Halina Drohocka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Halina Drohocka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1909
Mościska

Data i miejsce śmierci

26 maja 2005
Skolimów

Zawód

aktorka

Lata aktywności

1930–1997

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej

Halina Drohocka, znana także jako Halina Drohocka-Kordowska (ur. 14 marca 1909 w Mościskach, zm. 26 maja 2005 w Skolimowie) – polska aktorka teatralna i filmowa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przed II wojną światową występowała w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, w wileńskim Teatrze na Pohulance oraz na scenach Poznania i Warszawy.

Po wojnie początkowo występowała w Łodzi i Wrocławiu, od roku 1952 związana była z Teatrem Ateneum w Warszawie, później z teatrami: Rozmaitości i Klasycznym. Przez wiele lat była wykładowcą i profesorem warszawskiej PWST[1].

Zmarła w Skolimowie w wieku 96 lat, tam też została pochowana[1].

Przebieg pracy[edytuj | edytuj kod]

W trakcie swej, bardzo długiej, 68-letniej kariery aktorskiej współpracowała z 22 teatrami z: Krakowa, Sosnowca, Bydgoszczy, Poznania, Wilna, Łucka, Lublina, Tounia, Łodzi, Białegostoku, Wrocławia, Szczecina, Legnicy, Zielonej Góry, Gniezna i Warszawy[2]:

  • Teatr Miejski im. Juliusza Słowackiego, Kraków: 1930–1932
  • Teatr Miejski, Sosnowiec: 1932–1933
  • Teatr Miejski, Bydgoszcz: 1933–1934
  • Teatr Nowy im. Heleny Modrzejewskiej, Poznań: 1934–1935
  • Teatr na Pohulance, Wilno: 1935–1937
  • Teatr Kameralny, Warszawa: 1937–1938
  • Teatr Ziemi Wołyńskiej, Łuck-Lublin: 1938–1939
  • Teatr Ziemi Pomorskiej, Toruń: 1945–1946
  • Teatr Kameralny Domu Żołnierza, Łódź: 1946–1948
  • Teatr Miejski, Białystok: 1947–1948
  • PWST Warszawa (siedziba w Łodzi): 1948–1949 jako wykładowca
  • Teatr Wojska Polskiego, Łódź: 1948–1949
  • Teatry Dramatyczne, Wrocław: 1949–1952
  • Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza, Warszawa: 1952–1955
  • PWST, Warszawa: 1953–1979 jako starszy wykładowca i docent
  • Teatr Młodej Warszawy, Warszawa: 1955–1957
  • Teatr Klasyczny, Warszawa: 1957–1971
  • Teatr Polski, Szczecin: 1981
  • Teatr Dramatyczny, Legnica: 1984, 1990
  • Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego, Zielona Góra: 1985
  • Teatr im. Aleksandra Fredry, Gniezno: 1987
  • Teatr Współczesny, Warszawa: 1992

Kariera sceniczna[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Zadebiutowała 20 września 1930 r., jako Dama, na scenie krakowskiego Teatru Miejskiego, w sztuce Niespodzianka, którego autorem jest Karol Rostworowski, w reżyserii Teofila Trzcińskiego[3].

lata 30.[edytuj | edytuj kod]

  • 7 III 1931: Ludzie w hotelu Vicki Baum, reż. Jerzy Szyndler – jako Pokojówka (Teatr Miejski im. Juliusza Słowackiego, Kraków)
  • 4 VI 1932: Królowa przedmieścia (wodewil) Konstanty Krumłowski, reż. Teofil Trzciński – jako Staszka (Teatr Miejski im. Juliusza Słowackiego, Kraków)
  • 2 X 1937: Współczucie Pola Gojawiczyńska, reż. Karol Adwentowicz (Teatr Kameralny, Warszawa)
  • 4 III 1938: Żabusia Gabriela Zapolska (Teatr Kameralny, Warszawa)
  • 2 IX 1938: Szesnastolatka Filip i Aimee Stuartowie, reż. Stanisław Aleksander Spiegel – jako Jenny Lawrence (Teatr Ziemi Wołyńskiej, Łuck-Lublin)
  • 6 X 1938: W perfumerii Laszlo Miklos, reż. Kazimierz Rudzki – jako Lilka (Teatr Ziemi Wołyńskiej, Łuck-Lublin)
  • 3 XI 1938: Małżeństwo Gabor Janos Vaszary, reż. Janusz Strachocki – jako Hella (Teatr Wołyński im.Słowackiego, Łuck).

lata 40.[edytuj | edytuj kod]

lata 50.[edytuj | edytuj kod]

