Orientacja seksualna: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 11:32, 2 sie 2019

Orientacja seksualna – trwały emocjonalny, romantyczny i seksualny pociąg do osób określonej płci. Orientacja seksualna rozciąga się na kontinuum, od wyłącznie heteroseksualnej do wyłącznie homoseksualnej^[1]. Doświadczanie i świadomość orientacji seksualnej jednostki może rozwijać się poprzez różnorodne fazy eksploracji i rozwoju tożsamości poprzez okres dojrzewania i w dorosłości^[2].

Definicje

Zobacz też: seks, seksualność i tożsamość seksualna.

Rozbieżności w definicjach orientacji seksualnej są przyczyną zamieszania pojęciowego^[3]. Różnice w definiowaniu i pomiarze sięgają lat 60. XIX wieku, kiedy naukowcy po raz pierwszy szerzej zainteresowali się orientacjami seksualnymi^[4]. Według Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego, „orientacja seksualna jest trwałym wzorem emocjonalnych, romantycznych i/lub seksualnych atrakcji skierowanych do mężczyzn, kobiet lub obu płci. Orientacja seksualna odnosi się również do tożsamości osoby opierającej się na tych atrakcjach, na powiązanych zachowaniach i na przynależności do społeczności innych osób, które podzielają te atrakcje. Badania przeprowadzone w ciągu kilku dziesięcioleci wykazały, że orientacja seksualna rozciąga się wzdłuż kontinuum, od wyłącznego pociągu do innej płci do wyłącznego pociągu do tej samej płci. Zazwyczaj jednak orientacja seksualna jest omawiana w trzech kategoriach: heteroseksualna, homoseksualna i biseksualna”^[1]. Aseksualność (brak seksualnego pociągu do innych) jest czasami określana jako czwarta kategoria lub jako brak orientacji seksualnej^[5]^[6]^[7]^[8]. Niektórzy mogą jednak używać innych etykiet, takich jak panseksualizm lub poliseksualizm^[9], lub nie używać ich wcale^[1]^[10].

Orientacja seksualna może być też zdefiniowana jako element tożsamości, który obejmuje seksualne i emocjonalne przyciąganie danej osoby do innej osoby oraz zachowanie i/lub przynależność społeczną, które mogą wynikać z tego przyciągania. Poszczególne osoby mogą identyfikować się między innymi jako lesbijki, geje, osoby heteroseksualne, biseksualne, queer, panseksualne lub aseksualne^[11].

Termin „preferencja seksualna” w dużej mierze pokrywa się z orientacją seksualną, ale generalnie odróżnia się od niej w przypadku badań psychologicznych^[12]. Osoba, która identyfikuje się jako biseksualna, na przykład, może preferować jedną płeć ponad drugą^[13]. Termin „preferencje seksualne” może również sugerować pewien stopień dobrowolnego wyboru^[12]^[14]^[15], podczas gdy konsensus naukowy jest taki, że orientacja seksualna nie stanowi wyboru^[16]^[17]^[18].

Tożsamość seksualna i zachowania seksualne są ściśle związane z orientacją seksualną, jednak odróżniają się od siebie, gdzie tożsamość seksualna odnosi się do własnej koncepcji jednostki, a zachowania odwołują się do faktycznych czynności seksualnych wykonywanych przez jednostkę oraz orientacja odnosi się do „fantazji, więzi i tęsknot”^[19].

Kwestia wyboru

Większość naukowców uznaje, że orientacja seksualna nie jest wynikiem wyboru^[16]^[17]^[18].

Pomimo niezmienności orientacji seksualnej pewna część osób nieheteroseksualnych ocenia, że zadecydowała o ukierunkowaniu swojego pociągu seksualnego^{[potrzebny przypis]}. Badanie z 1996 na próbie 72 osób homoseksualnych wykazało, że 15% gejów i 10% lesbijek odpowiedziało, że nie miało żadnego wyboru, co do ich orientacji seksualnej, 67% gejów i 59% lesbijek odpowiedziało, że miało częściowy wybór, co do ich orientacji seksualnej, a 18% gejów i 31% lesbijek odpowiedziało, że miało pełny wybór, co do ich orientacji seksualnej^[20].

Odrębną od orientacji seksualnej kwestią są związki, jakie tworzą osoby biseksualne. Pozostawanie w związku z osobą płci przeciwnej nie oznacza automatycznie orientacji heteroseksualnej i vice versa^{[potrzebny przypis]}. W 1997 roku na łamach czasopisma „Psychology of Women Quarterly” zostało opublikowane badanie 90 kobiet, z którego wynika, że 58% kobiet w związkach lesbijskich i 1/3 kobiet w związkach heteroseksualnych wybrała orientację ich obecnego związku, czyli czy będzie on z osobą tej samej czy przeciwnej płci^[21].

W tym samym roku w czasopiśmie „Journal of the Gay and Lesbian Medical Association” opublikowano badanie, z którego wynika, że 80% gejów, 62% lesbijek, 67% biseksualnych mężczyzn i 25% biseksualnych kobiet ma poczucie, że nie miało żadnego wyboru w kwestii swojej orientacji seksualnej. Próba składała się z 147 osób, uczestników festiwalu LGBT w Sacramento i określona została z tego powodu jako niereprezentatywna („uczestnicy niniejszego badania mieli prawdopodobnie większą samoakceptację i większe zaangażowanie w życie społeczności niż wielu innych lesbijek i gejów”)^[22].

Z badania nad zinternalizowaną homofobią z 2009 roku, w którym wzięło udział 2 259 osób nieheteroseksualnych, 13% gejów, 30% lesbijek, 41% biseksualnych mężczyzn i 55% biseksualnych kobiet odpowiedziało, że w różnym stopniu miało poczucie wyboru swojej orientacji seksualnej^[23]. Natomiast z badania z 2010 roku, w którym wzięło udział 775 osób, 88% gejów, 68.4% lesbijek, 38.3% biseksualnych mężczyzn i 40.6% biseksualnych kobiet odpowiedziało, że nie miało wyboru w kwestii swojej orientacji seksualnej. Kolejne 6.9% gejów, 15.2% lesbijek, 22.4% biseksualnych mężczyzn i 15.2% biseksualnych kobiet odpowiedziało, że miało niewielki wpływ na wybór swojej orientacji seksualnej^[24].

Płynność

Naukowcy są zgodni co do tego, że orientacja seksualna nie jest wyborem^[16]^[17]^[18]. Jak pokazują badania, orientacja seksualna jest stabilna u większości ludzi^[25]^[26]^[27], a u części osób, zwłaszcza u kobiet, jest ona płynna lub zmienna^[2]^[27]^[28]^[29]^[30]^[31]. Nie ma natomiast dowodów, że orientację seksualną da się zmienić przez psychoterapię^[28]^[29]^[32]. Tożsamość seksualna może się zmieniać w ciągu całego życia jednostki oraz może, ale nie musi, zgadzać się z płcią biologiczną, zachowaniami seksualnymi lub rzeczywistą orientacją seksualną^[33]^[34]^[35].

Esencjalizm

Esencjalizm, w kontekście płynności seksualnej, to przekonanie, że orientacja seksualna i pożądanie seksualne są fundamentalnie biologiczne i dlatego nie zmieniają się w ciągu całego życia. Wyniki szeroko zakrojonego, długofalowego badania przeprowadzonego przez Savin-Williams, Joyner i Rieger (2012) wykazały, że stabilność tożsamości orientacji seksualnej w okresie sześciu lat była bardziej powszechna niż jej zmiana, szczególnie w przypadku mężczyzn^[36].

Na poparcie esencjalistycznego stanowiska przemawia fakt, że terapia konwersyjna (próby zmiany orientacji seksualnej) rzadko kończy się sukcesem. W opracowanym przez Maccio (2011) raporcie na temat prób terapii orientacji seksualnej, wymienia ona dwa badania, w których twierdzono, że udało się przekonwertować gejów i lesbijki na heteroseksualistów oraz cztery, które twierdziły coś przeciwnego. Poszukiwała rozwiązania sporu na podstawie próbki, która nie została zrekrutowana z organizacji religijnych. Badanie składało się z 37 byłych uczestników terapii konwersyjnej (62,2% to mężczyźni) z różnych środowisk kulturowych i religijnych, którzy obecnie lub uprzednio identyfikowali się jako lesbijki, geje lub osoby biseksualne. Wyniki wykazały, że nie wystąpiły statystycznie istotne przesunięcia w orientacji seksualnej pomiędzy okresem przed leczeniem a okresem po nim. Podczas sesji kontrolnych kilka zmian orientacji seksualnej, które nastąpiły po terapii, nie utrzymało się. Niniejsze badanie stanowi wsparcie dla esencjalistycznego poglądu na orientację seksualną, aczkolwiek w dużej mierze męska próba populacji zniekształca wyniki badań^[37].

Kolejnym argumentem przemawiającym za esencjalistycznym poglądem na orientację seksualną jest to, że nietypowe zachowania płciowe w dzieciństwie (np. mały chłopiec bawiący się lalkami) wydają się być prognostycznymi dla homoseksualizmu w dorosłym życiu. W badaniu podłużnym przeprowadzonym przez Drummonda i innych (2008) przyjrzano się młodym dziewczętom z dysforią płciową (znaczący przykład nietypowych dla płci zachowań) i stwierdzono, że większość z tych dziewcząt wyrosła na biseksualistki lub lesbijki^[38]. Wiele badań retrospektywnych dotyczących zachowań z dzieciństwa jest krytykowanych pod kątem zawodności pamięci; dlatego w badaniach przeprowadzonych przez Riegera, Linsenmeiera, Gygaxa i Baileya (2008) wykorzystano domowe nagrania wideo do zbadania związku między zachowaniami dziecięcymi a orientacją seksualną dorosłych^[39]. Wyniki tego badania przemawiały na rzecz esencjalizmu, jednak poznanie, w jaki sposób założenia kulturowe dotyczące seksualności mogą wpływać na kształtowanie tożsamości seksualnej jest również pod uwagę brane^[40].

Zmienność

Amerykańskie Towarzystwo Gejów i Lesbijek Psychiatrów stwierdza, że pomimo wiary części ludzi iż orientacja seksualna jest wrodzona i stała, orientacja rozwija się podczas życia jednostki^[41]. We wspólnym oświadczeniu Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego i amerykańskich organizacji medycznych stwierdza się, że różni ludzie w różnych momentach życia uświadamiają sobie, że są heteroseksualni, homoseksualni lub biseksualni^[42]. W raporcie Centrum Uzależnień i Zdrowia Psychicznego znajduje się informacja, że u niektórych ludzi orientacja seksualna jest ciągła i staje się stała w określonym momencie życia, u innych orientacja jest płynna i może zmieniać się przez całe życie^[43]. W badaniu na 79 nieheteroseksualnych kobietach obserwowano, że w okresie 10 lat 2/3 zmieniało etykietę orientacji seksualnej, z czego 1/3 dwa lub więcej razy. Większość kobiet identyfikujących się jako biseksualne utożsamiała się z tą orientacją po 10 latach. 17% zmieniło określenie z biseksualistek i nieokreślonych na heteroseksualistki. 15% deklarujących się jako lesbijki w ostatniej rundzie pytań przyznało się do kontaktów seksualnych z mężczyznami w okresie ostatnich dwóch lat. Jednak żadna z kobiet deklarujących ostatecznie heteroseksualizm nie informowała o kontaktach seksualnych z kobietą w okresie ostatnich dwóch lat doświadczenia. Wszystkie kobiety deklarowały zmniejszenie zainteresowania zachowaniami homoseksualnymi na korzyść zachowań heteroseksualnych^[44]. W 2015 opublikowano wyniki badań nad osobami, u których w sposób naturalny (to jest: bez terapii reperatywnej) orientacja seksualna zmieniła się. Okazało się, że tylko w przypadku zmian w kierunku bliższym osobom własnej płci zmiana orientacji powiązana była z objawami depresji. Autorzy zaznaczyli, że temat wymaga więcej badań i nie jest jasne, jakie czynniki (być może jest to m.in. społeczne piętnowanie osób o skłonnościach do osób tej samej płci) wpływają na wystąpienie owych objawów depresyjnych^[45].

W 2012 roku na łamach „Archives of Sexual Behavior” zostało opublikowane badanie dotyczące trwałości i zmiany identyfikacji orientacji seksualnej na przestrzeni 10 lat. W próbie 2560 osób kobiety stanowiły 54%, średnia wieku badanych wynosiła około 47 lat, 97,42% badanych zadeklarowało początkowo orientację heteroseksualną, 1,25% homoseksualną i 1,33% biseksualną. Po 10 latach 2,15% z 2560 uczestników badania odpowiedziało, że zmieniło orientację seksualną. Heteroseksualizm był najbardziej trwały zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Kobiecy homoseksualizm okazał się nietrwały, a męski trwały. Natomiast najmniej trwały u obu płci okazał się biseksualizm. Zmianę zadeklarowało:

1,36% heteroseksualnych kobiet,
63,63% homoseksualnych kobiet,
64,71% biseksualnych kobiet,
0,78% heteroseksualnych mężczyzn,
9,52% homoseksualnych mężczyzn,
47,06% biseksualnych mężczyzn^[46].

