Papirusowa Przełączka
 Papirusowa Przełączka wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
16 lipca 1907 r. |
| Pierwsze wejście | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′18,5″N 20°12′02,7″E/49,205139 20,200750
| |
Papirusowa Przełączka (słow. Papirusova štrbina, niem. Papirusscharte, węg. Papiruszcsorba) – wybitna przełęcz w grani głównej Tatr Wysokich, w ich słowackiej części, między masywem Papirusowych Turni (dokładniej Wielką Papirusową Turnią) na południowym zachodzie a Czarnym Szczytem na północnym wschodzie[1].
Od strony południowo-zachodniej pod turnią znajduje się Barania Kotlina – górne piętro Doliny Dzikiej[2]. W jej kierunku z przełęczy opada stromy i długi komin zwany Papirusowym Kominem, oddzielający od siebie ściany Czarnego Szczytu i Papirusowych Turni. Ma on ujście w rejonie Papirusowej Drabiny – długiego ukośnego zachodu przecinającego urwiska Papirusowych Turni. Do Czarnego Bańdziocha[2] w Dolinie Czarnej Jaworowej opada z Papirusowej Przełączki natomiast Mały Szymkowy Żleb[1].
Dla taterników przełęcz stanowi dostęp do Czarnego Szczytu. Wejście od strony Doliny Czarnej Jaworowej jest łatwe, natomiast droga od południa Papirusowym Kominem – efektowna i trudna (III w skali UIAA). Inne, prostsze drogi prowadzą na Papirusową Przełączkę od strony Przełęczy Stolarczyka z obejściem Papirusowych Turni oraz z Czarnego Przechodu i Wyżniego Czarnego Karbu przez Mały Szymkowy Żleb[1].
Czasami Papirusowa Przełączka jest nazywana Wielką Papirusową Przełączką[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wejścia:
- letnie: Alfred Martin i przewodnik Johann Franz (senior), 16 lipca 1907 r.,
- zimowe: Adam Karpiński i Konstanty Narkiewicz-Jodko, 4 kwietnia 1928 r.[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 115–117. ISBN 83-217-2472-8.
- ↑ a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.