Baník Ostrawa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Baník Ostrava)
Banik Ostrawa
Baník Ostrava
Ilustracja
Pełna nazwa

Football Club Baník Ostrava, a.s.

Przydomek

Baníček (Baniczek)

Barwy

           
biało-niebiesko-czerwone

Data założenia

8 września 1922
jako SK Slezská Ostrava

Debiut w najwyższej lidze

1937

Liga

Fortuna:Liga

Państwo

 Czechy

Adres

ul. Bukovanského 4/1028, 710-00 Ostrawa

Stadion

Stadion miejski w Ostrawie-Vítkovicach
(pojemność: 15 275)

Prezes

Václav Brabec

Trener

Pavel Hapal

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Strona internetowa

Baník Ostrawa (czes. Baník Ostrava) – czeski klub piłkarski z Ostrawy. Występuje w czeskiej ekstraklasie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Historyczne nazwy[edytuj | edytuj kod]

  • 1922SK Slezská Ostrava (Sportovní klub Slezská Ostrava)
  • 1945SK Ostrava (Sportovní klub Ostrava)
  • 1948Sokol Trojice Ostrava
  • 1951Sokol OKD Ostrava (Sokol Ostravsko-karvinské doly Ostrava)
  • 1952DSO Baník Ostrava (Dobrovolná sportovní organizace Baník Ostrava)
  • 1961TJ Baník Ostrava (Tělovýchovná jednota Baník Ostrava)
  • 1970TJ Baník Ostrava OKD (Tělovýchovná jednota Baník Ostrava Ostravsko-karvinské doly)
  • 1990FC Baník Ostrava (Football Club Baník Ostrava, a.s.)
  • 1994FC Baník Ostrava Tango (Football Club Baník Ostrava Tango, a.s.)
  • 1995FC Baník Ostrava (Football Club Baník Ostrava, a.s.)

Początki (1922-1937)[edytuj | edytuj kod]

Klub został założony 8 września 1922 w dzielnicy Śląska Ostrawa jako SK Slezská Ostrava, kiedy w miejscowej restauracji U Dubu w Śląskiej Ostrawie podpisano akt założycielski. Jego sygnatariuszami byli w większości ubodzy pracownicy kopalni węgla kamiennego (czes. baník = górnik), zamieszkujący lokalne osiedle górnicze Kamenec. Wśród grona założycielskiego klubu byli Karel Aniol, Arnošt Haberkiewicz, Petr Křižák, František Mruzek i Jaroslav Horák[1]. Rejestracja klubu nastąpiła 14 października, a Aniol został pierwszym zarządcą klubu. Historyczne stroje klubu były w czerwono-białe pasy, lecz od kwietnia 1923 piłkarze występowali w białych koszulkach i niebieskich spodenkach, które obowiązują do dziś. Debiutancki mecz miał miejsce 4 marca 1923, kiedy SK Slezská Ostrava zmierzył się z rezerwami innego lokalnego zespołu – Slovana Ostrawa.

Klub na początku swojego istnienia borykał się z problemami finansowymi i wynajmował boiska od zamożniejszych stowarzyszeń sportowych. Jesienią 1925 na Kamencu powstało pierwsze boisko sportowe należące do klubu – nie spełniało ono jednak regulaminowych wymagań. W 1934 działacze doprowadzili do wynajęcia działki na Stará střelnice od miejscowego przemysłowca, hrabiego Wilczka – w ciągu lata tego samego roku powstało tam boisko sportowe (tzw. stadion „Stará střelnice”). W budowie brali udział miejscowi robotnicy i górnicy, w wolnym czasie dobrowolnie pomagając przy powstawaniu stadionu[1].

Do oficjalnych rozgrywek piłkarskich klub sportowy przystąpił wiosną w 1923, dołączając do najnizszej podówczas ligi (III. třída župy), awansując w tym samym sezonie na wyższy szczebel. Miało jednak minąć jeszcze prawie kilkanaście lat, zanim SK Slezská Ostrava zaistniał na mapie czechosłowackiego futbolu – w 1934 piłkarze wywalczyli awans do dywizji morawsko-śląskiej, co zaowocowało wzrostem popularności klubu w regionie. Rozegrane rok później derby przeciwko Slovanowi Ostrawa oglądało blisko 5,5 tysiąca widzów[1].