Demografia

Australia

2001–2002

Australijskie badanie 10 173 mężczyzn i 9134 kobiet w wieku od 16 do 59 lat pokazało, że 97,4% mężczyzn i 97,7% kobiet deklarowało się jako osoby heteroseksualne, 1,6% mężczyzn i 0.8% kobiet jako osoby homoseksualne, 0,9% mężczyzn i 1,4% kobiet jako osoby biseksualne. 91,4% mężczyzn i 84,4% kobiet miało wyłącznie heteroseksualny pociąg i heteroseksualne doświadczenie. Częściowy pociąg do osób tej samej płci i homoseksualne doświadczenie miało 8,6% mężczyzn i 15,1% kobiet^[47].

2005–2006

Z Australian Longitudinal Study of Health and Relationships na próbie 8205 osób w wieku powyżej 16 lat wynika, że 98% kobiet i 97,7% mężczyzn miało orientację heteroseksualną, 0.6% kobiet i 1% mężczyzn homoseksualną, a 1,2% kobiet i mężczyzn biseksualną. Pociąg do osób tej samej płci odczuwało 0,2% kobiet i 0,6% mężczyzn, a do obu płci 8,8% kobiet i 3,3% mężczyzn. Doświadczenie homoseksualne miało 7% kobiet i 6% mężczyzn^[48].

Kanada

2003

Canadian Community Health Survey na próbie ponad 135 000 Kanadyjczyków wykazało, że wśród osób dorosłych 1% z nich deklarowało orientację homoseksualną (1,3% mężczyzn i 0,7% kobiet), a 0,7% biseksualną (0,6% mężczyzn i 0,9% kobiet)^[49].

2005

Z Canadian Community Health Survey wynika, że 1,1% dorosłych miało orientację homoseksualną, a 0,8% biseksualną^[50].

Norwegia

2008

Z Survey of Living Conditions na próbie 6465 Norwegów w wieku powyżej 16 lat wynika, że 98,9% mężczyzn i 98,3% kobiet określiło siebie jako osoby heteroseksualne, 0,6% mężczyzn i 0,7% kobiet jako osoby homoseksualne, 0,2% mężczyzn i 0,8% kobiet jako osoby biseksualne, a 0,3% mężczyzn i 0,2% kobiet było niepewnych swojej orientacji seksualnej. 97,8% mężczyzn i 95,9% kobiet czuło pociąg wyłącznie do osób płci przeciwnej, 0,8% kobiet i mężczyzn miało pociąg wyłącznie do osób tej samej płci, 0,7% mężczyzn i 1,4% kobiet odczuwało pociąg do obu płci, a 0,7% mężczyzn i 2% kobiet nie odczuwało żadnego pociągu^[51].

Nowa Zelandia

2003–2004

New Zealand Mental Health Survey na próbie 12 992 Nowozelandczyków w wieku powyżej 16 lat wykazało, że 98% osób deklarowało orientację heteroseksualną, 0,8% homoseksualną, 0,6% biseksualną, 0,3% jakąś inną, a 0,1% było niepewnych swojej orientacji seksualnej. 3,2% osób odpowiedziało, że miało tylko doświadczenie seksualne z osobą tej samej płci, a 1,9% miało zarówno doświadczenie homoseksualne, jak i było w związku z osobą tej samej płci^[52].

Szwajcaria

1995–1996

Z badania przeprowadzonego na grupie 4283 młodych Szwajcarów w wieku od 16 do 20 lat wynika, że 95% dziewczyn i 96,5% chłopców określiło siebie jako osoby głównie heteroseksualne, 1,4% dziewczyn i 1,7% chłopców jako osoby głównie homoseksualne lub biseksualne, a 3,6% dziewczyn i 2,1% chłopców było niepewnych swojej orientacji seksualnej. 2% dziewczyn i 2,9% chłopców odczuwało pociąg do swojej płci, 0,4% dziewczyn i 0,5% chłopców miało homoseksualne fantazje, 0,3% dziewczyn i 0,5% chłopców miało związek homoseksualny. A 1,5% dziewczyn i 2,5% chłopców miało kontakt seksualny z osobą tej samej płci^[53].

USA

1986–1987

Badanie na grupie 34 706 amerykańskich uczniów w wieku od 12 do 18 lat wykazało, że ogólnie 10,7% z nich było niepewnych swojej orientacji seksualnej, 88.2% określiło się jako osoby głównie (najbardziej lub całkowicie) heteroseksualne, 0,7% jako osoby biseksualne, a 0,4% jako osoby głównie homoseksualne. Jeśli wykluczyć uczniów, którzy byli niepewni swojej orientacji seksualnej, to 98,7% nastolatków określiło się jako osoby głównie heteroseksualne, 0,9% jako osoby biseksualne i 0,4% jako osoby głównie homoseksualne. Ogólnie 4,5% nastolatków doświadczyło głównie pociągu do własnej płci, a w przypadku 18-latków – 6,4% z nich. Homoseksualne fantazje miało 2,6% uczniów, 1% z nich wykazało zachowania homoseksualne, a 0,4% miało związek homoseksualny. 25,9% dwunastolatków miało wątpliwości co do swojej orientacji seksualnej, dla 13-latków ta liczba wyniosła 17,4%, dla kolejnych roczników następująco: 14 lat – 12,2%, 15 lat – 7%, 16 lat – 5,4%, 17 lat – 5%, 18 lat – 8,9%. Wyniki badania wskazują na to, że na rozwijanie się identyfikacji seksualnej podczas okresu dojrzewania miały wpływ czynniki demograficzne i doświadczenie seksualne^[54].

1990

Badanie 663 dorosłych mężczyzn wykazało, że 3,7% z nich miało orientację homo- lub biseksualną^[55].

1992

National Health and Social Life Survey na próbie 3432 dorosłych Amerykanów wykazało, że 96,9% mężczyzn i 98,6% kobiet deklarowało się jako osoby heteroseksualne, 2% mężczyzn i 0,9% kobiet jako osoby homoseksualne, 0,8% mężczyzn i 0,5% kobiet jako osoby biseksualne. Pociąg wyłącznie do osób płci przeciwnej odczuwało 93,8% mężczyzn i 95,6% kobiet, pociąg najczęściej do osób płci przeciwnej czuło 2,6% mężczyzn i 2,7% kobiet, 0,6% mężczyzn i 0,8% kobiet miało pociąg do obu płci. Pociąg najczęściej do osób tej samej płci odczuwało 0,7% mężczyzn i 0,6% kobiet, a pociąg wyłącznie do osób tej samej płci miało 2,4% mężczyzn i 0,3% kobiet. Co najmniej jeden kontakt homoseksualny miało 9% mężczyzn i 4% kobiet^[56].

2001–2006

Badanie w stanie Massachusetts pokazało, że 97,1% dorosłych deklarowało się jako osoby heteroseksualne, 1,9% jako osoby homoseksualne i 1% jako osoby biseksualne^[57].

2004–2005

National Epidemiologic Survey on Alcohol and Related Conditions na próbie 34 653 dorosłych Amerykanów pokazało, że 98% kobiet i 98,1% mężczyzn deklarowało się jako osoby heteroseksualne, 1,1% mężczyzn i 0,7% kobiet jako osoby homoseksualne, 0,4% mężczyzn i 0,8% kobiet jako osoby biseksualne, a 0,4% mężczyzn i 0,5% kobiet było niepewnych swojej orientacji seksualnej. Około 6% Amerykanów w różnym stopniu odczuwało pociąg do osób ich własnej płci, a 4% miało co najmniej jeden kontakt homoseksualny^[58].

2006–2008

National Survey of Family Growth, w którym udział wzięło kilka tysięcy osób w wieku od 18 do 44 lat wykazało, że 93,7% kobiet i 95,7% mężczyzn deklarowało orientację heteroseksualną, 1,1% kobiet i 1,7% mężczyzn homoseksualną, 3,5% kobiet i 1,1% mężczyzn biseksualną, 0,6% kobiet i 0,2% mężczyzn jakąś inną, 1,1% kobiet i 1,3% mężczyzn żadną. 83,3% kobiet i 93,5% mężczyzn miało pociąg wyłącznie do osób płci przeciwnej, 11,9% kobiet i 3,7% mężczyzn czuło pociąg najczęściej do osób płci przeciwnej, 2,8% kobiet i 0,5% mężczyzn odczuwało pociąg w równym stopniu do osób obu płci, 0,6% kobiet i 0,7% mężczyzn czuło pociąg najczęściej do osób tej samej płci, 0,8% kobiet i 1,2% mężczyzn miało pociąg wyłącznie do osób tej samej płci, a 0,7% kobiet i 0,4% mężczyzn było niepewnych swojego pociągu^[59].

2008

General Social Survey pokazało, że 1,7% dorosłych miało orientację homoseksualną, a 1,1% biseksualną^[50].

2009

Z California Health Interview Survey wynika, że 1,8% dorosłych określiło się jako osoby homoseksualne, a 1,4% jako osoby biseksualne^[50].

National Survey of Sexual Health and Behavior wykazało, że 2,5% osób dorosłych deklarowało orientację homoseksualną, a 3,1% biseksualną^[50].

2011

Williams Institute oszacował populację homoseksualną na 1,7%, a biseksualną na 1,8%^[50].

2017

W ogólnokrajowej ankiecie przeprowadzonej przez ośrodek Kantar TNS na reprezentatywnej grupie młodych Amerykanów (18–30 lat) 7% identyfikuje się jako osoby homoseksualne, 4% jako biseksualne a 1% identyfikuje się jeszcze inaczej^[60].

Wielka Brytania

2008

Według badań przeprowadzonych na populacji Wielkiej Brytanii aseksualizm jest deklarowany przez około 1% społeczeństwa^[61].

2009–2010

Integrated Household Survey na próbie ponad 200 tysięcy Brytyjczyków w wieku powyżej 16 lat, którym zadano pytanie o orientację seksualną pokazało, że 94,2% miało orientację heteroseksualną (94% mężczyzn i 94,5% kobiet), 0,9% homoseksualną (1,3% mężczyzn i 0,6% kobiet), a 0,5% biseksualną (0,3% mężczyzn i 0,6% kobiet)^[62].

2010–2011

Integrated Household Survey na próbie ponad 200 tysięcy Brytyjczyków w wieku powyżej 16 lat, którym zadano pytanie o orientację seksualną pokazało, że 94% miało orientację heteroseksualną (93,6% mężczyzn i 94,3% kobiet), 1% homoseksualną (1,3% mężczyzn i 0,6% kobiet,) a 0,5% biseksualną (0,4% mężczyzn i 0,6% kobiet)^[62].

2017

W ogólnokrajowej ankiecie przeprowadzonej przez ośrodek Kantar TNS na reprezentatywnej grupie młodych Brytyjczyków (18–30 lat) 7% identyfikuje się jako osoby homoseksualne, 5% jako biseksualne a 2% identyfikuje się jeszcze inaczej^[60].

Przyczyny rozwoju

Za jeden z argumentów na rzecz, że homoseksualizm ma podłoże genetyczne, wysuwano powszechność jego występowania w różnych kulturach. Zdaniem naukowców z Uniwersytetu Stanu Illinois za orientację seksualną człowieka odpowiada co najmniej kilka niepowiązanych ze sobą genów rozrzuconych po różnych chromosomach. Badacze porównali chromosomy 456 osób z 146 rodzin, w których dwóch lub więcej braci było gejami. Odnaleziono kilka fragmentów DNA, które u części homoseksualnego rodzeństwa były identyczne. U ponad 60% braci wykryto takie same obszary DNA na trzech chromosomach – 7., 8. i 10^[63]. Natomiast badania Mustanskiego z 2005 roku wykazały prawdopodobieństwo wpływu interakcji większej ilości genów z różnych regionach chromosomowych (7q36, 8p12 oraz 10q26)^[64]. Pojawiają się też inne badania wskazujące na wpływ czynników genetycznych na kształtowanie się orientacji seksualnej^[65]^[66] oraz innych czynników biologicznych^[67]^[68].

Badania bliźniąt wykazały, że u bliźniąt jednojajowych zgodność występowania tej samej orientacji homoseksualnej wynosiła 52%. W tym samym badaniu zgodność orientacji homoseksualnej wynosiła u bliźniąt dwujajowych 22%, u braci nie będących bliźniakami 9,2 a 11% u braci przybranych^[69].

