11 Drezdeńska Dywizja Pancerna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
11 Dywizja Pancerna
Ilustracja
Znak na pojazdach Dywizji
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1963

Rozformowanie

1990

Nazwa wyróżniająca

Drezdeńska

Patron

Jan III Sobieski

Tradycje
Rodowód

11 Dywizja Piechoty (LWP)
11 Dywizja Zmechanizowana

Kontynuacja

11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej

Dowódcy
Pierwszy

gen. Zbigniew Zieleniewski

Ostatni

płk dypl. Zygmunt Sadowski

Organizacja
Numer

JW 1588

Dyslokacja

Żagań

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska pancerne

Podległość

Śląski Okręg Wojskowy

Jan III Sobieski – patron 11 DPanc
Odznaka okolicznościowa

11 Drezdeńska Dywizja Pancerna im. Jana III Sobieskiego (11 DPanc) – związek taktyczny wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.

W kwietniu 1963 roku 11 Dywizja Zmechanizowana w Żaganiu została przeformowana w 11 Dywizję Pancerną i przeniesiona dywizję na etaty pokojowo-wojenne[1]. W czasie pokoju dywizja wchodziła w skład Śląskiego Okręgu Wojskowego, natomiast w czasie wojny miała wejść w skład 2 Armii.

30 września 1967 dywizja przyjęła dziedzictwo tradycji 1 Korpusu Pancernego i otrzymała nazwę wyróżniającą "Drezdeńska".

9 maja 1975 roku przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie, w czasie Apelu Zwycięstwa, I sekretarz KC PZPR, Edward Gierek udekorował sztandar dywizji Orderem Sztandaru Pracy I klasy.

21 września 1983 roku dywizja otrzymała imię Jana III Sobieskiego.

Na przełomie 1989 i 1990 roku dywizja została przeformowana w 11 Dywizję Zmechanizowaną. W ramach tej reorganizacji został rozformowany 3 Drezdeński Pułk Czołgów Średnich w Żaganiu.

Struktura organizacyjna w 1989[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wiesław Chłopek, 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej im. Króla Jana III Sobieskiego. Zarys dziejów, Wydawnictwo "Chroma", Żary 2005, wyd. I, ISBN 83-922412-3-1.
  • Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska polskiego 1945-1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja "Historia i Kultura", 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.