2 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1945 |
| Rozformowanie |
1947 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
16 Pomorski Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Tadeusz Dobrzański |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
S. Pietro Vernotico (1945-1946) |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
2 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej (2 paplot. lek.) – oddział artylerii przeciwlotniczej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
6 stycznia 1945 w San Domenico we Włoszech w ramach Zgrupowania 16 Pomorskiej Brygady Piechoty sformowany został 16 Pomorski Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej. 24 czerwca 1945 roku dywizjon przeformowany został w 2 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej w miejscowości S. Pietro Vernotico – organiczną jednostkę artylerii przeciwlotniczej 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej. Pułk osiągnął stan 32 oficerów i 630 szeregowych, szeregowi żołnierze wywodzili się głównie z byłych jeńców armii niemieckiej i w mniejszym stopniu z Armii Krajowej. W lipcu 1945 roku złożyło przysięgę wojskową 197 żołnierzy, trwało jednocześnie intensywne szkolenie. W trakcie ćwiczeń w polu zginął w wypadku samochodowym 16 lipca oficer 4 baterii ppor. S. Radosławski. Po osiągnięciu pełnego stanu osobowego i etatowego uzbrojenia oraz wyposażenia, we wrześniu pułk szkolił się na poligonie Santa Severa w rejonie Rzymu. Grupa żołnierzy pułku w listopadzie 1945 r. i lutym 1946 r. została odkomenderowana, celem podniesienia swojego wyszkolenia i wykształcenia. Jednocześnie rozpoczęła się demobilizacja, w tym na powrót do kraju zgłosiło się do sierpnia 1946 roku 124 szeregowych, 19 zdezerterowało. W sierpniu pułk zdał uzbrojenie i pojazdy, a we wrześniu został przetransportowany drogą morską do Wielkiej Brytanii. Z dniem 10 lutego 1947 roku oficjalnie 2 pułk artylerii przeciwlotniczej lekkiej został rozformowany, część szeregowych wyjechała do kraju, pozostali jako dywizjon zostali dołączeni do 2 pułku artylerii przeciwpancernej.
Z dniem 29 listopada 1995 tradycje 2 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej przyjął 2 Zachodniopomorski Pułk Przeciwlotniczy stacjonujący w garnizonie Rogowo.
Struktura organizacyjna i obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
- dowództwo
- I dywizjon – kpt. Roman Zwil (we IX 1939 dowódca 71 baplot. mot. 10 BK)
- II dywizjon – kpt. Bazyli Mościcki
- III dywizjon – kpt. Bohdan Kwieciński
Każdy dywizjon posiadał dwie baterie[1] po sześć 40 mm armat przeciwlotniczych Boforsa[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Osiecki 1988 ↓, s. 10-12.
- ↑ Według Mariana Kopczewskiego dywizjony posiadać miały tylko dwie baterie, M. Kopczewski; Obrona Przeciwlotnicza..., s. 98
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Piotrków Trybunalski: WSP ; Warszawa : AON, 2000. ISBN 83-87050-91-1.
- Dembinok J., Szczech B., Urbański A. Oznaki i odznaki PSZ na Zachodzie KAW Katowice 1984
- Marian Kopczewski: Obrona Przeciwlotnicza Wojska polskiego w latach 1919-1994. Koszalin: Wydawnictwo naukowe WSOWOPlot, 1994. ISBN 83-901489-0-0.
- Jan Partyka, Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939-1946. Wojska Lądowe. Rzeszów 1997.
- Wojska Obrony Przeciwlotniczej Wojsk Lądowych. Historia, tradycje i współczesność, oprac. zbiorowe pod redakcją Tadeusza Mirowskiego, Wydawnictwo WM Sp. z o.o., Warszawa 2003, ISBN 83-86194-31-6, s. 21.
- Polski czyn zbrojny w II wojnie światowej, Walki formacji polskich na zachodzie 1939-1945, tom II, opracowanie zbiorowe pod redakcją Witolda Biegańskiego, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1981, ISBN 83-11-06577-2, s. 564.
- Zbigniew Osiecki: 16 Pomorski Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej i 2 Pułk Artylerii Przeciwlotniczej. Londyn: Związek Artylerii Przeciwlotniczej w Wielkiej Brytanii, 1988.