Wysunięto również hipotezę, że o orientacji seksualnej decyduje budowa mózgu. Przeprowadzono badania, które sugerowały m.in., że trzecie jądro podwzgórza INH3 u gejów jest znacznie mniejsze niż u mężczyzn heteroseksualnych^[70]. Różnica dotyczy też spoidła mózgowego przedniego: u mężczyzn homoseksualnych jest ono o 18% większe niż u heteroseksualnych kobiet i o 35% większe niż u mężczyzn heteroseksualnych^[71]. W 2004 różnice w budowie mózgów zaobserwowała grupa naukowców z Oregon Health Sciences University wśród męskich osobników owiec wśród których obserwowano zachowania homoseksualne w porównaniu do osobników wykazujących zachowania heteroseksualne^[72].

Jedną z najczęściej stwierdzanych zależności jest zwiększone prawdopodobieństwo wykształcenia orientacji homoseksualnej w zależności od liczby starszych braci^[73].

Oświadczenia organizacji naukowych

Stanowisko Światowego Towarzystwa Psychiatrycznego^[74]: Szablon:CytatD Stanowisko Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego^[1]: Szablon:CytatD Stanowisko Amerykańskiej Akademii Pediatrycznej^[75]: Szablon:CytatD

Stanowisko Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego^[76]: Szablon:CytatD

Stanowisko Amerykańskiej Akademii Lekarzy Rodzinnych^[77]: Szablon:CytatD

Stanowisko Amerykańskiej Akademii Psychiatrii Dzieci i Młodzieży^[78]: Szablon:CytatD

Stanowisko Amerykańskiego Kolegium Położników i Ginekologów^[79]: Szablon:CytatD

Stanowisko brytyjskiego Królewskiego Kolegium Psychiatrów^[80]: Szablon:CytatD

Stanowisko Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego^[81] i Polskiego Towarzystwa Psychologicznego^[82]:Szablon:CytatD

Stanowisko Irlandzkiego Towarzystwa Psychologicznego^[83] i Irlandzkiego Kolegium Psychiatrycznego^[84] : Szablon:CytatD

Stanowisko Południowoafrykańskiego Towarzystwa Psychologicznego^[85]: Szablon:CytatD

Stanowisko Południowoafrykańskiej Akademii Nauk^[86]: Szablon:CytatD

Stanowisko Kolumbijskiego Kolegium Psychologów^[87]: Szablon:CytatD

Stanowisko Libańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego^[88]: Szablon:CytatD

Stanowisko Libańskiego Towarzystwa Medycznego na Rzecz Zdrowia Seksualnego^[89]: Szablon:CytatD

