Przejdź do zawartości

Władysław Szcześniak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Szcześniak
Biskup tytularny Larandy
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

12 października 1858
Zakroczym

Data i miejsce śmierci

9 września 1926
Warszawa

Miejsce pochówku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Biskup pomocniczy warszawski
Okres sprawowania

1925–1926

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

2 września 1880

Nominacja biskupia

25 maja 1925

Sakra biskupia

19 lipca 1925

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 lipca 1925

Konsekrator

Aleksander Kakowski

Współkonsekratorzy

Antoni Julian Nowowiejski
Stanisław Gall

Nagrobek Władysława Szcześniaka na cmentarzu Powązkowskim (2008)

Władysław Maksymilian Szcześniak[1] (ur. 12 października 1858 w Zakroczymiu, zm. 9 września 1926 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii, biskup pomocniczy warszawski w latach 1925–1926.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 października 1858 w Zakroczymiu. Kształcił się w gimnazjum w Warszawie. W latach 1875–1878 studiował w warszawskim seminarium metropolitarnym, następnie do 1882 w Akademii Duchownej w Petersburgu, gdzie otrzymał magisterium z teologii. Święcenia prezbiteratu przyjął 2 września 1880. Od 1885 pogłębiał wykształcenie w Innsbrucku i Rzymie, uzyskując doktorat z teologii[1].

Pracował jako wikariusz w Białej Rawskiej i w parafii św. Antoniego w Warszawie. W latach 1887–1898 był rektorem kościoła św. Józefa w Warszawie, wskutek interwencji władz carskich został przeniesiony na wikariat parafii Świętego Krzyża w Warszawie[1]. Piastował także urząd proboszcza parafii św. Barbary w Warszawie[2]. W 1914 został kanonikiem katedry warszawskiej[1].

W warszawskim seminarium metropolitalnym zajmował stanowisko profesora teologii i historii Kościoła, a w latach 1887–1898 sprawował urząd wiceregensa. W 1919 został profesorem zwyczajnym na wydziale teologicznym Uniwersytetu Warszawskiego i kierownikiem katedry historii Kościoła[1].

25 maja 1925 został prekonizowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej[1] ze stolicą tytularną Laranda[3]. Sakrę biskupią otrzymał 19 lipca 1925 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie[4]. Konsekrował go kardynał Aleksander Kakowski, w asyście Antoniego Juliana Nowowiejskiego, biskupa diecezjalnego płockiego, i Stanisława Galla, biskupa polowego Wojska Polowego[3]. W archidiecezji piastował urząd wikariusza generalnego[1].

Zmarł 9 września 1926 w Warszawie[1]. Został pochowany w grobowcu biskupów pomocniczych warszawskich na cmentarzu Powązkowskim[5].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 1921 otrzymał tytuł doktora honoris causa Wydziału Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego[6]. Postanowieniem prezydenta RP z 17 lutego 1926 został mianowany profesorem honorowym Uniwersytetu Warszawskiego[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h K. Krasowski: Biskupi katoliccy II Rzeczypospolitej. Słownik biograficzny. Poznań: Bene Nati, 1996, s. 231–232. ISBN 83-86675-03-9.
  2. P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 427. ISBN 83-211-1311-7.
  3. a b Władysław Szcześniak. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2016-04-29]. (ang.).
  4. K.R. Prokop. Sukcesja święceń biskupich pasterzy Kościoła warszawskiego (1798–2007). „Prawo Kanoniczne : kwartalnik prawno-historyczny”. T. 53, nr 1–2, s. 346, 2010. ISSN 0551-911X. [dostęp 2016-04-30]. 
  5. Kwatera 11-3-2/3. Cmentarz Stare Powązki: Biskupi pomocniczy warszawscy, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-23].
  6. Doktoraty honoris causa w latach 1921–1973. uw.edu.pl. [dostęp 2018-11-30].
  7. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 8 (170), s. 187, 1926-05-15. [dostęp 2020-01-26]. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]