związku matki i Alexa „AJ” Anistona ze związku ojca[8].

Po odkryciu swojej pasji do aktorstwa w wieku 11 lat w szkole, Aniston uczęszczała do Fiorello H. LaGuardia High School of Music & Art and Performing Arts na Manhattanie, gdzie dołączyła do szkolnego kółka teatralnego. Wystąpiła w przedstawieniach: Znak w oknie Sidneya Brusteina Lorraine Hansberry i Trzy siostry Antona Czechowa. W 1999 zerwała kontakty z matką po wydaniu przez nią książki biograficznej pt. From Mother and Daughter to Friends[8].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły występowała w sztukach off-broadwayowskichTaniec na grobie Checkersa (Dancing on Checker’s Grave, 1987) jako Lisa i For Dear Life (1988–1989) w roli Emily u boku Tony’ego Shalhouba. Jednocześnie dorabiała na utrzymanie, pracując na pół etatu w telemarketingu, a także jako kurier rowerowy i kelnerka. W 1989 przeprowadziła się do Hollywood.

Jennifer Aniston (2008)

Po raz pierwszy trafiła na ekran jako widz (nie wymieniona w czołówce) w komedii fantastycznonaukowej Mac i ja (Mac and Me, 1988) z Christine Ebersole. Pojawiła się potem w siedmiu odcinkach sitcomu Fox Molloy (1990) z Mayim Bialik jako skupiona na sobie nastolatka Courtney Walker. Wystąpiła w kilku produkcjach telewizyjnych NBC, w tym komedii familijnej Obóz Cucamonga, czyli jak spędziłem lato (Camp Cucamonga, 1990) z udziałem Chada Allena, opartym na hicie kinowym Wolny dzień Ferrisa Buellera sitcomie Ferris Bueller (1990–1991) w roli Jeannie Bueller i serialu fantastycznonaukowym Zagubiony w czasie (Quantum Leap, 1992). Wzięła udział w jednej z głównych ról w niskobudżetowym horrorze fantasy Karzeł (Leprechaun, 1992), który otrzymał jednak bardzo słabe recenzje i Aniston zaczęła zastanawiać się nad zmianą zawodu.

Postanowiła jednak jeszcze raz spróbować szczęścia i wystąpić w castingu do planowanego przez NBC sitcomu Przyjaciele. Początkowo otrzymała rolę Moniki Geller, producenci doszli jednak do wniosku, że Courteney Cox bardziej pasuje do tej postaci i Aniston otrzymała rolę Rachel Green, która zapewniła jej międzynarodową popularność[9]. Popularność Przyjaciół znacznie przerosła oczekiwania producentów, zdobywając popularność i status serii kultowej na całym świecie. Fryzura, którą nosiła Aniston w pierwszych częściach sitcomu, otrzymała nazwę „Rachel’s cut” i była kopiowana przez wiele kobiet[9]. W latach 1994–2004 NBC wyprodukowało dziesięć części Przyjaciół, gaże płacone aktorom w ostatniej części sitcomu wynosiły milion dolarów za odcinek i weszły do Księgi Rekordów Guinnessa jako najwyższe gaże płacone aktorom telewizyjnym. Aniston za rolę Rachel Green otrzymała nagrodę Emmy dla wybitnej aktorki pierwszoplanowej w serialu komediowym w 2002 oraz Złoty Glob dla najlepszej aktorki w serialu komediowym lub musicalu w 2003[8].

Jej powrotem na kinowy ekran była rola sfrustrowanej seksualnie żony Renee Fitzpatrick w komedii romantycznej Edwarda Burnsa Ta jedyna (She’s the One, 1996). Wypadła na tyle dobrze, że jej kinową specjalnością stały się komedie obyczajowe. Znalazła się w obsadzie jako Debbie w komedii romantycznej Dopóki tam byłaś ('Til There Was You, 1997), historii niecodziennego trójkąta uczuciowego z Jeanne Tripplehorn, Dylanem McDermottem i Sarah Jessicą Parker w rolach głównych. Glenn Gordon Caron, wielbiciel Jennifer Aniston, specjalnie dla niej wymyślił rolę Kate Mosley w komedii romantycznej Mąż idealny (Picture Perfect, 1997), gdzie musi wybierać między demonicznym Kevinem Baconem a spokojnym Jayem Mohrem. Zdobyła pozytywne recenzje za występ w komediodramacie Moja miłość (The Object of My Affection, 1998) i niskobudżetowej produkcji Życiowe rozterki (2002).