Trwałość związków

W badaniu przeprowadzonym przez Williams Institute przy UCLA przez okres 12 lat (2002-2014), naukowcy sprawdzali trwałość związków w stanie Vermont na ponad 515 parach. Porównując pary jednopłciowe z różnopłciowymi, wykazali, że na trwałość związku ma wpływ jego długość trwania, wiek i jakość. Najstabilniejsze okazały się związki homoseksualne mężczyzn, następnie związki heteroseksualne, a najmniej stabilne związki homoseksualne kobiet^[90]. Esther Rothblum z uniwersytetu w San Diego tłumaczy to tym, że kobiety mają większe oczekiwania co do związku^[91].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d American Psychological Association: Answers to Your Questions: For a Better Understanding of Sexual Orientation and Homosexuality. apa.org, 2008. [dostęp 2019-01-14]. (ang.).
↑ ^a ^b American Psychological Association, Guidelines for Psychological Practice With Transgender and Gender Nonconforming People, „American Psychologist”, 70 (9), 2015, s. 832–864, DOI: 10.1037/a0039906, ISSN 1935-990X [dostęp 2019-06-19], Cytat: The developmental pathway of gender identity typically includes a progression through multiple stages of awareness, exploration, expression, and identity integration (Bockting & Coleman, 2007; A. H. Devor, 2004; Vanderburgh, 2007). Similarly, a person’s sexual orientation may progress through multiple stages of awareness, exploration, and identity through adolescence and into adulthood (Bilodeau & Renn, 2005). Just as some people experience their sexual orientation as being fluid or variable (L. M. Diamond, 2013), some people also experience their gender identity as fluid (Lev, 2004). (ang.).
↑ MG. Shively, C. Jones, JP. De Cecco. Research on sexual orientation: definitions and methods. „Journal of Homosexuality”. 9 (2-3), s. 127-36, 1983-1984. PMID: 6376622.
↑ RL. Sell. Defining and measuring sexual orientation: a review. „Archives of Sexual Behavior”. 26 (6), s. 643-58, grudzień 1997. PMID: 9415799.
↑ Marshall Cavendish Corporation, Sex and society, New York: Marshall Cavendish, 2010, s. 82–83, ISBN 978-0-7614-7905-5, OCLC 312443631 [dostęp 2019-06-19] .
↑ Todd Melby. Asexuality gets more attention, but is it a sexual orientation?. „Contemporary Sexuality”. 39 (11), s. 1, 4–5, listopad 2005.
↑ Lori A.L.A. Brotto Lori A.L.A., MoragM. Yule MoragM., Asexuality: Sexual Orientation, Paraphilia, Sexual Dysfunction, or None of the Above?, „Archives of Sexual Behavior”, 46 (3), 2017, s. 619–627, DOI: 10.1007/s10508-016-0802-7, ISSN 0004-0002 [dostęp 2019-06-19] (ang.).
↑ Anthony F.A.F. Bogaert Anthony F.A.F., Asexuality: Prevalence and associated factors in a national probability sample, „The Journal of Sex Research”, 41 (3), 2004, s. 279–287, DOI: 10.1080/00224490409552235, ISSN 0022-4499, PMID: 15497056 [dostęp 2019-06-19] .
↑ Beth A.B.A. Firestein Beth A.B.A., Becoming visible: counseling bisexuals across the lifespan, New York: Columbia University Press, 2007, ISBN 978-0-231-13724-9, OCLC 76937265 [dostęp 2019-06-19] .
↑ What is Sexual Orientation? - Definition and Meaning [online], www.plannedparenthood.org [dostęp 2019-06-19] (ang.).
↑ American Psychological Association, Guidelines for psychological practice with transgender and gender nonconforming people., „American Psychologist”, 70 (9), 2015, s. 832–864, DOI: 10.1037/a0039906, ISSN 1935-990X [dostęp 2019-06-19] (ang.).
↑ ^a ^b Avoiding heterosexual bias in language. Committee on Lesbian and Gay Concerns, „The American Psychologist”, 46 (9), 1991, s. 973–974, ISSN 0003-066X, PMID: 1958016 [dostęp 2019-06-19] .
↑ MargaretM. Rosario MargaretM. i inni, Sexual identity development among lesbian, gay, and bisexual youths: Consistency and change over time, „Journal of Sex Research”, 43 (1), 2006, s. 46–58, DOI: 10.1080/00224490609552298, ISSN 0022-4499, PMID: 16817067, PMCID: PMC3215279 [dostęp 2019-06-19] (ang.).
↑ Lawrence MeirL.M. Friedman Lawrence MeirL.M., The republic of choice: law, authority, and culture, Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 19 sierpnia 1998, ISBN 0-674-76260-6, OCLC 19778746 [dostęp 2019-06-19] .
↑ GottfriedG. Heuer GottfriedG., Sexual revolutions: psychoanalysis, history and the father, New York, NY: Routledge, 2011, ISBN 978-0-415-57043-5, OCLC 614989213 [dostęp 2019-06-19] .
↑ ^a ^b ^c Barbara L.B.L. Frankowski Barbara L.B.L., Committee on Adolescence, Sexual Orientation and Adolescents, „Pediatrics”, 113 (6), 2004, s. 1827–1832, DOI: 10.1542/peds.113.6.1827, ISSN 0031-4005, PMID: 15173519, Cytat: The mechanisms for the development of a particular sexual orientation remain unclear, but the current literature and most scholars in the field state that one’s sexual orientation is not a choice; that is, individuals do not choose to be homosexual or heterosexual. (ang.).
↑ ^a ^b ^c GloriaG. Kersey-Matusiak GloriaG., Delivering culturally competent nursing care, New York: Springer Pub. Co, 2013, s. 169, ISBN 978-0-8261-9382-7, OCLC 823727701 [dostęp 2019-06-19], Cytat: Most health and mental health organizations do not view sexual orientation as a 'choice' .
↑ ^a ^b ^c Mary AnnM.A. Lamanna Mary AnnM.A., AgnesA. Riedmann AgnesA., Susan D.S.D. Stewart Susan D.S.D., Marriages, Families, and Relationships: Making Choices in a Diverse Society, Cengage Learning, 17 stycznia 2014, ISBN 978-1-305-17689-8 [dostęp 2019-06-19], Cytat: The reason some individuals develop a gay sexual identity has not been definitively established – nor do we yet understand the development of heterosexuality. The American Psychological Association (APA) takes the position that a variety of factors impact a person's sexuality. The most recent literature from the APA says that sexual orientation is not a choice that can be changed at will, and that sexual orientation is most likely the result of a complex interaction of environmental, cognitive and biological factors...is shaped at an early age...[and evidence suggests] biological, including genetic or inborn hormonal factors, play a significant role in a person's sexuality (American Psychological Association 2010). (ang.).
↑ LauraL. Reiter LauraL., Sexual orientation, sexual identity, and the question of choice, „Clinical Social Work Journal”, 17 (2), 1989, s. 138–150, DOI: 10.1007/BF00756141, ISSN 0091-1674 [dostęp 2019-06-19] (ang.).
↑ Vera Whisman: Queer By Choice: Lesbians, Gay Men, and The Politics of Identity. New York: Routledge, 1996, s. 129. ISBN 978-0-415-91015-6.
↑ Susan Rosenbluth. Is Sexual Orientation a Matter of Choice?. „Psychology of Women Quarterly”. 21 (4), s. 595–610, 1997. DOI: 10.1111/j.1471-6402.1997.tb00133.x.
↑ Herek GM, Cogan JC, Gillis JR, Glunt EK. Correlates of Internalized Homophobia in a Community Sample of Lesbians and Gay Men. „Journal of the Gay and Lesbian Medical Association”. 2 (1), s. 17–25, 1998. [dostęp 2015-12-08].
↑ Herek GM, Gillis JR, Cogan JC. Internalized Stigma Among Sexual Minority Adults: Insights From a Social Psychological Perspective. „Journal of Counseling Psychology”. 56 (1), s. 32–43, 2009. DOI: 10.1037/a0014672. [dostęp 2015-12-08].
↑ Herek GM, Norton AT, Allen TJ, Sims CL. Demographic, Psychological, and Social Characteristics of Self-Identified Lesbian, Gay, and Bisexual Adults in a US Probability Sample. „Sexuality Research and Social Policy”. 7 (3), s. 176–200, 2010. DOI: 10.1007/s13178-010-0017-y. PMID: 20835383. PMCID: PMC2927737.
↑ Schwartz i inni, Handbook of identity theory and research, New York: Springer, 2011, s. 652, ISBN 978-1-4419-7988-9, OCLC 745001280 [dostęp 2019-06-19], Cytat: Modern scholarship examining the stability of sexual orientation also seems to support our conceptualizations of sexual orientation, sexual orientation identity, and sexual identity (e.g., Diamond, 2003a; Horowitz & Necomb, 2001; Rosario, Schrimshaw, Hunter, & Braun, 2006, see Savin-Williams, Chapter 28, this volume). Specifically, some dimensions of sexual identity, such as relationships, emotions, behaviors, values, group affiliation, and norms, appear to be relatively fluid; by contrast, sexual orientation [i.e., an individual's patterns of sexual, romantic, and affectional arousal and desire for other persons based on those persons' gender and sex characteristics (APA Task Force on Appropriate Therapeutic Responses to Sexual orientation, 2009)] has been suggested to be stable for a majority of people across the lifespan (Bell, Weinberg, & Hammersmith, 1981; Ellis & Ames, 1987; Haldeman, 1991; Money, 1987) .
↑ John O.J.O. Mitterer John O.J.O., Introduction to psychology : gateways to mind and behavior, wyd. 13th ed, Belmont, CA: Wadsworth Cengage Learning, 2013, s. 372, ISBN 978-1-111-83363-3, OCLC 741539300 [dostęp 2019-06-19], Cytat: Sexual orientation is a deep part of personal identity and is usually quite stable. Starting with their earliest erotic feelings, most people remember being attracted to either the opposite sex or the same sex. [...] The fact that sexual orientation is usually quite stable doesn't rule out the possibility that for some people sexual behavior may change during the course of a lifetime .
↑ ^a ^b Measuring and Surveying Bisexuality. W: Eric Anderson, Mark McCormack: The Changing Dynamics of Bisexual Men's Lives. Springer, 2016, s. 47. ISBN 978-3-319-29412-4. [dostęp 2019-07-25]. Cytat: (...) research suggests that women's sexual orientation is slightly more likely to change than men's (Baumeister 2000; Kinnish et al. 2005). The notion that sexual orientation can change over time is known as sexual fluidity. Even if sexual fluidity exists for some women, it does not mean that the majority of women will change sexual orientations as they age – rather, sexuality is stable over time for the majority of people.
↑ ^a ^b American Psychological Association. Guidelines for Psychological Practice with Lesbian, Gay, and Bisexual Clients. „American Psychologist”. 67 (1), s. 10–42, 2012. DOI: 10.1037/a0024659. PMID: 21875169. [dostęp 2019-07-25]. Cytat: (...) some research indicates that sexual orientation is fluid for some people; this may be especially true for women (e.g., Diamond, 2007; Golden, 1987; Peplau & Garnets, 2000). (...) Therapeutic efforts to change sexual orientation have increased and become more visible in recent years (Beckstead & Morrow, 2004). Therapeutic interventions intended to change, modify, or manage unwanted nonheterosexual orientations are referred to as “sexual orientation change efforts” (SOCE; APA, 2009b). (...) Reviews of the literature, spanning several decades, have consistently found that efforts to change sexual orientation were ineffective (APA, 2009b; Drescher, 2001; Haldeman, 1994; T. F. Murphy, 1992).
↑ ^a ^b Royal College of Psychiatrists, Royal College of Psychiatrists' statement on sexual orientation [online], 2014, Cytat: It is not the case that sexual orientation is immutable or might not vary to some extent in a person’s life. (...) The College believes strongly in evidence-based treatment. There is no sound scientific evidence that sexual orientation can be changed. Systematic reviews carried out by both the APA and Serovich et al suggest that studies which have shown conversion therapies to be successful are seriously methodologically flawed .
↑ Constance L. Shehan: The Wiley Blackwell Encyclopedia of Family Studies. Wiley-Blackwell, 2016, s. 1781. ISBN 978-0-470-65845-1. [dostęp 2019-07-25]. Cytat: Like gender, sexual orientation is not fixed and static but exhibits variation and fluidity over the life span and is always a matter of degree.
↑ Diamond LM, Rosky CJ. Scrutinizing Immutability: Research on Sexual Orientation and U.S. Legal Advocacy for Sexual Minorities. „The Journal of Sex Research”. 53 (4-5), s. 363–391, 2016. DOI: 10.1080/00224499.2016.1139665. PMID: 26986464. Cytat: (...) arguments based on the immutability of sexual orientation are unscientific, given what we now know from longitudinal, population-based studies of naturally occurring changes in the same-sex attractions of some individuals over time.
↑ Jannini EA, Blanchard R, Camperio-Ciani A, Bancroft J. Male Homosexuality: Nature or Culture?. „The Journal of Sexual Medicine”. 7 (10), s. 3245–3253, 2010. DOI: 10.1111/j.1743-6109.2010.02024.x. PMID: 21053405. [dostęp 2019-07-25]. Cytat: (...) position statements of the major mental health organizations in the United States state that there is no scientific evidence that a homosexual sexual orientation can be changed by psychotherapy, often referred to as “reparative” or “conversion” therapy.
↑ KarenK. Sinclair KarenK., About whoever: the social imprint on identity and orientation., South Orange, NJ: Karen Sinclair, 2013, ISBN 978-0-9814505-2-0, OCLC 846751545 [dostęp 2019-06-19] .
↑ MargaretM. Rosario MargaretM. i inni, Sexual identity development among lesbian, gay, and bisexual youths: Consistency and change over time, „Journal of Sex Research”, 43 (1), 2006, s. 46–58, DOI: 10.1080/00224490609552298, ISSN 0022-4499, PMID: 16817067, PMCID: PMC3215279 [dostęp 2019-06-19] (ang.).
↑ Michael W.M.W. Ross Michael W.M.W. i inni, Concordance Between Sexual Behavior and Sexual Identity in Street Outreach Samples of Four Racial/Ethnic Groups:, „Sexually Transmitted Diseases”, 30 (2), 2003, s. 110–113, DOI: 10.1097/00007435-200302000-00003, ISSN 0148-5717 [dostęp 2019-06-19] (ang.).
↑ Ritch C.R.C. Savin-Williams Ritch C.R.C., KaraK. Joyner KaraK., GerulfG. Rieger GerulfG., Prevalence and Stability of Self-Reported Sexual Orientation Identity During Young Adulthood, „Archives of Sexual Behavior”, 41 (1), 2012, s. 103–110, DOI: 10.1007/s10508-012-9913-y, ISSN 1573-2800 [dostęp 2019-06-20] (ang.).
↑ Elaine M.E.M. Maccio Elaine M.E.M., Self-Reported Sexual Orientation and Identity Before and After Sexual Reorientation Therapy, „Journal of Gay & Lesbian Mental Health”, 15 (3), 2011, s. 242–259, DOI: 10.1080/19359705.2010.544186, ISSN 1935-9705 [dostęp 2019-08-02] .
↑ Kelley D.K.D. Drummond Kelley D.K.D. i inni, A follow-up study of girls with gender identity disorder., „Developmental Psychology”, 44 (1), 2008, s. 34–45, DOI: 10.1037/0012-1649.44.1.34, ISSN 1939-0599 [dostęp 2019-06-20] (ang.).
↑ GerulfG. Rieger GerulfG. i inni, Sexual orientation and childhood gender nonconformity: Evidence from home videos., „Developmental Psychology”, 44 (1), 2008, s. 46–58, DOI: 10.1037/0012-1649.44.1.46, ISSN 1939-0599, PMID: 18194004 (ang.).
↑ PeterP. Hegarty PeterP., Toward an LGBT-informed paradigm for children who break gender norms: Comment on Drummond et al. (2008) and Rieger et al. (2008)., „Developmental Psychology”, 45 (4), 2009, s. 895–900, DOI: 10.1037/a0016163, ISSN 1939-0599 [dostęp 2019-06-20] (ang.).
↑ Association of Gay and Lesbian Psychiatrists. [dostęp 2011-12-30]. (ang.).
↑ American Psychological Association. [dostęp 2011-12-30].
↑ Question A2: Sexual orientation [online], camh.net, 28 grudnia 2014 [zarchiwizowane z adresu 2014-12-28] .
↑ LM. Diamond. Female bisexuality from adolescence to adulthood: results from a 10-year longitudinal study.. „Dev Psychol”. 44 (1), s. 5–14, Jan 2008. DOI: 10.1037/0012-1649.44.1.5. PMID: 18194000.
↑ Everett B. Sexual orientation identity change and depressive symptoms: a longitudinal analysis. „Journal of Health and Social Behavior”. 56, s. 37-58, 2015. DOI: 10.1177/0022146514568349.
↑ Mock SE, Eibach RP. Stability and Change in Sexual Orientation Identity Over a 10-Year Period in Adulthood. „Archives of Sexual Behavior”. 41 (3), s. 641–8, 2012. DOI: 10.1007/s10508-011-9761-1. PMID: 21584828.
↑ Smith et al. Sex in Australia: Sexual identity, sexual attraction and sexual experience among a representative sample of adults. „Australian and New Zealand Journal of Public Health”. 27 (2), s. 138–45, 2003. DOI: 10.1111/j.1467-842X.2003.tb00801.x. PMID: 14696704.
↑ Australian Longitudinal Study of Health and Relationships. La Trobe University, 2009. [dostęp 2012–05–23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-07)].
↑ Canadian Community Health Survey. Statistics Canada, 2004–06–15. [dostęp 2012–05–23].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Gary J. Gates: How many people are lesbian, gay, bisexual, and transgender?. Williams Institute, 2011. [dostęp 2012–05–23].
↑ Elisabeth Gulløy, Tor Morten Normann: Sexual identity and living conditions. Statistics Norway, 2010. [dostęp 2012–05–23].
↑ Wells JE, McGee MA, Beautrais AL. Multiple Aspects of Sexual Orientation: Prevalence and Sociodemographic Correlates in a New Zealand National Survey. „Archives of Sexual Behavior”. 40 (1), s. 155–68, 2011. DOI: 10.1007/s10508-010-9636-x. PMID: 20567892.
↑ Narring F, Stronski Huwiler SM, Michaud PA. Prevalence and dimensions of sexual orientation in Swiss adolescents: a cross-sectional survey of 16 to 20-year-old students. „Acta Paediatrica”. 92 (2), s. 233–9, 2003. DOI: 10.1111/j.1651-2227.2003.tb00532.x. PMID: 12710652.
↑ Remafedi et al. Demography of Sexual Orientation in Adolescents. „Pediatrics”. 89 (4 Pt 2), s. 714–21, 1992. PMID: 1557267. [dostęp 2012–05–23].
↑ Harry J. A Probability Sample of Gay Males. „Journal of Homosexuality”. 19 (1), s. 89–104, 1990. DOI: 10.1300/J082v19n01_05. PMID: 2341713.
↑ Edward O. Laumann, John H. Gagnon, Robert T. Michael, Stuart Michaels: The Social Organization of Sexuality: Sexual Practices in the United States. Chicago: University of Chicago Press, 1994, s. 283–320. ISBN 0-226-46957-3.
↑ Conron KJ, Mimiaga MJ, Landers SJ: A Health Profile of Massachusetts Adults by Sexual Orientation Identity: Results from the 2001-2006 Behavioral Risk Factor Surveillance System Surveys. mass.gov, 2008. [dostęp 2012–05–23].
↑ McCabe et al. Sexual orientation, substance use behaviors and substance dependence in the United States. „Addiction”. 104 (8), s. 1333–45, 2009. DOI: 10.1111/j.1360-0443.2009.02596.x. PMID: 19438839.
↑ Chandra et al: Sexual behavior, sexual attraction, and sexual identity in the United States: Data from the 2006–2008 National Survey of Family Growth. National Center for Health Statistics, 2011. [dostęp 2012–05–23].
↑ ^a ^b The Man Box: A Study on Being a Young Man in the US, UK, and Mexico – Promundo, „Promundo”, strona 18/68 [dostęp 2018-06-19] (ang.).
↑ LA. Brotto, G. Knudson, J. Inskip, K. Rhodes i inni. Asexuality: a mixed-methods approach. „Arch Sex Behav”. 39 (3), s. 599-618, Jun 2010. DOI: 10.1007/s10508-008-9434-x. PMID: 19082703.
↑ ^a ^b Integrated Household Survey April 2010 to March 2011 : Experimental Statistics. Office for National Statistics, 2011–09–28. [dostęp 2012–05–23].
↑ Brian S.B.S. Mustanski Brian S.B.S. i inni, A genomewide scan of male sexual orientation, „Human Genetics”, 116 (4), 2005, s. 272–278, DOI: 10.1007/s00439-004-1241-4, ISSN 1432-1203 [dostęp 2019-08-02] (ang.).
↑ Mustanski, B. S., Dupree, M. G., Nievergelt, C. M., Bocklandt, S., Schork, N. J., & Hamer, D.H. (2005). A genomewide scan of male sexual orientation. Human Genetics, 116, 272–278 PDF
↑ Anastasia Toufexis New Evidence of a „Gay Gene”, „The Time”, 2001-06-24
↑ Bocklandt, S.B., Horvath, S., Vilain, E., Hamer, D.H. (2006). Extreme skewing of X chromosome inactivation in mothers of homosexual men. Human Genetics, 118:691-694
↑ Cantor, J.M., Blanchard, R., Paterson, A. D. & Bogaert, A. F. (2002). How many gay men owe their sexual orientation to fraternal birth order. Archives of Sexual Behavior, 31:63-71
↑ S. MarcS.M. Breedlove S. MarcS.M. i inni, Finger-length ratios and sexual orientation, „Nature”, 404 (6777), 2000, s. 455–456, DOI: 10.1038/35006555, ISSN 1476-4687 [dostęp 2019-08-02] (ang.).
↑ JM. Bailey, RC. Pillard. A genetic study of male sexual orientation. „Archives of General Psychiatry”. 48 (12), s. 1089–1096, Dec 1991. PMID: 1845227.
↑ S. LeVay. A difference in hypothalamic structure between heterosexual and homosexual men.. „Science”. 253 (5023), s. 1034–1037, Aug 1991. PMID: 1887219.
↑ LS. Allen, RA. Gorski. Sexual orientation and the size of the anterior commissure in the human brain.. „Proc Natl Acad Sci U S A”. 89 (15), s. 7199–7202, Aug 1992. PMID: 1496013.
↑ Jonathan Modie: Biology behind homosexuality in sheep, study confirms. [w:] EurekAlert! [on-line]. American Association for the Advancement of Science, 8 marca 2004. [dostęp 25-12-2011]. (ang.).
↑ JM. Cantor. Is homosexuality a paraphilia? The evidence for and against.. „Arch Sex Behav”. 41 (1), s. 237–247, Feb 2012. DOI: 10.1007/s10508-012-9900-3. PMID: 22282324.
↑ Bhugra D, Eckstrand K, Levounis P, Kar A, Javate KR. WPA Position Statement on Gender Identity and Same-Sex Orientation, Attraction and Behaviours. „World Psychiatry”. 15 (3), s. 299–300, 2016. DOI: 10.1002/wps.20340. PMID: 27717266. PMCID: PMC5032493. [dostęp 2019-07-24].
↑ American Academy of Pediatrics: Gay, Lesbian, and Bisexual Teens: Facts for Teens and Their Parents. 2016. [dostęp 2016-12-15].
↑ American Psychiatric Association: Position Statement on Issues Related to Homosexuality. 2013. [dostęp 2014-10-28].
↑ American Academy of Family Physicians: Homosexuality: Facts for Teens. 2017. [dostęp 2017-10-17].
↑ Adelson SL; American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (AACAP) Committee on Quality Issues (CQI). Practice Parameter on Gay, Lesbian, or Bisexual Sexual Orientation, Gender Nonconformity, and Gender Discordance in Children and Adolescents. „Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry”. 51 (9), s. 957–74, 2012. DOI: 10.1016/j.jaac.2012.07.004. PMID: 22917211.
↑ American College of Obstetricians and Gynecologists: FAQ: Lesbian, Gay, Bisexual, and Transgender (LGBT) Teens. 2016. [dostęp 2016-12-19].
↑ Royal College of Psychiatrists: Royal College of Psychiatrists' statement on sexual orientation. 2014. [dostęp 2014-10-28].
↑ Polskie Towarzystwo Seksuologiczne: Stanowisko Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego na temat zdrowia osób o orientacji homoseksualnej. 2016. [dostęp 2016-12-15].
↑ Polskie Towarzystwo Psychologiczne: Stanowisko Polskiego Towarzystwa Psychologicznego na temat zdrowia osób o orientacji homoseksualnej. 2016. [dostęp 2016-12-15].
↑ Psychological Society of Ireland: Guidelines for Good Practice with Lesbian, Gay and Bisexual Clients. 2015. [dostęp 2017-10-17].
↑ College of Psychiatry of Ireland: Lesbian, Gay & Bisexual Patients: The Issues for Mental Health Practice. 2011. [dostęp 2017-10-17].
↑ Psychological Society of South Africa: An Open Statement from the Psychological Society of South Africa Concerning Vote of the South African Representatives at the Third Committee of the United Nations General Assembly on 16 November 2010. [dostęp 2016-04-21].
↑ Academy of Science of South Africa: Diversity in Human Sexuality: Implications for Policy in Africa. Pretoria: Academy of Science of South Africa, 2015, s. 39. ISBN 978-0-9922286-9-9. [dostęp 2015-12-23].
↑ Colegio Colombiano de Psicólogos: Cumplimiento de la Sentencia de Tutela 478 de 2015 sobre Protección del Derecho a la Igualdad, del Libre Desarrollo de la Personalidad y Corresponsabilidades en la Educación de los Menores de Edad. 2016. [dostęp 2016-12-19].
↑ Lebanese Psychiatric Society: Statement on Homosexuality. 2013. [dostęp 2015-12-23].
↑ Lebanese Medical Association for Sexual Health: Position Statement on Sexual Orientation Change Efforts (SOCE). 2013. [dostęp 2017-10-17].
↑ Longitudinal predictors of relationship dissolution among same-sex and heterosexual couples.. „Couple and Family Psychology: Research and Practice”. 6 (4), s. 247-257, 2017. Thomas L. Sexton, PhD. American Psychological Association. DOI: 10.1037/cfp0000091.
↑ Study identifies predictors of relationship dissolution among same-sex and heterosexual couples. The Williams Institute, 2018-03-01. [dostęp 2018-04-09].