  • 14 X 1950: Lekkomyślna siostra Włodzimierz Perzyński, reż. Maryna Broniewska – jako Helena (Teatry Dramatyczne, Wrocław)[5]
  • 15 V 1951: Skąpiec Molier, reż. Maryna Broniewska – jako Frozyna (Teatry Dramatyczne, Wrocław)
  • 7 VII 1951: W Błędomierzu Jarosław Iwaszkiewicz, reż. Maria Wiercińska – jako panna Wolffke (Teatry Dramatyczne, Wrocław)
  • 9 II 1952: Trzydzieści srebrników Howard Fast, reż. Czesław Staszewski – jako Jane Graham (Teatry Dramatyczne, Wrocław)
  • 27 VII 1952: Magazyn mód Iwan Kryłow, reż. Stanisław Bugajski – jako Sumburowa (Teatry Dramatyczne, Wrocław)
  • 18 V 1953: Ostatni Maksim Gorki, reż. Janusz Warmiński – jako Zofia (Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza, Warszawa)
  • 27 VI 1953: Śluby panieńskie, czyli Magnetyzm serca Aleksander Fredro, reż. Maria Wiercińska – jako pani Dobrójska (Teatr Nowej Warszawy, Warszawa)
  • 23 VII 1953: Panna Maliczewska Gabriela Zapolska, reż. Janusz Warmiński – w podwójnej roli: Daumowa, Hiszowska (Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza, Warszawa)
  • 29 IV 1954: Ostatnia ofiara Aleksandr Ostrowski, reż. Władysław Sheybal – jako Michewna (Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza, Warszawa)
  • 30 IV 1955: Maturzyści Zdzisław Skowroński, reż. Zdzisław Tobiasz – jako Wójcikowa (Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza, Warszawa)
  • 19 VI 1956: Eskapada Roger Mac Dougall, reż. Irena Babel – jako Stella Hampden (Teatr Młodej Warszawy, Warszawa)
  • 12 X 1956: Odprawa posłów greckich Jan Kochanowski, reż. Stanisław Bugajski – jako pani Stara (Teatr Młodej Warszawy, Warszawa)
  • 23 III 1957: Diabeł na plebanii Agatha Christie, reż. Jan Kulczyński – jako panna Marple (Teatr Młodej Warszawy, Warszawa)
  • 25 I 1958: Umówiony dzień Janusz Teodor Dybowski, reż. Czesław Strzelecki – jako Borowikowa (Teatr Klasyczny, Warszawa)
  • 27 IX 1958: Moralność pani Dulskiej Gabriela Zapolska, reż. Jadwiga Chojnacka – jako Juliasiewiczowa z Dulskich (Teatr Klasyczny, Warszawa)
  • 11 II 1959: Taka miłość Pavel Kohout, reż. Jadwiga Chojnacka – jako pani Stiborowa (Teatr Klasyczny, Warszawa)
  • 9 V 1959: Trzy siostry Anton Czechow – reżyseria (PWST, Warszawa)
  • 28 V 1959: Sędzia w potrzasku Henry Fielding, reż. Emil Chaberski – jako pani Żandarmowa (Teatr Klasyczny, Warszawa)
  • 28 XI 1959: Dziewczęta z fotografii Gian Paolo Callegari, reż. Jadwiga Chojnacka – jako pani Mariotti (Teatr Klasyczny, Warszawa).

lata 60.[edytuj | edytuj kod]

lata 70.[edytuj | edytuj kod]

lata 80.[edytuj | edytuj kod]

  • 6 III 1981: Odprawa posłów greckich Jan Kochanowski, reż. Bernard Hanaoka – praca nad tekstem literackim (Teatr Polski, Szczecin)[7]
  • 26 II 1984: Mąż i żona[4] Aleksander Fredro, reż. Bernard Hanaoka – praca nad tekstem literackim (Teatr Dramatyczny, Legnica)
  • 22 XII 1984: Dziady (dramat) Adam Mickiewicz, reż. Józef Jasielski – praca nad tekstem literackim (Teatr Dramatyczny, Legnica)
  • 9 III 1985: Fantazy Słowacki Juliusz, reż. Bernard Hanaoka – praca nad tekstem literackim (Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego, Zielona Góra)
  • 19 XII 1985: Wyzwolenie (dramat) Stanisław Wyspiański, reż. Bernard Hanaoka – praca nad tekstem literackim (Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego, Zielona Góra)
  • 14 V 1987: Ciotunia[8] Aleksander Fredro, reż. Tadeusz Pliszkiewicz – praca nad tekstem literackim (Teatr im. Aleksandra Fredry, Gniezno).

Schyłek[edytuj | edytuj kod]

  • 10 XI 1990: Zemsta (komedia) Aleksander Fredro, reż. Remigiusz Caban – konsultacja wiersza (Teatr Dramatyczny, Legnica)
  • 23 V 1992: Sami porządni ludzie Gelinas Gratien, reż. Kazimierz Kutz – gościnnie, jako Matka (Teatr Współczesny, Warszawa).

Telewizja[edytuj | edytuj kod]

Za debiut można uznać jej występ 1 sierpnia 1957 r., w spektaklu Teatru Telewizji, w komedii Michała Bałuckiego Klub kawalerów, w reżyserii Rudolfa Ratschka[9].

