145 Dywizja Strzelecka (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
145 Dywizja Strzelecka
145-я стрелковая дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1939, 1941

Rozformowanie

1941, 1945

Dowódcy
Pierwszy

płk Aleksandr Wołchin

Ostatni

gen. mjr Władimir Gorbaczow

Działania zbrojne
II wojna światowa
agresja ZSRR na Polskę
front wschodni:
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

24 Korpus Strzelecki, 92 Korpus Strzelecki

Odznaczenia

145 Dywizja Strzelecka (ros. 145-я стрелковая дивизия) – dywizja piechoty Armii Czerwonej.

Dywizja była formowana dwukrotnie, pierwszy raz w 1939. We wspomnianym roku wchodziła w skład 24 Korusu Piechoty i wraz z wojskami III Rzeszy i Słowacji od 17 września brała udział w ataku na Polskę[1]. Po ataku III Rzeszy na Związek Radziecki w składzie 92 Korpusu Piechoty uczestniczyła w walkach przeciw armii niemieckiej. W dniu 3 sierpnia 1941 została otoczona. W czasie wyjścia z kotła poniosła znaczne straty, co miało wpływ na jej rozwiązanie[2].

W tym samym roku została utworzona ponownie, i wzięła udział m.in. w Operacji Bagration[3]. Za waleczność i wzorowe wykonywanie zadań w czasie walk pod Witebskiem, 22 września 1944 została odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru[4].

Dowództwo dywizji[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy:

  • płk Aleksandr Wołchin (01.08.1939 - 31.08.1941),
  • gen. mjr Fiodor Wołkow (01.01.1942 - 31.08.1943),
  • ppłk Leonid Socziłow (07.04.1944 - 26.04.1944),
  • gen. mjr Piotr Dibrowa (26.04.1944 - 23.09.1944),
  • gen. mjr Władimir Gorbaczow (01.09.1944 - 31.03.1945).

Szefowie sztabu:

  • mjr Galaktion Sucharulidze[5].

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • 599 pułk piechoty
  • 729 pułk piechoty
  • 277 pułk artylerii i inne pododdziały[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zarzycki 2014 ↓, s. 273-275.
  2. 145-я стрелковая дивизия [online], rkkawwii.ru [dostęp 2024-04-22].
  3. Zaloga 2011 ↓, s. 42.
  4. nashapobeda.lv [online], nashapobeda.lv [dostęp 2024-04-22] (pol.).
  5. a b Zarzycki 2014 ↓, s. 275.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]