[APA2008-1] American Psychological Association: Answers to Your Questions: For a Better Understanding of Sexual Orientation and Homosexuality. apa.org, 2008. [dostęp 2019-01-14]. (ang.).

[APA2015-2] American Psychological Association, Guidelines for Psychological Practice With Transgender and Gender Nonconforming People, „American Psychologist”, 70 (9), 2015, s. 832–864, DOI: 10.1037/a0039906, ISSN 1935-990X [dostęp 2019-06-19], Cytat: The developmental pathway of gender identity typically includes a progression through multiple stages of awareness, exploration, expression, and identity integration (Bockting & Coleman, 2007; A. H. Devor, 2004; Vanderburgh, 2007). Similarly, a person’s sexual orientation may progress through multiple stages of awareness, exploration, and identity through adolescence and into adulthood (Bilodeau & Renn, 2005). Just as some people experience their sexual orientation as being fluid or variable (L. M. Diamond, 2013), some people also experience their gender identity as fluid (Lev, 2004). (ang.).

[3] MG. Shively, C. Jones, JP. De Cecco. Research on sexual orientation: definitions and methods. „Journal of Homosexuality”. 9 (2-3), s. 127-36, 1983-1984. PMID: 6376622.

[4] RL. Sell. Defining and measuring sexual orientation: a review. „Archives of Sexual Behavior”. 26 (6), s. 643-58, grudzień 1997. PMID: 9415799.

[5] Marshall Cavendish Corporation, Sex and society, New York: Marshall Cavendish, 2010, s. 82–83, ISBN 978-0-7614-7905-5, OCLC 312443631 [dostęp 2019-06-19] .

[6] Todd Melby. Asexuality gets more attention, but is it a sexual orientation?. „Contemporary Sexuality”. 39 (11), s. 1, 4–5, listopad 2005.

[7] Lori A.L.A. Brotto Lori A.L.A., MoragM. Yule MoragM., Asexuality: Sexual Orientation, Paraphilia, Sexual Dysfunction, or None of the Above?, „Archives of Sexual Behavior”, 46 (3), 2017, s. 619–627, DOI: 10.1007/s10508-016-0802-7, ISSN 0004-0002 [dostęp 2019-06-19] (ang.).

[8] Anthony F.A.F. Bogaert Anthony F.A.F., Asexuality: Prevalence and associated factors in a national probability sample, „The Journal of Sex Research”, 41 (3), 2004, s. 279–287, DOI: 10.1080/00224490409552235, ISSN 0022-4499, PMID: 15497056 [dostęp 2019-06-19] .

[9] Beth A.B.A. Firestein Beth A.B.A., Becoming visible: counseling bisexuals across the lifespan, New York: Columbia University Press, 2007, ISBN 978-0-231-13724-9, OCLC 76937265 [dostęp 2019-06-19] .

[10] What is Sexual Orientation? - Definition and Meaning [online], www.plannedparenthood.org [dostęp 2019-06-19] (ang.).

[11] American Psychological Association, Guidelines for psychological practice with transgender and gender nonconforming people., „American Psychologist”, 70 (9), 2015, s. 832–864, DOI: 10.1037/a0039906, ISSN 1935-990X [dostęp 2019-06-19] (ang.).

[:1-12] Avoiding heterosexual bias in language. Committee on Lesbian and Gay Concerns, „The American Psychologist”, 46 (9), 1991, s. 973–974, ISSN 0003-066X, PMID: 1958016 [dostęp 2019-06-19] .

[13] MargaretM. Rosario MargaretM. i inni, Sexual identity development among lesbian, gay, and bisexual youths: Consistency and change over time, „Journal of Sex Research”, 43 (1), 2006, s. 46–58, DOI: 10.1080/00224490609552298, ISSN 0022-4499, PMID: 16817067, PMCID: PMC3215279 [dostęp 2019-06-19] (ang.).

[14] Lawrence MeirL.M. Friedman Lawrence MeirL.M., The republic of choice: law, authority, and culture, Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 19 sierpnia 1998, ISBN 0-674-76260-6, OCLC 19778746 [dostęp 2019-06-19] .

[15] GottfriedG. Heuer GottfriedG., Sexual revolutions: psychoanalysis, history and the father, New York, NY: Routledge, 2011, ISBN 978-0-415-57043-5, OCLC 614989213 [dostęp 2019-06-19] .

[Frankowski-16] Barbara L.B.L. Frankowski Barbara L.B.L., Committee on Adolescence, Sexual Orientation and Adolescents, „Pediatrics”, 113 (6), 2004, s. 1827–1832, DOI: 10.1542/peds.113.6.1827, ISSN 0031-4005, PMID: 15173519, Cytat: The mechanisms for the development of a particular sexual orientation remain unclear, but the current literature and most scholars in the field state that one’s sexual orientation is not a choice; that is, individuals do not choose to be homosexual or heterosexual. (ang.).

[Kersey-Matusiak-17] GloriaG. Kersey-Matusiak GloriaG., Delivering culturally competent nursing care, New York: Springer Pub. Co, 2013, s. 169, ISBN 978-0-8261-9382-7, OCLC 823727701 [dostęp 2019-06-19], Cytat: Most health and mental health organizations do not view sexual orientation as a 'choice' .

[Lamanna-18] Mary AnnM.A. Lamanna Mary AnnM.A., AgnesA. Riedmann AgnesA., Susan D.S.D. Stewart Susan D.S.D., Marriages, Families, and Relationships: Making Choices in a Diverse Society, Cengage Learning, 17 stycznia 2014, ISBN 978-1-305-17689-8 [dostęp 2019-06-19], Cytat: The reason some individuals develop a gay sexual identity has not been definitively established – nor do we yet understand the development of heterosexuality. The American Psychological Association (APA) takes the position that a variety of factors impact a person's sexuality. The most recent literature from the APA says that sexual orientation is not a choice that can be changed at will, and that sexual orientation is most likely the result of a complex interaction of environmental, cognitive and biological factors...is shaped at an early age...[and evidence suggests] biological, including genetic or inborn hormonal factors, play a significant role in a person's sexuality (American Psychological Association 2010). (ang.).

[19] LauraL. Reiter LauraL., Sexual orientation, sexual identity, and the question of choice, „Clinical Social Work Journal”, 17 (2), 1989, s. 138–150, DOI: 10.1007/BF00756141, ISSN 0091-1674 [dostęp 2019-06-19] (ang.).

[20] Vera Whisman: Queer By Choice: Lesbians, Gay Men, and The Politics of Identity. New York: Routledge, 1996, s. 129. ISBN 978-0-415-91015-6.

[21] Susan Rosenbluth. Is Sexual Orientation a Matter of Choice?. „Psychology of Women Quarterly”. 21 (4), s. 595–610, 1997. DOI: 10.1111/j.1471-6402.1997.tb00133.x.

[22] Herek GM, Cogan JC, Gillis JR, Glunt EK. Correlates of Internalized Homophobia in a Community Sample of Lesbians and Gay Men. „Journal of the Gay and Lesbian Medical Association”. 2 (1), s. 17–25, 1998. [dostęp 2015-12-08].

[23] Herek GM, Gillis JR, Cogan JC. Internalized Stigma Among Sexual Minority Adults: Insights From a Social Psychological Perspective. „Journal of Counseling Psychology”. 56 (1), s. 32–43, 2009. DOI: 10.1037/a0014672. [dostęp 2015-12-08].

[24] Herek GM, Norton AT, Allen TJ, Sims CL. Demographic, Psychological, and Social Characteristics of Self-Identified Lesbian, Gay, and Bisexual Adults in a US Probability Sample. „Sexuality Research and Social Policy”. 7 (3), s. 176–200, 2010. DOI: 10.1007/s13178-010-0017-y. PMID: 20835383. PMCID: PMC2927737.

[25] Schwartz i inni, Handbook of identity theory and research, New York: Springer, 2011, s. 652, ISBN 978-1-4419-7988-9, OCLC 745001280 [dostęp 2019-06-19], Cytat: Modern scholarship examining the stability of sexual orientation also seems to support our conceptualizations of sexual orientation, sexual orientation identity, and sexual identity (e.g., Diamond, 2003a; Horowitz & Necomb, 2001; Rosario, Schrimshaw, Hunter, & Braun, 2006, see Savin-Williams, Chapter 28, this volume). Specifically, some dimensions of sexual identity, such as relationships, emotions, behaviors, values, group affiliation, and norms, appear to be relatively fluid; by contrast, sexual orientation [i.e., an individual's patterns of sexual, romantic, and affectional arousal and desire for other persons based on those persons' gender and sex characteristics (APA Task Force on Appropriate Therapeutic Responses to Sexual orientation, 2009)] has been suggested to be stable for a majority of people across the lifespan (Bell, Weinberg, & Hammersmith, 1981; Ellis & Ames, 1987; Haldeman, 1991; Money, 1987) .

[26] John O.J.O. Mitterer John O.J.O., Introduction to psychology : gateways to mind and behavior, wyd. 13th ed, Belmont, CA: Wadsworth Cengage Learning, 2013, s. 372, ISBN 978-1-111-83363-3, OCLC 741539300 [dostęp 2019-06-19], Cytat: Sexual orientation is a deep part of personal identity and is usually quite stable. Starting with their earliest erotic feelings, most people remember being attracted to either the opposite sex or the same sex. [...] The fact that sexual orientation is usually quite stable doesn't rule out the possibility that for some people sexual behavior may change during the course of a lifetime .