Gdy w 1934 roku czechosłowacki związek piłkarski wprowadził zawodowstwo, reprezentantom klubu zaczęły być wypłacane pensje. W dywizji morawsko-śląskiej drużyna plasowała się w środku tabeli, mierząc się z lokalnymi zespołami, takimi jak Polonia Karwina albo SK Baťa Zlín. W sezonie 1936/37 piłkarze wygrali swoją dywizję i zakwalifikowali się do baraży o ekstraklasę, które przeszli z powodzeniem, ogrywając między innymi niemiecki DFC Praga.

1937-1967[edytuj | edytuj kod]

Stadion Bazaly, powstały w 1959 był boiskiem Baníka do r.2015

Przed wybuchem II wojny światowej czechosłowacka ekstraklasa była zdominowana przez kluby z Pragi, odstające od innych zespołów umiejętnościami i popularnością. Dowodzi to skali sukcesu, jakim dla SK Slezská Ostrava był awans na najwyższy szczebel rozgrywek w ciągu 15 lat od założenia klubu przez miejscowych górników i robotników. Debiut w ekstraklasie nastąpił 22 sierpnia 1937 przeciwko 1. ČsŠK Bratislava. Drugim meczem było wyjazdowe spotkanie przeciwko praskiej Sparcie – rywale ze stolicy, w których składzie występowało wielu ówczesnych reprezentantów kraju, niespodziewanie przegrali z gośćmi z Ostrawy 2–3[1]. Drużyna grała w najwyższej klasie rozgrywkowej jeszcze przez trzy sezony – w 1940 spadła z powrotem do regionalnej dywizji.

W 1943 klub powrócił na najwyższy poziom struktury ligowej, co spowodowało jeszcze większy wzrost popularności wśród lokalnej społeczności – w okresie wojennym klubowy hymn zaśpiewał przyszły śpiewak operowy Rudolf Asmus. Rekord frekwencji na stadionie SK Slezská Ostrava przypadł na sezon 1943/44 – mecz ze Slavią Praga zgromadził 33 tysiące kibiców[1]. Drugi w historii spadek z ekstraklasy nastąpił w roku 1949, lecz po wygraniu drugiej ligi w następnym sezonie piłkarze z Ostrawy powrócili do pierwszej ligi. W 1945 klub zmienił nazwę na SK Ostrava, z kolei po przejęciu władzy przez komunistów w 1948 i reorganizacji rozgrywek ligowych na wzór radziecki, tymczasowe nazwy Sokol Trojice Ostrava i Sokol OKD Ostrava na stałe zastąpiła DSO Baník Ostrava. W sezonie 1954 zespół Banika odnotował największe jak dotąd osiągnięcie, zdobywając wicemistrzostwo ligi będąc gorszym od Sparty Praga o 2 punkty.

 Zobacz też: Stadion Bazaly.

W 1959 odbył się ostatni mecz na stadionie Stará střelnice – stare boisko nie spełniało wymagań do gry na tym poziomie rozgrywek ze względu na fatalny stan murawy, która w sporej części składała się z żużla. Nad rzeką Ostrawicą powstał stadion Bazaly, otwarty 19 kwietnia 1959. W 1966 na skutek problemów kadrowych i wymiany pokoleniowej, drużyna Banika zajęła 13. miejsce w tabeli, spadając do drugiej ligi. Po powrocie do ekstraklasy rok później drużyna do dzisiaj nie spadła z czeskiej ekstraklasy[2].

"Złota era": 1967-1983[edytuj | edytuj kod]

Lata 70. przyniosły ważne sukcesy, do dziś pozostające największymi osiągnięciami w historii klubu. W roku 1973 Baník zdobył puchar Czechosłowacji, pokonując w dwumeczu VSS Koszyce. Uzyskany dzięki temu awans do Pucharu Zdobywców Pucharów pozwolił piłkarzom zadebiutować w europejskich pucharach – w pierwszej rundzie wyeliminowali irlandzki Cork Hibernians F.C., aby w drugiej turze rozgrywek po dogrywce przegrać dwumecz z 1. FC Magdeburg, późniejszym zdobywcą trofeum. W pucharze UEFA 1974/75 Baník dotarł do 1/4 finału, pokonując po drodze kolejno Real Sociedad, FC Nantes i SSC Napoli; pogromcą czechosłowackiej drużyny po raz kolejny okazał się triumfator rozgrywek – Borussia Mönchengladbach, ówczesny mistrz Republiki Federalnej Niemiec. Równoległy sezon ligowy drużyna zakończyła na 13. miejscu, natomiast w przerwie zimowej kolejnego sezonu nowym trenerem Baníka został Jiří Rubáš. Pod wodzą nowego szkoleniowca zespół w drugiej połowie rozgrywek wywalczył pierwsze mistrzostwo Czechosłowacji – na kolejkę przed zakończeniem tracił jeden punkt do Slavii Praga. Baník wygrał 1–0 ze Škodą Pilzno, podczas gdy Slavia przegrała takim samym stosunkiem bramek w Bratysławie z tamtejszym Slovanem, co dało tytuł piłkarzom z Ostrawy.

