Kompania graniczna KOP „Hawrylczyce”
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
Kompania graniczna KOP „Hawrylczyce” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych nr 1600/tjn./O.de B/25, w drugim etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza, w terminie do 1 marca 1925 sformowano 15 batalion graniczny [1], a w jego składzie 3 kompanię graniczną KOP „Pieszczanka”. W 1930 kompania nadal podlegała dowódcy 15 batalionu KOP „Ludwikowo”[2].
W listopadzie 1936 kompania liczyła 2 oficerów, 9 podoficerów, 5 nadterminowych i 98 żołnierzy służby zasadniczej[c]. W 1939 3 kompania graniczna KOP „Hawrylczyce” podlegała dowódcy batalionu KOP „Ludwikowo”[3].
Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[4]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[5].
3 kompania graniczna „Hawrylczyce” w 1935 ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 18 kilometrów 200 metrów[6]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniała zastawa „Wieliczkowicze” z komendantury „Starobin”[7].
Kompanie sąsiednie:
- 2 kompania graniczna KOP „Przewłoka” ⇔ 1 kompania graniczna KOP „Rachowicze” – 1928[8], 1929[9], 1931[7], 1932[10], 1934[11]
- 2 kompania graniczna KOP „Przewłoka” ⇔ 2 kompania graniczna KOP „Grabów” – 1938[12]
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Strażnice kompanii „Pieszczanka” w 1928[8]
Strażnice kompanii „Pieszczanka” w latach 1929 – 1934[9][7][10][11]
- strażnica KOP „Wilk”[e]
- strażnica KOP „Mysino”
- strażnica KOP „Wiejno”
- strażnica KOP „Dobre”[f] (Dobro[11])
Strażnice kompanii „Hawrylczyce” w 1938[12]
Organizacja kompanii „Hawrylczyce” 17 września 1939[13][14]:
- dowództwo kompanii
- pluton odwodowy
- 1 strażnica KOP „Wilk”
- 2 strażnica KOP „Mysino”
- 3 strażnica KOP „Dobre”
- 4 strażnica KOP „Chutor Rachowicze”
Dowódcy kompanii[edytuj | edytuj kod]
- kpt. Jan Fleischmann (był na dzień 1.1.1931)
- kpt. Czesław Kaptur[h] (- 1939)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ kolonia Pieszczanka, gmina Czuczewicze Wielkie, powiat łuniniecki, województwo poleskie
- ↑ wieś Hawrylczyce, gmina Czuczewicze Wielkie, powiat łuniniecki, województwo poleskie
- ↑ Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 367
- ↑ kolonia Pieszczanka, gmina Czuczewicze Wielkie, powiat łuniniecki, województwo poleskie
- ↑ kolonia Wilcza, gmina Lenin, powiat łuniniecki, województwo poleskie
- ↑ osada Dobre, gmina Lenin, powiat łuniniecki, województwo poleskie
- ↑ kolonia Rachowicze, gmina Lenin, powiat łuniniecki, województwo poleskie
- ↑ Kaptur Czesław, kpt. piech., w KOP od 1938. Do mobilizacji dca 3 kompanii granicznej „Hawrylczyce”. Przydział mobilizacyjny nieznany. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 723
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 152.
- ↑ Szubański 1993 ↓, s. 277.
- ↑ Szubański 2000 ↓, s. 89.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312-314.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 301.
- ↑ a b c Szkice dyslokacyjne ↓.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 7/1929.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 29/1932.
- ↑ a b c Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 56/1934.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 89/1938.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 309.
- ↑ Grzelak 2001 ↓, s. 188.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
- Czesław Grzelak: Szack–Wytyczno 1939. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2001. ISBN 83-11-09324-5.
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa–Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 8388067488.
- Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.