[AndersonMcCormack2016-27] Measuring and Surveying Bisexuality. W: Eric Anderson, Mark McCormack: The Changing Dynamics of Bisexual Men's Lives. Springer, 2016, s. 47. ISBN 978-3-319-29412-4. [dostęp 2019-07-25]. Cytat: (...) research suggests that women's sexual orientation is slightly more likely to change than men's (Baumeister 2000; Kinnish et al. 2005). The notion that sexual orientation can change over time is known as sexual fluidity. Even if sexual fluidity exists for some women, it does not mean that the majority of women will change sexual orientations as they age – rather, sexuality is stable over time for the majority of people.

[APA2012-28] American Psychological Association. Guidelines for Psychological Practice with Lesbian, Gay, and Bisexual Clients. „American Psychologist”. 67 (1), s. 10–42, 2012. DOI: 10.1037/a0024659. PMID: 21875169. [dostęp 2019-07-25]. Cytat: (...) some research indicates that sexual orientation is fluid for some people; this may be especially true for women (e.g., Diamond, 2007; Golden, 1987; Peplau & Garnets, 2000). (...) Therapeutic efforts to change sexual orientation have increased and become more visible in recent years (Beckstead & Morrow, 2004). Therapeutic interventions intended to change, modify, or manage unwanted nonheterosexual orientations are referred to as “sexual orientation change efforts” (SOCE; APA, 2009b). (...) Reviews of the literature, spanning several decades, have consistently found that efforts to change sexual orientation were ineffective (APA, 2009b; Drescher, 2001; Haldeman, 1994; T. F. Murphy, 1992).

[RoyalCP-29] Royal College of Psychiatrists, Royal College of Psychiatrists' statement on sexual orientation [online], 2014, Cytat: It is not the case that sexual orientation is immutable or might not vary to some extent in a person’s life. (...) The College believes strongly in evidence-based treatment. There is no sound scientific evidence that sexual orientation can be changed. Systematic reviews carried out by both the APA and Serovich et al suggest that studies which have shown conversion therapies to be successful are seriously methodologically flawed .

[30] Constance L. Shehan: The Wiley Blackwell Encyclopedia of Family Studies. Wiley-Blackwell, 2016, s. 1781. ISBN 978-0-470-65845-1. [dostęp 2019-07-25]. Cytat: Like gender, sexual orientation is not fixed and static but exhibits variation and fluidity over the life span and is always a matter of degree.

[31] Diamond LM, Rosky CJ. Scrutinizing Immutability: Research on Sexual Orientation and U.S. Legal Advocacy for Sexual Minorities. „The Journal of Sex Research”. 53 (4-5), s. 363–391, 2016. DOI: 10.1080/00224499.2016.1139665. PMID: 26986464. Cytat: (...) arguments based on the immutability of sexual orientation are unscientific, given what we now know from longitudinal, population-based studies of naturally occurring changes in the same-sex attractions of some individuals over time.

[32] Jannini EA, Blanchard R, Camperio-Ciani A, Bancroft J. Male Homosexuality: Nature or Culture?. „The Journal of Sexual Medicine”. 7 (10), s. 3245–3253, 2010. DOI: 10.1111/j.1743-6109.2010.02024.x. PMID: 21053405. [dostęp 2019-07-25]. Cytat: (...) position statements of the major mental health organizations in the United States state that there is no scientific evidence that a homosexual sexual orientation can be changed by psychotherapy, often referred to as “reparative” or “conversion” therapy.

[33] KarenK. Sinclair KarenK., About whoever: the social imprint on identity and orientation., South Orange, NJ: Karen Sinclair, 2013, ISBN 978-0-9814505-2-0, OCLC 846751545 [dostęp 2019-06-19] .

[34] MargaretM. Rosario MargaretM. i inni, Sexual identity development among lesbian, gay, and bisexual youths: Consistency and change over time, „Journal of Sex Research”, 43 (1), 2006, s. 46–58, DOI: 10.1080/00224490609552298, ISSN 0022-4499, PMID: 16817067, PMCID: PMC3215279 [dostęp 2019-06-19] (ang.).

[35] Michael W.M.W. Ross Michael W.M.W. i inni, Concordance Between Sexual Behavior and Sexual Identity in Street Outreach Samples of Four Racial/Ethnic Groups:, „Sexually Transmitted Diseases”, 30 (2), 2003, s. 110–113, DOI: 10.1097/00007435-200302000-00003, ISSN 0148-5717 [dostęp 2019-06-19] (ang.).

[36] Ritch C.R.C. Savin-Williams Ritch C.R.C., KaraK. Joyner KaraK., GerulfG. Rieger GerulfG., Prevalence and Stability of Self-Reported Sexual Orientation Identity During Young Adulthood, „Archives of Sexual Behavior”, 41 (1), 2012, s. 103–110, DOI: 10.1007/s10508-012-9913-y, ISSN 1573-2800 [dostęp 2019-06-20] (ang.).

[37] Elaine M.E.M. Maccio Elaine M.E.M., Self-Reported Sexual Orientation and Identity Before and After Sexual Reorientation Therapy, „Journal of Gay & Lesbian Mental Health”, 15 (3), 2011, s. 242–259, DOI: 10.1080/19359705.2010.544186, ISSN 1935-9705 [dostęp 2019-08-02] .

[38] Kelley D.K.D. Drummond Kelley D.K.D. i inni, A follow-up study of girls with gender identity disorder., „Developmental Psychology”, 44 (1), 2008, s. 34–45, DOI: 10.1037/0012-1649.44.1.34, ISSN 1939-0599 [dostęp 2019-06-20] (ang.).

[39] GerulfG. Rieger GerulfG. i inni, Sexual orientation and childhood gender nonconformity: Evidence from home videos., „Developmental Psychology”, 44 (1), 2008, s. 46–58, DOI: 10.1037/0012-1649.44.1.46, ISSN 1939-0599, PMID: 18194004 (ang.).

[40] PeterP. Hegarty PeterP., Toward an LGBT-informed paradigm for children who break gender norms: Comment on Drummond et al. (2008) and Rieger et al. (2008)., „Developmental Psychology”, 45 (4), 2009, s. 895–900, DOI: 10.1037/a0016163, ISSN 1939-0599 [dostęp 2019-06-20] (ang.).

[41] Association of Gay and Lesbian Psychiatrists. [dostęp 2011-12-30]. (ang.).

[42] American Psychological Association. [dostęp 2011-12-30].

[43] Question A2: Sexual orientation [online], camh.net, 28 grudnia 2014 [zarchiwizowane z adresu 2014-12-28] .

[Diamond-2008-44] LM. Diamond. Female bisexuality from adolescence to adulthood: results from a 10-year longitudinal study.. „Dev Psychol”. 44 (1), s. 5–14, Jan 2008. DOI: 10.1037/0012-1649.44.1.5. PMID: 18194000.

[pubmeddepresja-45] Everett B. Sexual orientation identity change and depressive symptoms: a longitudinal analysis. „Journal of Health and Social Behavior”. 56, s. 37-58, 2015. DOI: 10.1177/0022146514568349.

[Mock-46] Mock SE, Eibach RP. Stability and Change in Sexual Orientation Identity Over a 10-Year Period in Adulthood. „Archives of Sexual Behavior”. 41 (3), s. 641–8, 2012. DOI: 10.1007/s10508-011-9761-1. PMID: 21584828.

[47] Smith et al. Sex in Australia: Sexual identity, sexual attraction and sexual experience among a representative sample of adults. „Australian and New Zealand Journal of Public Health”. 27 (2), s. 138–45, 2003. DOI: 10.1111/j.1467-842X.2003.tb00801.x. PMID: 14696704.

[48] Australian Longitudinal Study of Health and Relationships. La Trobe University, 2009. [dostęp 2012–05–23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-07)].

[49] Canadian Community Health Survey. Statistics Canada, 2004–06–15. [dostęp 2012–05–23].

[Williams-50] Gary J. Gates: How many people are lesbian, gay, bisexual, and transgender?. Williams Institute, 2011. [dostęp 2012–05–23].

[51] Elisabeth Gulløy, Tor Morten Normann: Sexual identity and living conditions. Statistics Norway, 2010. [dostęp 2012–05–23].

[52] Wells JE, McGee MA, Beautrais AL. Multiple Aspects of Sexual Orientation: Prevalence and Sociodemographic Correlates in a New Zealand National Survey. „Archives of Sexual Behavior”. 40 (1), s. 155–68, 2011. DOI: 10.1007/s10508-010-9636-x. PMID: 20567892.

[53] Narring F, Stronski Huwiler SM, Michaud PA. Prevalence and dimensions of sexual orientation in Swiss adolescents: a cross-sectional survey of 16 to 20-year-old students. „Acta Paediatrica”. 92 (2), s. 233–9, 2003. DOI: 10.1111/j.1651-2227.2003.tb00532.x. PMID: 12710652.

[54] Remafedi et al. Demography of Sexual Orientation in Adolescents. „Pediatrics”. 89 (4 Pt 2), s. 714–21, 1992. PMID: 1557267. [dostęp 2012–05–23].

[55] Harry J. A Probability Sample of Gay Males. „Journal of Homosexuality”. 19 (1), s. 89–104, 1990. DOI: 10.1300/J082v19n01_05. PMID: 2341713.

[56] Edward O. Laumann, John H. Gagnon, Robert T. Michael, Stuart Michaels: The Social Organization of Sexuality: Sexual Practices in the United States. Chicago: University of Chicago Press, 1994, s. 283–320. ISBN 0-226-46957-3.

[57] Conron KJ, Mimiaga MJ, Landers SJ: A Health Profile of Massachusetts Adults by Sexual Orientation Identity: Results from the 2001-2006 Behavioral Risk Factor Surveillance System Surveys. mass.gov, 2008. [dostęp 2012–05–23].

[58] McCabe et al. Sexual orientation, substance use behaviors and substance dependence in the United States. „Addiction”. 104 (8), s. 1333–45, 2009. DOI: 10.1111/j.1360-0443.2009.02596.x. PMID: 19438839.

[59] Chandra et al: Sexual behavior, sexual attraction, and sexual identity in the United States: Data from the 2006–2008 National Survey of Family Growth. National Center for Health Statistics, 2011. [dostęp 2012–05–23].

[:0-60] The Man Box: A Study on Being a Young Man in the US, UK, and Mexico – Promundo, „Promundo”, strona 18/68 [dostęp 2018-06-19] (ang.).

[Brotto-2010-61] LA. Brotto, G. Knudson, J. Inskip, K. Rhodes i inni. Asexuality: a mixed-methods approach. „Arch Sex Behav”. 39 (3), s. 599-618, Jun 2010. DOI: 10.1007/s10508-008-9434-x. PMID: 19082703.

[IHS-62] Integrated Household Survey April 2010 to March 2011 : Experimental Statistics. Office for National Statistics, 2011–09–28. [dostęp 2012–05–23].

[63] Brian S.B.S. Mustanski Brian S.B.S. i inni, A genomewide scan of male sexual orientation, „Human Genetics”, 116 (4), 2005, s. 272–278, DOI: 10.1007/s00439-004-1241-4, ISSN 1432-1203 [dostęp 2019-08-02] (ang.).

[64] Mustanski, B. S., Dupree, M. G., Nievergelt, C. M., Bocklandt, S., Schork, N. J., & Hamer, D.H. (2005). A genomewide scan of male sexual orientation. Human Genetics, 116, 272–278 PDF

[65] Anastasia Toufexis New Evidence of a „Gay Gene”, „The Time”, 2001-06-24

[Bocklandt_et_al._2006-66] Bocklandt, S.B., Horvath, S., Vilain, E., Hamer, D.H. (2006). Extreme skewing of X chromosome inactivation in mothers of homosexual men. Human Genetics, 118:691-694

[67] Cantor, J.M., Blanchard, R., Paterson, A. D. & Bogaert, A. F. (2002). How many gay men owe their sexual orientation to fraternal birth order. Archives of Sexual Behavior, 31:63-71

[68] S. MarcS.M. Breedlove S. MarcS.M. i inni, Finger-length ratios and sexual orientation, „Nature”, 404 (6777), 2000, s. 455–456, DOI: 10.1038/35006555, ISSN 1476-4687 [dostęp 2019-08-02] (ang.).

[69] JM. Bailey, RC. Pillard. A genetic study of male sexual orientation. „Archives of General Psychiatry”. 48 (12), s. 1089–1096, Dec 1991. PMID: 1845227.

[70] S. LeVay. A difference in hypothalamic structure between heterosexual and homosexual men.. „Science”. 253 (5023), s. 1034–1037, Aug 1991. PMID: 1887219.

