3 Karpacki Pułk Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1942 |
| Rozformowanie |
1947 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Leon Przybytko |
| Działania zbrojne | |
| kampania włoska | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Ascoli Piceno (VI 1945) |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
3 Karpacki Pułk Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej (3 Kpaplot. lek.) – oddział artylerii przeciwlotniczej Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
30 kwietnia 1942 w Belit Jirja, w Palestynie rozpoczęto formowanie 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej, organicznej jednostki artylerii 3 Dywizji Strzelców Karpackich. 12 lipca 1942 oddział przemianowany został na 3 Karpacki Pułk Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej.
Działania bojowe[edytuj | edytuj kod]
Został użyty bojowo w kampanii włoskiej 1944-1945. W czerwcu 1944, po bitwie o Monte Cassino, w celu pokrycia strat bojowych w jednostkach 2 Korpusu, w każdym dywizjonie rozformowano trzecie baterie.
Po zakończeniu walk pułk przez kilka tygodni stacjonował w okolicach Bolonii. W połowie czerwca 1945 oku został zgrupowany w rejonie Ascoli Piceno. Tam przebywał do jesieni 1945 roku. W późniejszym okresie pułk pełnił służbę wartowniczą w różnych częściach Półwyspu Apenińskiego[1].
W 1946 oddział przetransportowany został z Włoch do Wielkiej Brytanii i tam 15 grudnia 1947 rozformowany.
Struktura organizacyjna i obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
- dowództwo
- dowódca - płk Leon Przybytko
- zastępca dowódcy - mjr Zygmunt Charlewski
- adiutant - por./kpt. Aleksander Żabczyński
drużyna dowodzenia
dowódcy dywizjonów
I dywizjon
- mjr Czesław Gierałtowski[2]
II dywizjon
- mjr Bartłomiej Miś[2]
III dywizjon
- mjr Jan Suszyński[2]
Każdy dywizjon posiadał trzy baterie po sześć 40 mm armat przeciwlotniczych Boforsa.
Kontynuowanie tradycji pułku[edytuj | edytuj kod]
18 czerwca 1996 tradycje 3 Karpackiego Pułku Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej przejął 3 Pułk Przeciwlotniczy im. płk. Włodzimierza Ludwiga stacjonujący w garnizonie Szczecin (od 2007 w Koszalinie). 3 Pułk Przeciwlotniczy obchodzi doroczne święto 30 kwietnia, w rocznicę utworzenia 3 Karpackiego Pułku Artylerii Przeciwlotniczej Lekkiej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Żak 2014 ↓, s. 122.
- ↑ a b c Młotek (red.) 1978 ↓, s. 813-820.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Piotrków Trybunalski: WSP ; Warszawa : AON, 2000. ISBN 83-87050-91-1.
- Dembinok J., Szczech B., Urbański A. Oznaki i odznaki PSZ na Zachodzie KAW Katowice 1984
- Marian Kopczewski: Obrona Przeciwlotnicza Wojska polskiego w latach 1919-1994. Koszalin: Wydawnictwo naukowe WSOWOPlot, 1994. ISBN 83-901489-0-0.
- Jan Partyka, Odznaki i oznaki PSZ na Zachodzie 1939-1946. Wojska Lądowe. Rzeszów 1997.
- Tadeusz Mirowski, Tradycje bojowe jednostek przeciwlotniczych, Przegląd Wojsk Lądowych Nr 8 z 2001, s. 86-93.
- Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
- Mieczysław Młotek (red.): 3 Dywizja Strzelców Karpackich 1942-1947. Londyn: Zarząd Główny Związku Karpatczyków, 1978.