Film[edytuj | edytuj kod]

Debiut na ekranie kinowym miał miejsce 28 marca 1948 r.: Ostatni etap film wojenny, reż. Wanda Jakubowska – jako "lekarka" Lalunia[10]. Inne filmy z udziałem Drohockiej wymieniono poniżej:

  • 27 III 1950: Dom na pustkowiu dramat psychologiczny, reż. Jan Rybkowski – jako nauczycielka
  • 8 V 1953: Żołnierz zwycięstwa film biograficzny, reż. Wanda Jakubowska – jako żona Brzostowskiego
  • 25 II 1954: Autobus odjeżdża 6.20 dramat psychologiczno-obyczajowy, reż. Jan Rybkowski – jako pani doktorowa, klientka fryzjera Ryżyka
  • 14 XI 1958: Żołnierz królowej Madagaskaru komedia muzyczna, reż. Jerzy Zarzycki – jako Marcjanna Mącka, matka Władka
  • 12 I 1959: Zamach film wojenny, reż. Jerzy Passendorfer – jako matka "Czarnego".

Radio[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy przed mikrofonami Teatru Polskiego Radia pojawiła się 26 grudnia 1953 r.: słuchowisko Rzeka Czerwona Mirosław Żuławski, reż. Rena Tomaszewska[2].

lata 50.[edytuj | edytuj kod]

  • 29 V 1955: Gryczane pierożki Tomasz Zan, reż. Zbigniew Kopalko – jako Narratorka 1
  • 20 V 1956:
    • Mój przyjaciel Marceli (cz. I) scen. i reż. Jan Koecher[11]
    • Sindbad Bolesław Leśmian, reż. Rena Tomaszewska – jako Królewna błękitna
  • 12 VII 1956: Rozmowa z bohaterem Ludwik Askenazy, reż. Aleksander Bardini – jako Malarka
  • 7 II 1958: Wierna rzeka Stefan Żeromski, reż. Zbigniew Kopalko – jako Narrator
  • 10 I 1959: Szaleństwo Charles de Peyret-Chappuis, reż. Zbigniew Kopalko – jako Zuzanna.

lata 60.[edytuj | edytuj kod]

lata 70.[edytuj | edytuj kod]

  • 20 I 1970: Wierna rzeka Stefan Żeromski, reż. Wojciech Maciejewski – jako Księżna
  • 16 II 1970: Żalem napełniona Wiktor Reyzz-Rubini, reż. Zofia Rakowiecka – jako Matka
  • 15 III 1970: Mariana Pineda(inne języki) Federico García Lorca, reż. Wojciech Maciejewski – jako Matka Carmen
  • 16 V 1972: Alkhadar Edmund Chojecki, reż. Wojciech Maciejewski – jako Sokolnikowa
  • 17 XII 1973: Pałka, zapałka, dwa kije Andrzej Szypulski, reż. Wojciech Maciejewski
  • 11 I 1974: Popioły Stefan Żeromski, reż. Jan Świderski – jako Matka Rafała
  • 18 XI 1974: Ile śpiew uniesie Władysław Żesławski, reż. Zbigniew Kopalko – jako Matka
  • 5 X 1975: Niebieski krzyż Anna Sudlitz, reż. Juliusz Owidzki – jako pani Karłowiczowa
  • 18 VII 1976: Trzy po trzy o Fredrze Zofia Orszulska, reż. Wojciech Maciejewski – jako Stara dama
  • 13 XI 1976: Tysiąc i jedna noc nauki Piotr Sopoćko, reż. Wiesław Opałek
  • 28 III 1977: Serca ocalone Helena Komorowska, reż. Jerzy Kierst.

lata 80.[edytuj | edytuj kod]

  • 2 VI 1985: Dom Bernardy Alba Federico García Lorca, reż. Zbigniew Kopalko – jako Maria Josefa
  • 3 X 1985: Pieśń o Nalu i Damajanti, reż. Zbigniew Kopalko
  • 30 III 1986: Wrzos Maria Rodziewiczówna, reż. Andrzej Zakrzewski – jako Bogucka.

Schyłek[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Halina Drohocka [online], FilmPolski [dostęp 2020-11-08] (pol.).
  2. a b Halina Drohocka-Kordowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2020-11-08].
  3. Przeprowadzka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-08].
  4. a b Mąż i żona (Fredro, 1880) - Wikiźródła, wolna biblioteka [online], pl.wikisource.org [dostęp 2020-11-08].
  5. Lekkomyślna siostra, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-08].
  6. Gwałtu, co się dzieje! - Wikiźródła, wolna biblioteka [online], pl.wikisource.org [dostęp 2020-11-08].
  7. Odprawa posłów greckich, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-08].
  8. Ciotunia - Wikiźródła, wolna biblioteka [online], pl.wikisource.org [dostęp 2020-11-08].
  9. Klub kawalerów [online], FilmPolski [dostęp 2020-11-08] (pol.).
  10. Ostatni etap [online], FilmPolski [dostęp 2020-11-08] (pol.).
  11. Mój przyjaciel Marceli (część I), [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [dostęp 2020-11-08].
  12. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]