[71] LS. Allen, RA. Gorski. Sexual orientation and the size of the anterior commissure in the human brain.. „Proc Natl Acad Sci U S A”. 89 (15), s. 7199–7202, Aug 1992. PMID: 1496013.

[EUREKALERT-72] Jonathan Modie: Biology behind homosexuality in sheep, study confirms. [w:] EurekAlert! [on-line]. American Association for the Advancement of Science, 8 marca 2004. [dostęp 25-12-2011]. (ang.).

[Cantor-2012-73] JM. Cantor. Is homosexuality a paraphilia? The evidence for and against.. „Arch Sex Behav”. 41 (1), s. 237–247, Feb 2012. DOI: 10.1007/s10508-012-9900-3. PMID: 22282324.

[WPA2016-74] Bhugra D, Eckstrand K, Levounis P, Kar A, Javate KR. WPA Position Statement on Gender Identity and Same-Sex Orientation, Attraction and Behaviours. „World Psychiatry”. 15 (3), s. 299–300, 2016. DOI: 10.1002/wps.20340. PMID: 27717266. PMCID: PMC5032493. [dostęp 2019-07-24].

[75] American Academy of Pediatrics: Gay, Lesbian, and Bisexual Teens: Facts for Teens and Their Parents. 2016. [dostęp 2016-12-15].

[76] American Psychiatric Association: Position Statement on Issues Related to Homosexuality. 2013. [dostęp 2014-10-28].

[77] American Academy of Family Physicians: Homosexuality: Facts for Teens. 2017. [dostęp 2017-10-17].

[78] Adelson SL; American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (AACAP) Committee on Quality Issues (CQI). Practice Parameter on Gay, Lesbian, or Bisexual Sexual Orientation, Gender Nonconformity, and Gender Discordance in Children and Adolescents. „Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry”. 51 (9), s. 957–74, 2012. DOI: 10.1016/j.jaac.2012.07.004. PMID: 22917211.

[79] American College of Obstetricians and Gynecologists: FAQ: Lesbian, Gay, Bisexual, and Transgender (LGBT) Teens. 2016. [dostęp 2016-12-19].

[80] Royal College of Psychiatrists: Royal College of Psychiatrists' statement on sexual orientation. 2014. [dostęp 2014-10-28].

[81] Polskie Towarzystwo Seksuologiczne: Stanowisko Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego na temat zdrowia osób o orientacji homoseksualnej. 2016. [dostęp 2016-12-15].

[82] Polskie Towarzystwo Psychologiczne: Stanowisko Polskiego Towarzystwa Psychologicznego na temat zdrowia osób o orientacji homoseksualnej. 2016. [dostęp 2016-12-15].

[83] Psychological Society of Ireland: Guidelines for Good Practice with Lesbian, Gay and Bisexual Clients. 2015. [dostęp 2017-10-17].

[84] College of Psychiatry of Ireland: Lesbian, Gay & Bisexual Patients: The Issues for Mental Health Practice. 2011. [dostęp 2017-10-17].

[85] Psychological Society of South Africa: An Open Statement from the Psychological Society of South Africa Concerning Vote of the South African Representatives at the Third Committee of the United Nations General Assembly on 16 November 2010. [dostęp 2016-04-21].

[86] Academy of Science of South Africa: Diversity in Human Sexuality: Implications for Policy in Africa. Pretoria: Academy of Science of South Africa, 2015, s. 39. ISBN 978-0-9922286-9-9. [dostęp 2015-12-23].

[87] Colegio Colombiano de Psicólogos: Cumplimiento de la Sentencia de Tutela 478 de 2015 sobre Protección del Derecho a la Igualdad, del Libre Desarrollo de la Personalidad y Corresponsabilidades en la Educación de los Menores de Edad. 2016. [dostęp 2016-12-19].

[88] Lebanese Psychiatric Society: Statement on Homosexuality. 2013. [dostęp 2015-12-23].

[89] Lebanese Medical Association for Sexual Health: Position Statement on Sexual Orientation Change Efforts (SOCE). 2013. [dostęp 2017-10-17].

[90] Longitudinal predictors of relationship dissolution among same-sex and heterosexual couples.. „Couple and Family Psychology: Research and Practice”. 6 (4), s. 247-257, 2017. Thomas L. Sexton, PhD. American Psychological Association. DOI: 10.1037/cfp0000091.

[91] Study identifies predictors of relationship dissolution among same-sex and heterosexual couples. The Williams Institute, 2018-03-01. [dostęp 2018-04-09].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

[48]

[49]

[50]

[51]

[52]

[53]

[54]

[55]

[56]

[57]

[58]

[59]

[60]

[61]

[62]

[63]

[64]

[65]

[66]

[67]

[68]

[69]

[70]

[71]

[72]

[73]

[74]

[75]

[76]

[77]

[78]

[79]

[80]

[81]

[82]

[83]

[84]

[85]

[86]

[87]

[88]

[89]

[90]

[91]