Passa sukcesów była kontynuowana za kadencji kolejnego trenera – Evžena Hadamczika, który objął klub w Nowy Rok 1978. Szkoleniowiec bez poprzedniego doświadczenia w lidze doprowadził Baník do zwycięstwa w pucharze Czechosłowacji w 1978 i drugiego miejsca w lidze rok później. W tym okresie pobito również klubowy rekord ligowych meczów bez porażki z rzędu u siebie – 20 sierpnia 1978 zespół odnotował porażkę na własnym boisku z Duklą Praga i od tej pory pozostał niepokonany przez kolejno 74 spotkania[1]. Baník odnotował półfinał Pucharu Zdobywców Pucharów, gdzie eliminując m.in. Sporting CP odpadł z Fortuną Düsseldorf.

Wśród najbardziej rozpoznawalnych piłkarzy tego okresu wymienia się dwóch reprezentantów Czechosłowacji – napastnika Wernera Liczkę i obrońcę Rostislava Vojáczka. Kadra zdobyła wówczas złoty medal podczas Igrzysk Olimpijskich w Moskwie, a w jej składzie znajdowali się Petr Němec, Libor Radimec, Zdeněk Rygel i Zdeněk Šreiner. W 1980 Baník wyprzedził pięcioma punktami Zbrojovkę Brno i zdobył swój drugi w historii tytuł mistrzowski, obroniony rok później. W tym czasie w Pucharze Europy Mistrzów Klubowych mistrzowie Czechosłowacji osiągnęli półfinał, przegrywając dwumecz z Bayernem Monachium 2–6. W 1983 trener Hadamczik zrezygnował z dalszego prowadzenia drużyny, co uznaje się za koniec "złotej ery" klubu piłkarskiego z Ostrawy.

Od 1983 do XXI wieku[edytuj | edytuj kod]

Wymiana pokoleniowa spowodowała wypadnięcie klubu z czechosłowackiej czołówki, jednak w 1989 i 1990 Baník zdobył dwukrotnie wicemistrzostwo Czechosłowacji, a rok później pokonał Spartaka Trnawa 6–1 w finale pucharu Czechosłowacji[3]. Po rozpadzie państwa w 1991 klub znalazł się w trudnej sytuacji finansowej, lecz w premierowej edycji czeskiej ekstraklasy wywalczył najniższe miejsce na podium i brązowy medal. siedem lat później Baník zajął ostatnie miejsce nad strefą spadkową, z kolei w 2004 triumfował w rozgrywkach Gambrinus ligi, przewodząc ligowej tabeli przez większość sezonu oraz docierając do finału pucharu Czech, przegrywając ze Spartą Praga 1–2; 19 trafień dało tytuł ligowego króla strzelców Markowi Heinzowi. Po sezonie odszedł szkoleniowiec František Komňacký, jak i czołowi zawodnicy zespołu – Heinz, René Bolf, Jan Laštůvka i Miroslav Matušovič. Zespół zdobył puchar Czech w 2005, lecz od tej pory najczęściej plasuje się w dolnej części tabeli. Obecnie klub ma poważne kłopoty finansowe – w grudniu 2011 doszło do sprzedaży terenów wokół stadionu Bazaly, a w lutym 2012 nowym właścicielem klubu został deweloper SMK Reality Invest[4]; kibice zorganizowali również zbiórkę pieniędzy na uratowanie klubu – w efekcie zebrano ponad milion [5].

