Caproni Ca.310
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot transportowy, rozpoznawczy i lekki bombowiec |
| Konstrukcja |
dolnopłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne chowane w locie |
| Załoga |
3-4 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu |
9 kwietnia 1937 |
| Wycofanie ze służby |
1948 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 silniki gwiazdowe Piaggio P.VIII C.35 |
| Moc |
470 KM (350kW) każdy |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
16,20 m |
| Długość |
12,20 m |
| Wysokość |
3,52 m |
| Powierzchnia nośna |
38,70 m² |
| Masa | |
| Własna |
3050 kg |
| Startowa |
4650 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
347 km/h (samoloty seryjne) |
| Prędkość przelotowa |
305 km/h |
| Pułap |
7000 m |
| Zasięg |
1690 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 karabiny maszynowe kal. 7,7 mm w nasadzie skrzydeł 1 km kal. 7,7 mm w wieżyczce grzbietowej do 400 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| Włochy, Norwegia, Jugosławia, Węgry, Peru | |
| Rzuty | |
| |
Caproni Ca.310 Libeccio – włoski samolot rozpoznawczy i lekki bombowiec używany przez Regia Aeronautica w początkowym okresie II wojny światowej.
Historia
Caproni Ca.310 powstał jako rozwinięcie poprzedniej konstrukcji inż. Cesare Pallaviciniego, głównego konstruktora firmy Caproni Aeronautica Bergamasca, Ca.309 Ghibli. Podobnie jak poprzednik, otrzymał nazwę związaną z wiatrem (libeccio oznacza wiatr południowo-zachodni, wiejący od strony Libii[1]). Główną nowością były: chowane podwozie i zastosowanie silników gwiazdowych w miejsce rzędowych.
Prototyp oblatano 9 kwietnia 1937 roku. Pięć cywilnych, nieuzbrojonych samolotów Ca.310 wzięło udział w Rajdzie Saharyjskim w lutym 1938 roku. Trzy z nich, pilotowane przez U. Maddalena, I. de Vittembeschi i G. Parodiego zajęły trzy pierwsze miejsca. Jednak podstawową wersją produkcyjną Libeccio był samolot przeznaczony dla wojska. 16 maszyn wzięło udział w wojnie domowej w Hiszpanii, służąc w Aviazione Legionaria jako samoloty rozpoznawczo-bombowe.
Dobre osiągi prototypu spowodowały zainteresowanie konstrukcją wśród odbiorców zagranicznych. Niewielką liczbę zamówiło lotnictwo wojskowe Peru. Wzięły one udział w walkach podczas wojny granicznej z Ekwadorem w 1941 roku[2]. Ponadto Jugosławia zamówiła 12 samolotów (później jeszcze dodatkowe 12 w wersji Ca.310 bis z oszklonym nosem kadłuba), Norwegia 24 a Węgry 36 maszyn.
Jednak wkrótce okazało się, że osiągi samolotów seryjnych są znacznie gorsze od prototypów. W związku z tym Norwegowie, po otrzymaniu czterech pierwszych egzemplarzy, zrezygnowali z kolejnych dostaw, zamawiając w zamian 12 maszyn Ca.312 z mocniejszymi silnikami. Jednak, w związku z agresją III Rzeszy na Norwegię, samoloty te zostały przejęte przez Regia Aeronautica i służyły w Afryce Północnej do 1942 roku. Egzemplarze pozostałe w Norwegii wzięły udział w walkach w 1940 roku, działając w składzie dywizjonu bombowego operującego z Sola[3].
Także lotnictwo węgierskie nie było zadowolone ze swoich samolotów. W 1939 roku aż 33 z dostarczonych maszyn zostało zwrócone wytwórni w związku z poważną wadą produkcyjną. Po remoncie jednak żadna z nich nie powróciła na Węgry, zostały przejęte przez lotnictwo włoskie.
Regia Aeronautica używała Libeccio głównie na froncie afrykańskim, gdzie wobec problemów z samolotami szturmowymi typu Breda Ba.65 udzielały wsparcia wojskom lądowym. Jednak Ca.310 były do tego typu zadań zbyt powolne i słabo uzbrojone. Z czasem zostały przesunięte do zadań rozpoznawczych i transportowych.
Po upadku Jugosławii siedem ocalałych Ca.310 (6 w wersji podstawowej i 1 Ca.310 bis[4]) były przez pewien czas używane przez lotnictwo Chorwacji.
Warto zaznaczyć, że również Royal Air Force było zainteresowane zakupem Libeccio. Po konferencji w Monachium Wielka Brytania planowała wzmocnienie swojego lotnictwa i potrzebowała samolotów treningowych dla szkół lotniczych. W negocjacjach z wytwórnią, trwających do końca 1939 roku, rząd brytyjski deklarował zakup 200 egzemplarzy Ca.310. Jednak nie najlepsze osiągi samolotu i rozpoczęcie produkcji jego następcy, Ca.311, spowodowały przeniesienie uwagi Brytyjczyków na nową konstrukcję. Ostatecznie rozmowy zostały zerwane po przystąpieniu Włoch do wojny po stronie III Rzeszy w czerwcu 1940 roku.
Opis konstrukcji
Caproni Ca.310 był dwusilnikowym samolotem rozpoznawczo-bombowym konstrukcji mieszanej, o kadłubie z rurek stalowych krytym blachą i częściowo płótnem oraz skrzydłach konstrukcji drewnianej. Podwozie było klasyczne, trójpodporowe, chowane w locie. Napęd stanowiły dwa silniki gwiazdowe Piaggio P.VII C.35 o mocy 470 KM każdy, umieszczone w gondolach silnikowych na skrzydłach. Samolot był uzbrojony w dwa karabiny maszynowe kal. 7,7 mm w przykadłubowych częściach skrzydeł i jeden ruchomy karabin maszynowy tego samego kalibru w obracanej ręcznie wieżyczce strzeleckiej na grzbiecie kadłuba. Mógł przenosić do 400 kg bomb lotniczych małego kalibru lub aparaty fotograficzne w wersji rozpoznawczej.
Przypisy
- ↑ http://www.airwar.ru/enc/bww2/ca310.html [dostęp 30 kwietnia 2009]
- ↑ http://www.acig.org/artman/publish/article_164.shtml [dostęp 30 kwietnia 2009]
- ↑ http://www.nuav.net/norwair1940.html [dostęp 30 kwietnia 2009]
- ↑ Wiesław Bączkowski Hrvatsko Bojno Zrakoplovstwo w: Sojusznicy Luftwaffe. Część 2, Warszawa 1999, ISBN 83-906942-2-0
Bibliografia
- Wiesław Bączkowski: Włoskie samoloty wojskowe 1936 - 1945, Warszawa, Wydawnictwo Lampart, 1999, ISBN 83-86776-49-8
- Comando Supremo [dostęp 30 kwietnia 2009]
- Virtual Aircraft Museum [dostęp 30 kwietnia 2009]
- www.aircraftaces.com [dostęp 30 kwietnia 2009]
.svg)
