Roger Etchegaray

Roger Marie Élie Etchegaray

kardynał biskup
No coat-of-arms or motto
Data i miejsce urodzenia	25 września 1922 Espelette
Data śmierci	4 września 2019
Miejsce pochówku	Espelette
subdziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	od 30 kwietnia 2005 do 10 czerwca 2017
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	13 lipca 1947
Nominacja biskupia	29 marca 1969 biskup pomocniczy Paryża biskup tytularny Gemelle di Numidia
Sakra biskupia	27 maja 1969
Kreacja kardynalska	30 czerwca 1979 S. Leone I Jan Paweł II
Kościół tytularny	San Leone I

{{Duchowny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | faksymile = | imię i nazwisko org = | miejsce pochówku = | kraj działania = | opis faksymile = Nieznane pola: "imię przybrane oryginalne", "imię i nazwisko oryginalne", "państwo" oraz "diecezja tytularna".

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	27 maja 1969
Konsekrator	François Marty
Współkonsekratorzy	Paul Gouyon Władysław Rubin
Konsekrowani biskupi Henry L’Heureux 27 marca 1971 Joseph Madec 10 kwietnia 1983 Hervé Itoua 28 sierpnia 1983 Anatole Milandou 28 sierpnia 1983 Jorge María Mejía 12 kwietnia 1986 Iván Antonio Marín López 6 czerwca 1997 Simon-Pierre Saint-Hillien 22 lutego 2003 Pierre-André Dumas 22 lutego 2003
Współkonsekrowani biskupi Robert Sarrabère 5 stycznia 1975 Jacques Fihey 10 lipca 1977 Jean-Baptiste Gourion 9 listopada 2003 Jean-Marc Aveline 26 stycznia 2014

Roger Marie Élie Etchegaray (ur. 25 września 1922 w Espelette), francuski duchowny katolicki, arcybiskup Marsylii, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

Pochodzi z rodziny baskijskiej, studiował w seminariach w Ustaritz (diecezja Bayonne) i Bayonne; przyjął święcenia kapłańskie 13 lipca 1947, później uzupełniał studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie . Pracował w diecezji Bayonne jako duszpasterz, sekretarz biskupa, koordynator Akcji Katolickiej i wikariusz generalny; w 1965 został sekretarzem komitetu Episkopatu Francji ds. kontaktów z episkopatami Europy, a w 1966 – sekretarzem Konferencji Episkopatu Francji.

29 marca 1969 mianowany biskupem pomocniczym Paryża, ze stolicą tytularną Gemelle di Numidia; sakry biskupiej udzielił mu 27 maja 1969 arcybiskup Paryża Gabriel Marty (miesiąc wcześniej mianowany kardynałem). Brał udział w wielu sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie (m.in. w sesji specjalnej dla Kościoła europejskiego w 1991), zasiadał w sekretariacie generalnym Synodu. W grudniu 1970 przeszedł na stolicę arcybiskupią Marsylia. W latach 1971-1979 był pierwszym przewodniczącym Rady Konferencji Episkopatów Europejskich, w 1975 został także przewodniczącym Konferencji Episkopatu Francji. W latach 1975-1982 był zwierzchnikiem prałatury terytorialnej w Pontigny (Missionis Galliae seu Pontiniacensis).

30 czerwca 1979 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Leone I. Etchegaray brał udział w sesjach plenarnych Kolegium Kardynalskiego w Watykanie, a w 1981 został członkiem Rady Kardynalskiej ds. badania Organizacyjnych i Ekonomicznych Problemów Stolicy Świętej. W kwietniu 1984 przeszedł do pracy w Kurii Rzymskiej, obejmując stanowisko prezydenta Papieskiej Komisji Iustitia et Pax oraz Papieskiej Rady Cor Unum; ze stolicy arcybiskupiej Marsylia zrezygnował rok później (13 kwietnia 1985). W listopadzie 1994 został powołany na prezydenta Centralnego Komitetu i Rady Prezydialnej Centralnego Komitetu Wielkiego Jubileuszu Roku 2000; w grudniu 1995 zrezygnował z prezydentury Rady Cor Unum, a w czerwcu 1998 z prezydentury Komisji Iustitia et Pax (po osiągnięciu wieku emerytalnego 75 lat).

W czerwcu 1998 został promowany do rangi kardynała biskupa, otrzymał diecezję kardynalską Porto-Santa Rufina. Brał udział w IV konferencji generalnej Episkopatów Latynoamerykańskich w Santo Domingo (Dominikana, październik 1992), a także wielokrotnie reprezentował Jana Pawła II na uroczystościach religijnych i rocznicowych w charakterze specjalnego wysłannika bądź legata; był m.in. legatem na Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Seulu w październiku 1989. Angażował się w dyplomację Watykanu, mającą na celu zapobieżenie wojnie w Iraku; gościł w Bagdadzie w lutym 2003. Został m.in. uhonorowany doktoratem honoris causa Katolickiego Uniwersytetu w belgijskim Louvain (grudzień 1998) oraz Nagrodą UNESCO im. Felixa Houphoueta-Boigny'ego (wieloletniego prezydenta Wybrzeża Kości Słoniowej) za zasługi na rzecz pokoju na świecie (marzec 2004, drugim laureatem nagrody został Wielki Mufti Bośni i Hercegowiny Mustafa Cerić).

Po ukończeniu 80. roku życia we wrześniu 2002 utracił prawo udziału w konklawe. 30 kwietnia 2005 został subdziekanem (wicedziekanem) Kolegium Kardynalskiego. Pełnił tę funkcję do 10 czerwca 2017.

24 grudnia 2009, podczas procesji na wejście na pasterce w Bazylice św. Piotra, doznał złamania biodra na skutek incydentu, podczas którego przewrócono papieża Benedykta XVI.

Linki zewnętrzne

• sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org  (ang.).data dostępu?{{Catholic-hierarchy}} Brakujące pola: id, tytuł oraz data dostępu. Nieznane pola: 1 oraz 2.