Strażnica KOP „Słoboda”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strażnica KOP „Słoboda”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1924

Rozformowanie

1939

Organizacja
Dyslokacja

Słoboda

Formacja

Korpus Ochrony Pogranicza

Podległość

Kompania graniczna KOP „Leonpol”

Batalion KOP „Łużki” w 1931

Strażnica KOP „Słoboda” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

W 1924 w składzie 3 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 5 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 13 strażnic[1]. Strażnica KOP „Słoboda” w latach 1928 – 1939 znajdowała się w strukturze 3 kompanii KOP „Leonpol”[2][3][4][5][6][7] batalionu KOP „Łużki”[8]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[9].

W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku prywatnym[5]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 12 km[7]..

Służba graniczna[edytuj | edytuj kod]

Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[10]. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza[9].

Strażnica KOP „Słoboda” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 5 kilometrów 450 metrów od słupa granicznego nr 29 do 37[5], a w 1938 pododcinek szerokości 10 kilometrów 150 metrów od słupa granicznego nr 30 do 41[7].

Sąsiednie strażnice:

Walki w 1939[edytuj | edytuj kod]

17 września strażnicę KOP „Słoboda” zaatakował oddział kpt. Kleszcinowa, złożony z żołnierzy 12 strażnicy i 3 rezerwowej strażnicy kawaleryjskiej, wspierany przez 2 ckm. Czerwonoarmiści do 4:45 opanowali strażnicę biorąc przy tym do niewoli rannego kaprala i szeregowca. Straty napastników wyniosły 4 rannych, z tego dwóch ciężko – jeden utonął podczas przeprawy przez Dźwinę. Z innego dokumentu wynika, iż w tym rejonie utonęło 12 pograniczników[11].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]