Jej pierwszym kasowym hitem był Bruce Wszechmogący (2003), w którym zagrała u boku Jima Carreya. Nadchodzi Polly (2004), w którym jej partnerem był Ben Stiller, również cieszył się dużą popularnością. W 2005 próbowała bez powodzenia wykazać się w poważnej roli, występując w dreszczowcu Wykolejony. Po tej porażce powróciła do ról komediowych, występując w kasowych hitach Z ust do ust (2005) i Sztuka zrywania (2006)[10].

W święta Bożego Narodzenia 2008 trafiła do kin komedia Marley & Ja, w której Aniston występuje u boku Owena Wilsona. W lutym 2009 miała premierę następna komedia z Aniston, Kobiety pragną bardziej, i pomimo podzielonych opinii uplasowała się na pierwszym miejscu kinowej listy przebojów.

Wraz z Bradem Pittem i Bradem Greyem Aniston założyła firmę „Plan B Entertainment”, która była współproducentem filmów Troja, Charlie i fabryka czekolady i Infiltracja. Po rozwodzie z Pittem w 2005 sprzedała swoje udziały w firmie. W 2008 wraz z Kristin Hahn założyła Echo Films[11].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
Rezydencja Jennifer Aniston i Brada Pitta

Spotykała się z muzykiem Adamem Duritzem i aktorem Tatem Donovanem[8], z którym była zaręczona. W maju 1998, po randce w ciemno, zaczęła spotykać się z aktorem Bradem Pittem[8]. Tworzyli jedną z ulubionych par światowego show-biznesu[8]. 29 lipca 2000 pobrali się na prywatnej ceremonii w Malibu[12]. Mimo że przez kilka lat uznawani byli za „idealne małżeństwo w Hollywood”, 6 stycznia 2005 ogłosili separację[8]. Pomimo tego, że w trakcie separacji byli wielokrotnie widywani razem, m.in. na przyjęciu z okazji 36. urodzin aktorki, 25 marca 2005 Aniston złożyła pozew rozwodowy[13], a 2 października 2005 sprawa została sfinalizowana. Aktorka wielokrotnie mówiła, że nie żałuje związku z Pittem. Jako główną przyczynę rozwodu podaje się romans Pitta z Angeliną Jolie w trakcie prac do filmu Pan i pani Smith. Choć Pitt zapewnia, że nigdy nie zdradzał ówczesnej żony i związek z Jolie rozpoczął po rozstaniu z Aniston, Jolie otwarcie przyznała się do romansu[14], choć wcześniej temu zaprzeczała[15].

W 2006 spotykała się z aktorem Vince’em Vaughnem, który był jej partnerem w komedii Sztuka zrywania. Po niecałym roku para rozstała się, pozostając w zadeklarowanej przyjaźni[16]. Aktorce przypisywano również krótki romans z brytyjskim modelem Paulem Scaulforem. W kwietniu 2008 rozpoczęła kontrowersyjny i pilnie śledzony przez prasę romans z muzykiem Johnem Mayerem[17]. Mimo że Aniston i Mayer rozstali się na krótko w 2008[18], to oboje potwierdzali aktualność związku w licznych wywiadach[19][20][21]. Przy wręczeniu Oscarów w lutym 2009 Aniston i Mayer wystąpili po raz pierwszy oficjalnie jako para. Wystąpienie z Mayerem było dla Aniston pierwszym oficjalnym wystąpieniem z nowym partnerem od czasu rozwodu z Pittem w 2005[22]. Dwa tygodnie później Mayer i Aniston ponownie się rozstali.