Tożsamość klubu[edytuj | edytuj kod]

Kibice Baníka podczas domowego meczu z 1. FC Brno

Kibice Banika są postrzegani jako jedni z najbardziej lojalnych grup fanów w Czechach, a stadion Bazaly rokrocznie odnotowuje wysoką frekwencję[6]. Piosenką, a zarazem mottem sympatyków klubu z Ostrawy jest "Baníčku, my jsme s tebou!" (Baníku, jesteśmy z tobą), wybrana także na tytuł klubowej monografii. Grupy ultrasów noszą nazwę Chachaři, co w lokalnej odmianie gwary laskiej oznacza łobuzów, rozrabiaków[7]. Kibice Banika w 1996 nawiązali przyjaźń z sympatykami GKS Katowice, a w 2006 rozegrano towarzyski mecz w Katowicach między oboma drużynami[8]; sympatyzują również ze słowackim Spartakiem Trnawa.

Dużą rolę w historii klubu odgrywają wychowankowie – oprócz długoletnich występów w barwach Baníka, wielu z nich występowało w reprezentacji Czech, jak i w zachodnich ligach europejskich. Wśród nich znajdują się: Tomáš Galásek – półfinalista mistrzostw Europy w 2004 i zawodnik m.in. Ajaxu Amsterdam, król strzelców tego samego turnieju i piłkarz Liverpool FC oraz Galatasaray SKMilan Baroš i napastnik Václav Svěrkoš, sprzedany w grudniu 2008 do francuskiego FC Sochaux-Montbéliard. Wychowankowie Baníka występujący w Sparcie Praga to m.in. Tomáš Řepka, Libor Sionko, Zdeněk Pospěch i Miroslav Matušovič.

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Baníka Ostrawa.

Skład na sezon 2022/2023[edytuj | edytuj kod]

Nr Poz. Piłkarz
1 BR Czechy Martin Hrubý
3 OB Gambia Muhammed Sanneh
5 PO Czechy Jiří Boula
6 PO Czechy Daniel Tetour
7 OB Czechy Karel Pojezný
8 PO Serbia Srđan Plavšić
9 PO Czechy David Buchta
10 PO Czechy Matěj Šín
11 PO Serbia Nemanja Kuzmanović
13 NA Czechy Daniel Smékal
14 PO Czechy Petr Jaroň
16 BR Czechy Jan Laštůvka
17 OB Czechy Michal Frydrych
18 PO Chorwacja Robert Mišković
Nr Poz. Piłkarz
19 OB Czechy David Lischka
20 PO Brazylia Carlos Eduardo Lopes Cruz
21 NA Czechy Jiří Klíma
22 PO Czechy Filip Kaloč
23 OB Czechy Jaroslav Svozil
24 OB Czechy Jan Juroška
25 OB Czechy Jiří Fleišman
26 NA Nigeria Muhamed Tijani
29 PO Czechy Ladislav Takács
30 BR Czechy Jiří Letáček
33 OB Bośnia i Hercegowina Eldar Šehić
77 OB Albania Eneo Bitri
96 OB Holandia Gigli Ndefe
99 NA Słowacja Ladislav Almási

Szkoleniowcy[edytuj | edytuj kod]

 
Trener Kraj Lata
Milan Máčala Czechy 1986–1990
Jaroslav Gürtler Czechy 1990–1992
Ivan Kopecký Czechy 1992
Jaroslav Janoš Czechy 1992
Werner Liczka Czechy 1992–1995
Jaroslav Janoš Czechy 1995
Ján Zachar Słowacja 1995
Jaroslav Janoš Czechy 1995
Ján Zachar Słowacja 1995–1996
Petr Uličný Czechy 1996–1997
Werner Liczka Czechy 1997–2000
Milan Bokša Czechy 2000
Jaroslav Gürtler Czechy 2000–2001
Werner Liczka Czechy 2001
Jozef Jarabinský Słowacja 2001–2002
 
Trener Kraj Lata
Erich Cviertna Czechy 2002–2003
Pavel Vrba Czechy 2003
František Komňacký Czechy 2003–2004
Jozef Jarabinský Słowacja 2004–2005
Pavel Hapal Czechy 2005–2006
Karel Večeřa Czechy 2006–2009
Miroslav Koubek Czechy 2009–2010
Werner Liczka Czechy 2010
Karol Marko Słowacja 2010–2011
Pavel Malura Czechy 2011–2012
Radoslav Látal Czechy 2012
Radomír Korytář Czechy 2012-2016
Vlastimil Petržela Czechy 2016-2017
Radim Kučera Czechy 2017-2018
Bohumil Páník Czechy 2018-

