Kordon Graniczny Ministerstwa Spraw Wojskowych
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1920 |
| Rozformowanie |
1921 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja |
Kordon Graniczny ND WP |
| Organizacja | |
| Podległość | |
Kordon Graniczny Ministerstwa Spraw Wojskowych – polska formacja graniczna utworzona w 1920 roku do ochrony wschodniej granicy II Rzeczypospolitej.
Jesienią 1920 roku zakończyła się wojna polsko-bolszewicka. Po zakończeniu działań wojennych od 18 października 1920 roku do czasu zawarcia traktatu pokojowego w Rydze granicę wschodnią wyznaczała linia frontu[1]. Ministerstwo Spraw Wojskowych, w porozumieniu z Naczelnym Dowództwem WP, zarządzeniem z 6 listopada 1920 roku poleciło utworzyć Kordon Graniczny Ministerstwa Spraw Wojskowych. Linia obsadzona przez siły kordonu biegła od ujścia Seretu do Dniestru do Augustowa i Jeziorek[2]. Kordon zorganizowany był na bazie trzech Dowództw Okręgów Generalnych, którym odpowiadały trzy odcinki: odcinek leżący na obszarze DOG Lwów, odcinek leżący na obszarze DOG Lublin i odcinek leżący na obszarze DOG Warszawa[3]. W czasie tworzenia kordonu istniały bataliony etapowe podporządkowane Dowództwu Okręgów Etapowych Armii. Dowództwo Okręgu Etapowego 6 Armii dysponowało 17 batalionami piechoty i 24 plutonami żandarmerii etapowej. Dowództwo to zajmowało cały obszar Wołynia[4].
Kordon obsadzony został oddziałami wojskowymi wyznaczonymi do tego celu przez Ministerstwo Spraw Wojskowych. Każde dowództwo okręgu generalnego otrzymało dla swego odcinka po trzy bataliony żołnierzy i po 200 żandarmów wojskowych. Do kontroli cywilnego ruchu osobowego oraz kontroli sanitarnej Ministerstwo Spraw Wewnętrznych wydzielono funkcjonariuszy Policji Państwowej[2].
Kordon Graniczny Ministerstwa Spraw Wojskowych swoje funkcje spełniać miał tylko doraźnie. Mając to na względzie, Ministerstwo Spraw Wojskowych, przy współudziale Naczelnego Dowództwa WP, na przełomie 1920 i 1921 roku przystąpiło do reorganizacji służby granicznej na wschodzie. W połowie stycznia 1921 roku ukazał się rozkaz Naczelnego Dowództwa WP w sprawie organizacji Kordonu Granicznego Naczelnego Dowództwa WP[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 19.
- ↑ a b Dominiczak 1992 ↓, s. 56-58.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 21.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 20.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 59-63.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Jerzy Prochwicz (red.): Korpus Ochrony Pogranicza. Materiały z konferencji naukowej pod redakcją dr. Jerzego Prochwicza. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 2005. ISBN 83-913583-5-6.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz(red.): Korpus Ochrony Pogranicza. Materiały z konferencji naukowej. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 2005. ISBN 83-913583-5-6.
- Jerzy Prochwicz. Formacje graniczne 1918 – 1924. „Problemy Ochrony Granic”. 14, 2000. Ketrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.