Została matką chrzestną Coco Riley, córki Courteney Cox, z którą występowała w serialu Przyjaciele.

Po wspólnej pracy nad filmem Raj na ziemi, od 2011 zaczęła spotykać się z aktorem Justinem Therouxem[23]. Zaręczyli się w sierpniu 2012[24], a 5 sierpnia 2015 odbyła się niewiążąca prawnie ceremonia ślubna w ich posiadłości[25][26]. 15 lutego 2018 ogłosili, że pod koniec 2017[27], po pięciu latach bycia razem postanowili zakończyć swój związek[28], pozostając w przyjacielskich relacjach[29].

8 marca 2022 poprzez wpis na Instagramie wyraziła wsparcie dla Ukrainek, które bohatersko sprzeciwiają się rosyjskiej inwazji, a także zachęciła internautów do wspierania mieszkańców tego kraju przekazami pieniężnymi[30][31].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

filmy fabularne

[edytuj | edytuj kod]

telewizja

[edytuj | edytuj kod]

producent

[edytuj | edytuj kod]

Występy gościnne

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Film / Serial
1996 Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych Najlepszy zespół aktorski Przyjaciele
2000 Nagroda „TV Guide Wybór redaktora
2001 Aftonbladet TV Prize, Szwecja Najlepsza zagraniczna aktorka telewizyjna
People’s Choice Award Ulubiona aktorka telewizyjna
2002 Ulubiona aktorka telewizyjna
Nagroda Emmy Najlepsza aktorka w serialu komediowym
Teen Choice Awards Najlepsza aktorka telewizyjna w roli komediowej
Aftonbladet TV Prize, Szwecja Najlepsza zagraniczna aktorka telewizyjna
Hollywood Film Festival Aktorka roku
2003 Złoty Glob Najlepsza aktorka w serialu komediowym lub musicalu Przyjaciele
People’s Choice Award Ulubiona aktorka telewizyjna
Aftonbladet TV Prize, Szwecja Najlepsza zagraniczna aktorka telewizyjna
Teen Choice Awards Najlepsza aktorka telewizyjna w roli komediowej
Najlepsza aktorka w roli dramatycznej Życiowe rozterki (2002)
2004 Logie Award, Australia Najpopularniejsza aktorka zagraniczna Przyjaciele
People’s Choice Award Ulubiona aktorka telewizyjna
Teen Choice Awards Najlepsza aktorka telewizyjna w roli komediowej
Aftonbladet TV Prize, Szwecja Najlepsza zagraniczna aktorka telewizyjna
2005 ShoWest Convention Award Gwiazda roku
2006 Teen Choice Awards Najlepsza para telewizyjna z Vince’em Vaughnem Sztuka zrywania (2006)
2007 People’s Choice Award Telewizyjna gwiazda roku
GLAAD Media Award Vanguard Award
CineVegas International Film Festival Najlepszy film krótkometrażowy za reżyserię Room 10 (2006)
2020 Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych Najlepsza aktorka w roli dramatycznej The Morning Show (2019)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jennifer Aniston. Walk of Fame. [dostęp 2025-08-20]. (ang.).
  2. Jennifer Aniston receives star on Hollywood Walk of Fame, „Los Angeles Times”, 29 lipca 2013 [dostęp 2025-08-20] (ang.).
  3. Jennifer Aniston ‘Humbled and Grateful’ for Hollywood Walk of Fame Honor, „The Hollywood Reporter”, 23 lutego 2012 [dostęp 2025-08-20] (ang.).
  4. Jennifer Aniston Biography (1969–). Film Reference. [dostęp 2015-09-18]. (ang.).
  5. Mercer 2013 ↓, s. 32.
  6. Scott Feinberg, Jennifer Aniston on 'Cake,' Typecasting and Not Wanting to Talk About BS Anymore, „The Hollywood Reporter”, 8 grudnia 2014 [dostęp 2025-08-20] (ang.).
  7. Lily Harrison: Jennifer Aniston’s Mother Nancy Dow Dies at Age 79. E! Entertainment, 26 maja 2016. [dostęp 2025-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  8. a b c d e f g h Mercer 2013 ↓, s. 190–191.
