130 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
130 Dywizja Strzelecka
130-я стрелковая дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR

Działania zbrojne
II wojna światowa
agresja ZSRR na Polskę
front wschodni
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

37 Korpus Strzelecki (1939)
55 Korpusu Piechoty(1941)

130 Dywizja Strzelecka (ros. 130-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.

Dywizja wzięła udział w kampanii wrześniowej w składzie 37 Korpusu Strzeleckiego[1][a]. W tym czasie dowódcą dywizji był płk Wasilij Prochorow[2]. Po przeniesieniu do 55 Korpusu Piechoty uczestniczyła w obronie terytorium ZSRR atakowanego w 1941 przez wojska III Rzeszy i jej sojuszników[3].

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

W 1939[4]
  • 371 pułk strzelecki
  • 528 pułk strzelecki
  • 664 pułk strzelecki
  • 363 pułk artylerii lekkiej
  • 496 pułk artylerii haubic
  • 450 samodzielny batalion czołgów
  • 215 dywizjon przeciwpancerny
  • 163 dywizjon artylerii przeciwlotniczej
  • 151 batalion rozpoznawczy
  • 192 batalion saperów
  • 143 batalion łączności
  • 122 batalion medyczno-sanitarny
  • kompania przeciwchemiczna
  • 130 batalion transportowy
  • piekarnia polowa
  • szpital weterynaryjny
  • stacja poczty polowej

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • płk Wasilij Prochorow (był w 1939)[2]
  • gen. mjr Wiktor Wizżylin[3]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. od 19 września 130 DS wchodziła w skład 12 Armii jako samodzielna, a następnie w składzie 37 KS[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
  • Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.