@@ Linia 31: / Linia 31: @@
 Esencjalizm, w kontekście płynności seksualnej, to przekonanie, że orientacja seksualna i pożądanie seksualne są fundamentalnie biologiczne i dlatego nie zmieniają się w ciągu całego życia. Wyniki szeroko zakrojonego, długofalowego badania przeprowadzonego przez Savin-Williams, Joyner i Rieger (2012) wykazały, że stabilność tożsamości orientacji seksualnej w okresie sześciu lat była bardziej powszechna niż jej zmiana, szczególnie w przypadku mężczyzn<ref>{{Cytuj |autor = Ritch C. Savin-Williams, Kara Joyner, Gerulf Rieger |tytuł = Prevalence and Stability of Self-Reported Sexual Orientation Identity During Young Adulthood |czasopismo = Archives of Sexual Behavior |data = 2012-02-01 |data dostępu = 2019-06-20 |issn = 1573-2800 |wolumin = 41 |numer = 1 |s = 103–110 |doi = 10.1007/s10508-012-9913-y |język = en}}</ref>.
-{{fakt|Na poparcie esencjalistycznego stanowiska przemawia fakt, że [[terapia konwersyjna]] (próby zmiany orientacji seksualnej) rzadko kończy się sukcesem. W opracowanym przez Maccio (2011) raporcie na temat prób terapii orientacji seksualnej, wymienia ona dwa badania, w których twierdzono, że udało się przekonwertować gejów i lesbijki na heteroseksualistów oraz cztery, które twierdziły coś przeciwnego. Poszukiwała rozwiązania sporu na podstawie próbki, która nie została zrekrutowana z organizacji religijnych. Badanie składało się z 37 byłych uczestników terapii konwersyjnej (62,2% to mężczyźni) z różnych środowisk kulturowych i religijnych, którzy obecnie lub uprzednio identyfikowali się jako lesbijki, geje lub osoby biseksualne. Wyniki wykazały, że nie wystąpiły statystycznie istotne przesunięcia w orientacji seksualnej pomiędzy okresem przed leczeniem a okresem po nim. Podczas sesji kontrolnych kilka zmian orientacji seksualnej, które nastąpiły po terapii, nie utrzymało się. Niniejsze badanie stanowi wsparcie dla esencjalistycznego poglądu na orientację seksualną, aczkolwiek w dużej mierze męska próba populacji zniekształca wyniki badań}}.
+Na poparcie esencjalistycznego stanowiska przemawia fakt, że [[terapia konwersyjna]] (próby zmiany orientacji seksualnej) rzadko kończy się sukcesem. W opracowanym przez Maccio (2011) raporcie na temat prób terapii orientacji seksualnej, wymienia ona dwa badania, w których twierdzono, że udało się przekonwertować gejów i lesbijki na heteroseksualistów oraz cztery, które twierdziły coś przeciwnego. Poszukiwała rozwiązania sporu na podstawie próbki, która nie została zrekrutowana z organizacji religijnych. Badanie składało się z 37 byłych uczestników terapii konwersyjnej (62,2% to mężczyźni) z różnych środowisk kulturowych i religijnych, którzy obecnie lub uprzednio identyfikowali się jako lesbijki, geje lub osoby biseksualne. Wyniki wykazały, że nie wystąpiły statystycznie istotne przesunięcia w orientacji seksualnej pomiędzy okresem przed leczeniem a okresem po nim. Podczas sesji kontrolnych kilka zmian orientacji seksualnej, które nastąpiły po terapii, nie utrzymało się. Niniejsze badanie stanowi wsparcie dla esencjalistycznego poglądu na orientację seksualną, aczkolwiek w dużej mierze męska próba populacji zniekształca wyniki badań<ref>{{Cytuj |autor = Elaine M. Maccio |tytuł = Self-Reported Sexual Orientation and Identity Before and After Sexual Reorientation Therapy |czasopismo = Journal of Gay & Lesbian Mental Health |data = 2011-07-01 |data dostępu = 2019-08-02 |issn = 1935-9705 |wolumin = 15 |numer = 3 |s = 242–259 |doi = 10.1080/19359705.2010.544186 |url = https://doi.org/10.1080/19359705.2010.544186}}</ref>.
 Kolejnym argumentem przemawiającym za esencjalistycznym poglądem na orientację seksualną jest to, że nietypowe zachowania płciowe w dzieciństwie (np. mały chłopiec bawiący się lalkami) wydają się być prognostycznymi dla homoseksualizmu w dorosłym życiu. W [[Strategia porównań podłużnych|badaniu podłużnym]] przeprowadzonym przez Drummonda i innych (2008) przyjrzano się młodym dziewczętom z dysforią płciową (znaczący przykład nietypowych dla płci zachowań) i stwierdzono, że większość z tych dziewcząt wyrosła na biseksualistki lub lesbijki<ref>{{Cytuj |autor = Kelley D. Drummond, Susan J. Bradley, Michele Peterson-Badali, Kenneth J. Zucker |tytuł = A follow-up study of girls with gender identity disorder. |czasopismo = Developmental Psychology |data = 2008-1 |data dostępu = 2019-06-20 |issn = 1939-0599 |wolumin = 44 |numer = 1 |s = 34–45 |doi = 10.1037/0012-1649.44.1.34 |język = en}}</ref>. Wiele badań retrospektywnych dotyczących zachowań z dzieciństwa jest krytykowanych pod kątem [[Fałszywe wspomnienie|zawodności pamięci]]; dlatego w badaniach przeprowadzonych przez Riegera, Linsenmeiera, Gygaxa i Baileya (2008) wykorzystano domowe nagrania wideo do zbadania związku między zachowaniami dziecięcymi a orientacją seksualną dorosłych<ref>{{Cytuj |autor = Gerulf Rieger, Joan A. W. Linsenmeier, Lorenz Gygax, J. Michael Bailey |tytuł = Sexual orientation and childhood gender nonconformity: Evidence from home videos. |czasopismo = Developmental Psychology |data = 2008 |issn = 1939-0599 |wolumin = 44 |numer = 1 |s = 46–58 |doi = 10.1037/0012-1649.44.1.46 |pmid = 18194004 |język = en}}</ref>. Wyniki tego badania przemawiały na rzecz esencjalizmu, jednak poznanie, w jaki sposób założenia kulturowe dotyczące seksualności mogą wpływać na kształtowanie tożsamości seksualnej jest również pod uwagę brane<ref>{{Cytuj |autor = Peter Hegarty |tytuł = Toward an LGBT-informed paradigm for children who break gender norms: Comment on Drummond et al. (2008) and Rieger et al. (2008). |czasopismo = Developmental Psychology |data = 2009 |data dostępu = 2019-06-20 |issn = 1939-0599 |wolumin = 45 |numer = 4 |s = 895–900 |doi = 10.1037/a0016163 |język = en}}</ref>.
 === Zmienność ===
-Amerykańskie Towarzystwo Gejów i Lesbijek Psychiatrów stwierdza, że pomimo wiary części ludzi iż orientacja seksualna jest wrodzona i stała, orientacja rozwija się podczas życia jednostki<ref>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20160303202326/http://www.aglp.org/pages/cfactsheets.html|tytuł=Association of Gay and Lesbian Psychiatrists|język=en|data dostępu=2011-12-30}}</ref>. We wspólnym oświadczeniu Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego i amerykańskich organizacji medycznych stwierdza się, że różni ludzie w różnych momentach życia uświadamiają sobie, że są heteroseksualni, homoseksualni lub biseksualni<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.apa.org/pi/lgbt/resources/just-the-facts.pdf|tytuł=American Psychological Association|data dostępu=2011-12-30}}</ref>. {{Fakt|W raporcie Centrum Uzależnień i Zdrowia Psychicznego znajduje się informacja, że u niektórych ludzi orientacja seksualna jest ciągła i staje się stała w określonym momencie życia, u innych orientacja jest płynna i może zmieniać się przez całe życie|data=2019-07}}. W badaniu na 79 nieheteroseksualnych kobietach obserwowano, że w okresie 10 lat 2/3 zmieniało etykietę orientacji seksualnej, z czego 1/3 dwa lub więcej razy. Większość kobiet identyfikujących się jako biseksualne utożsamiała się z tą orientacją po 10 latach. 17% zmieniło określenie z biseksualistek i nieokreślonych na heteroseksualistki. 15% deklarujących się jako lesbijki w ostatniej rundzie pytań przyznało się do kontaktów seksualnych z mężczyznami w okresie ostatnich dwóch lat. Jednak żadna z kobiet deklarujących ostatecznie heteroseksualizm nie informowała o kontaktach seksualnych z kobietą w okresie ostatnich dwóch lat doświadczenia. Wszystkie kobiety deklarowały zmniejszenie zainteresowania zachowaniami homoseksualnymi na korzyść zachowań heteroseksualnych<ref name="Diamond-2008">{{Cytuj pismo|nazwisko=Diamond|imię=LM.|tytuł=Female bisexuality from adolescence to adulthood: results from a 10-year longitudinal study.|czasopismo=Dev Psychol|wolumin=44|numer=1|strony=5–14|rok=2008|miesiąc=Jan|doi=10.1037/0012-1649.44.1.5|pmid=18194000}}</ref>. W 2015 opublikowano wyniki badań nad osobami, u których w sposób naturalny (to jest: bez [[Terapia konwersyjna|terapii reperatywnej]]) orientacja seksualna zmieniła się. Okazało się, że tylko w przypadku zmian w kierunku bliższym osobom własnej płci zmiana orientacji powiązana była z objawami depresji. Autorzy zaznaczyli, że temat wymaga więcej badań i nie jest jasne, jakie czynniki (być może jest to m.in. społeczne piętnowanie osób o skłonnościach do osób tej samej płci) wpływają na wystąpienie owych objawów depresyjnych{{r|pubmeddepresja}}.
+Amerykańskie Towarzystwo Gejów i Lesbijek Psychiatrów stwierdza, że pomimo wiary części ludzi iż orientacja seksualna jest wrodzona i stała, orientacja rozwija się podczas życia jednostki<ref>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20160303202326/http://www.aglp.org/pages/cfactsheets.html|tytuł=Association of Gay and Lesbian Psychiatrists|język=en|data dostępu=2011-12-30}}</ref>. We wspólnym oświadczeniu Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego i amerykańskich organizacji medycznych stwierdza się, że różni ludzie w różnych momentach życia uświadamiają sobie, że są heteroseksualni, homoseksualni lub biseksualni<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.apa.org/pi/lgbt/resources/just-the-facts.pdf|tytuł=American Psychological Association|data dostępu=2011-12-30}}</ref>. W raporcie Centrum Uzależnień i Zdrowia Psychicznego znajduje się informacja, że u niektórych ludzi orientacja seksualna jest ciągła i staje się stała w określonym momencie życia, u innych orientacja jest płynna i może zmieniać się przez całe życie<ref>{{Cytuj |autor =  |tytuł = Question A2: Sexual orientation |data = 2014-12-28 |opublikowany = camh.net |url = http://knowledgex.camh.net/amhspecialists/Screening_Assessment/assessment/ARQ2/Pages/arq2_question_a2.aspx |archiwum = https://web.archive.org/web/20141228033920/http://knowledgex.camh.net/amhspecialists/Screening_Assessment/assessment/ARQ2/Pages/arq2_question_a2.aspx}}</ref>. W badaniu na 79 nieheteroseksualnych kobietach obserwowano, że w okresie 10 lat 2/3 zmieniało etykietę orientacji seksualnej, z czego 1/3 dwa lub więcej razy. Większość kobiet identyfikujących się jako biseksualne utożsamiała się z tą orientacją po 10 latach. 17% zmieniło określenie z biseksualistek i nieokreślonych na heteroseksualistki. 15% deklarujących się jako lesbijki w ostatniej rundzie pytań przyznało się do kontaktów seksualnych z mężczyznami w okresie ostatnich dwóch lat. Jednak żadna z kobiet deklarujących ostatecznie heteroseksualizm nie informowała o kontaktach seksualnych z kobietą w okresie ostatnich dwóch lat doświadczenia. Wszystkie kobiety deklarowały zmniejszenie zainteresowania zachowaniami homoseksualnymi na korzyść zachowań heteroseksualnych<ref name="Diamond-2008">{{Cytuj pismo|nazwisko=Diamond|imię=LM.|tytuł=Female bisexuality from adolescence to adulthood: results from a 10-year longitudinal study.|czasopismo=Dev Psychol|wolumin=44|numer=1|strony=5–14|rok=2008|miesiąc=Jan|doi=10.1037/0012-1649.44.1.5|pmid=18194000}}</ref>. W 2015 opublikowano wyniki badań nad osobami, u których w sposób naturalny (to jest: bez [[Terapia konwersyjna|terapii reperatywnej]]) orientacja seksualna zmieniła się. Okazało się, że tylko w przypadku zmian w kierunku bliższym osobom własnej płci zmiana orientacji powiązana była z objawami depresji. Autorzy zaznaczyli, że temat wymaga więcej badań i nie jest jasne, jakie czynniki (być może jest to m.in. społeczne piętnowanie osób o skłonnościach do osób tej samej płci) wpływają na wystąpienie owych objawów depresyjnych{{r|pubmeddepresja}}.
 W 2012 roku na łamach „[[Archives of Sexual Behavior]]” zostało opublikowane badanie dotyczące trwałości i zmiany identyfikacji orientacji seksualnej na przestrzeni 10 lat. W próbie 2560 osób kobiety stanowiły 54%, średnia wieku badanych wynosiła około 47 lat, 97,42% badanych zadeklarowało początkowo orientację heteroseksualną, 1,25% homoseksualną i 1,33% biseksualną. Po 10 latach 2,15% z 2560 uczestników badania odpowiedziało, że zmieniło orientację seksualną. Heteroseksualizm był najbardziej trwały zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Kobiecy homoseksualizm okazał się nietrwały, a męski trwały. Natomiast najmniej trwały u obu płci okazał się biseksualizm. Zmianę zadeklarowało:
@@ Linia 126: / Linia 126: @@
 == Przyczyny rozwoju ==
-Za jeden z argumentów na rzecz, że homoseksualizm ma podłoże [[Genetyka|genetyczne]], wysuwano powszechność jego występowania w różnych kulturach. Zdaniem naukowców z Uniwersytetu Stanu Illinois za orientację seksualną człowieka odpowiada co najmniej kilka niepowiązanych ze sobą genów rozrzuconych po różnych [[Chromosom|chromosomach]]. Badacze porównali chromosomy 456 osób z 146 rodzin, w których dwóch lub więcej braci było gejami. Odnaleziono kilka fragmentów [[Kwas deoksyrybonukleinowy|DNA]], które u części homoseksualnego rodzeństwa były identyczne. U ponad 60% braci wykryto takie same obszary [[Kwas deoksyrybonukleinowy|DNA]] na trzech chromosomach – 7., 8. i 10<ref>http://web.archive.org/web/20050415233637/http://mypage.iu.edu/~bmustans/Mustanski_etal_2005.pdf Brian S. Mustanski1, Michael G. DuPree1, Caroline M. Nievergelt, Sven Bocklandt1, Nicholas J. Schork and Dean H. Hamer „A genomewide scan of male sexual orientation”</ref>. Natomiast badania Mustanskiego z 2005 roku wykazały prawdopodobieństwo wpływu interakcji większej ilości genów z różnych regionach chromosomowych (7q36, 8p12 oraz 10q26)<ref>Mustanski, B. S., Dupree, M. G., Nievergelt, C. M., Bocklandt, S., Schork, N. J., & Hamer, D.H. (2005). A genomewide scan of male sexual orientation. ''Human Genetics'', 116, 272–278 [http://web.archive.org/web/20050415233637/http://mypage.iu.edu/~bmustans/Mustanski_etal_2005.pdf PDF]</ref>. Pojawiają się też inne badania wskazujące na wpływ czynników genetycznych na kształtowanie się orientacji seksualnej<ref>[http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1101951113-133393,00.html Anastasia Toufexis ''New Evidence of a „Gay Gene”'', „The Time”, 2001-06-24]</ref><ref name="Bocklandt et al. 2006">Bocklandt, S.B., Horvath, S., Vilain, E., Hamer, D.H. (2006). Extreme skewing of X chromosome inactivation in mothers of homosexual men. Human Genetics, 118:691-694</ref> oraz innych czynników biologicznych<ref>Cantor, J.M., Blanchard, R., Paterson, A. D. & Bogaert, A. F. (2002). How many gay men owe their sexual orientation to fraternal birth order. ''Archives of Sexual Behavior'', '''31''':63-71</ref><ref>http://web.archive.org/web/20120320102154/http://mendel.ugr.es/genysoc/pdfs/sexorientation-finger.pdf</ref>.
+Za jeden z argumentów na rzecz, że homoseksualizm ma podłoże [[Genetyka|genetyczne]], wysuwano powszechność jego występowania w różnych kulturach. Zdaniem naukowców z Uniwersytetu Stanu Illinois za orientację seksualną człowieka odpowiada co najmniej kilka niepowiązanych ze sobą genów rozrzuconych po różnych [[Chromosom|chromosomach]]. Badacze porównali chromosomy 456 osób z 146 rodzin, w których dwóch lub więcej braci było gejami. Odnaleziono kilka fragmentów [[Kwas deoksyrybonukleinowy|DNA]], które u części homoseksualnego rodzeństwa były identyczne. U ponad 60% braci wykryto takie same obszary [[Kwas deoksyrybonukleinowy|DNA]] na trzech chromosomach – 7., 8. i 10<ref>{{Cytuj |autor = Brian S. Mustanski, Michael G. DuPree, Caroline M. Nievergelt, Sven Bocklandt, Nicholas J. Schork |tytuł = A genomewide scan of male sexual orientation |czasopismo = Human Genetics |data = 2005-03-01 |data dostępu = 2019-08-02 |issn = 1432-1203 |wolumin = 116 |numer = 4 |s = 272–278 |doi = 10.1007/s00439-004-1241-4 |url = http://beck2.med.harvard.edu/week6/Mustanski%20%20dupree%20genome%20scan%20of%20male%20sexual%20orientation%202005.pdf |język = en}}</ref>. Natomiast badania Mustanskiego z 2005 roku wykazały prawdopodobieństwo wpływu interakcji większej ilości genów z różnych regionach chromosomowych (7q36, 8p12 oraz 10q26)<ref>Mustanski, B. S., Dupree, M. G., Nievergelt, C. M., Bocklandt, S., Schork, N. J., & Hamer, D.H. (2005). A genomewide scan of male sexual orientation. ''Human Genetics'', 116, 272–278 [http://web.archive.org/web/20050415233637/http://mypage.iu.edu/~bmustans/Mustanski_etal_2005.pdf PDF]</ref>. Pojawiają się też inne badania wskazujące na wpływ czynników genetycznych na kształtowanie się orientacji seksualnej<ref>[http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1101951113-133393,00.html Anastasia Toufexis ''New Evidence of a „Gay Gene”'', „The Time”, 2001-06-24]</ref><ref name="Bocklandt et al. 2006">Bocklandt, S.B., Horvath, S., Vilain, E., Hamer, D.H. (2006). Extreme skewing of X chromosome inactivation in mothers of homosexual men. Human Genetics, 118:691-694</ref> oraz innych czynników biologicznych<ref>Cantor, J.M., Blanchard, R., Paterson, A. D. & Bogaert, A. F. (2002). How many gay men owe their sexual orientation to fraternal birth order. ''Archives of Sexual Behavior'', '''31''':63-71</ref><ref>{{Cytuj |autor = S. Marc Breedlove, Cynthia L. Jordan, Tessa J. Breedlove, Nicholas J. Breedlove, Andrew D. Huberman |tytuł = Finger-length ratios and sexual orientation |czasopismo = Nature |data = 2000-03 |data dostępu = 2019-08-02 |issn = 1476-4687 |wolumin = 404 |numer = 6777 |s = 455–456 |doi = 10.1038/35006555 |url = https://www.academia.edu/20041700/Finger-length_ratios_and_sexual_orientation |język = en}}</ref>.
 Badania [[Ciąża bliźniacza|bliźniąt]] wykazały, że u bliźniąt jednojajowych zgodność występowania tej samej orientacji homoseksualnej wynosiła 52%. W tym samym badaniu zgodność orientacji homoseksualnej wynosiła u bliźniąt dwujajowych 22%, u braci nie będących bliźniakami 9,2 a 11% u braci przybranych<ref>{{Cytuj pismo|nazwisko=Bailey|imię=JM.|tytuł=A genetic study of male sexual orientation|czasopismo=Archives of General Psychiatry|wolumin=48|numer=12|strony=1089–1096|rok=1991|miesiąc=Dec|imię2=RC.|nazwisko2=Pillard|doi=|pmid=1845227}}</ref>.