  9. a b Mercer 2013 ↓, s. 188–189.
  10. Jennifer Aniston. Rotten Tomatoes. [dostęp 2025-08-20]. (ang.).
  11. Michael Fleming, Jennifer Aniston forms Echo Films, „Variety”, 31 marca 2008 [dostęp 2025-08-20] (ang.).
  12. Aniston & Pitt Wedding [online], BBC News [dostęp 2000-07-30] (ang.).
  13. Mercer 2013 ↓, s. 203.
  14. Wyznanie Jolie [online], Entertainmen Wise [dostęp 2008-10-17] [zarchiwizowane z adresu 2010-04-15] (ang.).
  15. Angelina, saint vs. sinner [online], „Daily News (Nowy Jork) [dostęp 2000-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2006-02-07] (ang.).
  16. Jennifer Aniston & Vince Vaughn [online], „People [dostęp 2006-12-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-30] (ang.).
  17. Jennifer Aniston And John Mayer Dating? [online], lovebscott.com, 27 kwietnia 2008 [dostęp 2019-03-31] [zarchiwizowane z adresu 2008-11-21] (ang.).
  18. Aniston and Mayer Split [online], „People [dostęp 2008-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2008-08-14] (ang.).
  19. Aniston & Mayer reunited [online], Just Jared [dostęp 2008-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-03] (ang.).
  20. Aniston & Mayer adore eachother [online], Exposay [dostęp 2008-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2013-08-14] (ang.).
  21. Mayers & Anistons Valtine’s Day [online], „Daily Mail [dostęp 2009-02-17] (ang.).
  22. 81st Academy Award [online], „Daily News (Nowy Jork) [dostęp 2009-02-17] [zarchiwizowane z adresu 2009-02-25] (ang.).
  23. Reuters, Jennifer Aniston Weds Justin Theroux in Los Angeles, „The New York Times”, 7 sierpnia 2015 [dostęp 2025-08-20] (ang.).
  24. Julie Jordan, Jennifer Aniston Is Engaged to Justin Theroux!, „People”, 12 sierpnia 2012 [dostęp 2025-08-20] (ang.).
  25. 'I’m very happy': Justin Theroux reveals he feels 'different' following marriage to Jennifer Aniston, „Daily Mail”, 26 sierpnia 2015 [dostęp 2025-08-20] (ang.).
  26. Julie Jordan, 'The Leftovers' ' Justin Theroux Talks About Returning to Work, „People”, 26 sierpnia 2015 [dostęp 2025-08-20] (ang.).
  27. Ryan Parry, Jennifer Aniston’s home had little trace of Justin Theroux, „Daily Mail”, 16 lutego 2018 [dostęp 2018-02-16] (ang.).
  28. Jennifer Aniston and Justin Theroux 'lovingly' end their two-year marriage, „The Daily Telegraph”, 16 lutego 2018 [dostęp 2025-08-20] (ang.).
  29. Eric Sullivan, Justin Theroux Is Turning 50. He's Figured a Few Things Out, „Esquire”, 15 kwietnia 2021 [dostęp 2025-08-20] (ang.).
  30. Melissa Roberto, Jennifer Aniston applauds Ukrainian women defending their country: 'You're incredible' [online], Fox News, 9 marca 2022 [dostęp 2022-03-28] (ang.).
  31. Caitlyn Becker, Jennifer Aniston praises hero 'women and girls in Ukraine' [online], Mail Online, 8 marca 2022 [dostęp 2022-03-28].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kasia Noel. Portret na życzenie: Jennifer Aniston. „Film”. nr 12 (2363), s. 94–95, grudzień 1998. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Mike Bonner: Jennifer Aniston (Galaxy of Superstars). Chelsea House Publications, 2001, s. 64. ISBN 978-0791064658.
  • Rhona Mercer: Angelina Jolie. Portret supergwiazdy. G+J Gruner+Jahr Polska, 2013, s. 244. ISBN 978-83-7778-331-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]