Wyżnia Wielicka Ławka
 Wyżnia Wielicka Ławka oraz zbiegający z niej do Wielickiego Kotła wąski, długo zaśnieżony żleb | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2292 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′26,0″N 20°08′06,5″E/49,173889 20,135139
| |
Wyżnia Wielicka Ławka (słow. Vyšná Velická lávka, węg. Felső-Felkai-rés, niem. Obere Felker Bank[1], 2292 m n.p.m.[2]) – niewielka przełęcz w głównej grani Tatr, położona pomiędzy Wielickim Szczytem (Velický štít, 2320 m) a Małym Wielickim Szczytem (Malý Velický štít, 2301 m)[3][2]. Z przełączki opada na południowy zachód, do Wielickiego Kotła wąski, stromy, piarżysty i często wypełniony śniegiem żleb. Na północ, w stronę Kotła pod Polskim Grzebieniem opada szeroka, miernie stroma rynna, zatracająca się niżej w piarżystym stoku[3].
Na przełęcz nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Taternicy przechodzą przez nią przy pokonywaniu tzw. drogi Martina z Polskiego Grzebienia na Gerlach. Drogi wiodące na jej siodło z Wielickiego Kotła oraz z Kotła pod Polskim Grzebieniem są łatwiejsze niż droga Martina i określane jako dogodne, praktyczne; stanowią równocześnie najłatwiejszy dostęp do Wielickiego Szczytu[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze znane wejścia:
- August Otto i Pavel Čižák, 12 sierpnia 1897 – letnie,
- Walter Delmár i László Teschler, 1 lutego 1916 – zimowe[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dr Futó Endre: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2021-09-28].
- ↑ a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIII. Litworowy Szczyt – Staroleśna Szczerbina. Warszawa: Sport i Turystyka, 1967, s. 38–60.