Europejskie puchary[edytuj | edytuj kod]

Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Przeciwnik Dom Wyjazd Ogólnie
1969/70 Puchar Miast Targowych 1R Portugalia Vitória SC 1–1 0–1 1–2
1973/74 Puchar Zdobywców Pucharów 1R Irlandia Cork Hibernians 1–0 2–1 3–1
1/8 1. FC Magdeburg 2–0 0–3 2–3, Dogr.
1974/75 Puchar UEFA 1R Hiszpania Real Sociedad 4–0 1–0 5–0
2R Francja FC Nantes 2–0 0–1 2–1, Dogr.
1/8 Włochy SSC Napoli 1–1 2–0 3–1
1/4 Niemcy Borussia Mönchengladbach 0–1 1–3 1–4
1976/77 Puchar Europy 1R Norwegia Viking FK 2–0 1–2 3–2
1/8 Niemcy Bayern Monachium 2–1 0–5 2–6
1978/79 Puchar Zdobywców Pucharów 1R Portugalia Sporting CP 1–0 1–0 2–0
1/8 Irlandia Shamrock Rovers 3–0 3–1 6–1
1/4 1. FC Magdeburg 4–2 1–2 5–4
1/2 Niemcy Fortuna Düsseldorf 2–1 1–3 3–4
1979/80 Puchar UEFA 1R Turcja Orduspor 6–0 0–2 6–2
2R Dynamo Kijów 1–0 0–2 1–2
1980/81 Puchar Europy 1R Islandia ÍB Vestmannaeyja 1–0 1–1 2–1
1/8 BFC Dynamo 0–0 1–1 1–1, w.
1/4 Niemcy Bayern Monachium 2–4 0–2 2–6
1981/82 Puchar Europy 1R Węgry Ferencváros 3–0 2–3 5–3
1/8 FK Crvena zvezda 3–1 0–3 3–4
1982/83 Puchar UEFA 1R Irlandia Północna Glentoran 1–0 3–1 4–1
2R Hiszpania Valencia CF 0–0 0–1 0–1
1983/84 Puchar UEFA 1R Dania Boldklubben 1903 5–0 1–1 6–1
2R Belgia RSC Anderlecht 2–2 0–2 2–4
1985/86 Puchar UEFA 1R Austria LASK Linz 0–1 0–2 0–3
1989/90 Puchar UEFA 1R Hansa Rostock 4–0 3–2 7–2
2R Dynamo Kijów 1–1 0–3 1–4
1990/91 Puchar UEFA 1R Anglia Aston Villa 1–2 1–3 2–5
1991/92 Puchar Zdobywców Pucharów 1R Dania Odense BK 2–1 2–0 4–1
1/8 Turcja Galatasaray SK 1–2 1–0 2–2, w.
2004/05 Liga Mistrzów 3Q Niemcy Bayer 04 Leverkusen 2–1 0–5 2–6
Puchar UEFA 1R Anglia Middlesbrough 1–1 0–3 1–4
2005/06 Puchar UEFA 1R Holandia sc Heerenveen 2–0 0–5 2–5
2008/09 Puchar UEFA 1R Rosja Spartak Moskwa 0–1 1–1 1–2
2010/11 Liga Europy 2Q Gruzja WIT Georgia Tbilisi 0–0 6–0 6–0
3Q Białoruś Dniapro Mohylew 1–2 0–1 1–3

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Igor Bruzl, Petr Šiřina: Baníčku, my jsme s tebou!. Praga: Ottovo nakladatelství, 2004. ISBN 80-7181-124-6.
  2. Fotbalový Club Baník Ostrava: League Position Analysis. 2010. [dostęp 2012-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-25)]. (ang.).
  3. ČESKOSLOVENSKÝ FOTBALOVÝ POHÁR 1960/61 – 1992/3. [dostęp 2012-06-24]. (cz.).
  4. sport.cz: Baník změnil majitele. Peterův podíl získala SMK Reality Invest. 2012-02-13. [dostęp 2012-06-24]. (cz.).
  5. Zachraňme Baníček !!! Zachraňme Baníček!!!. [dostęp 2012-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-17)].
  6. iDNES.cz: Gambrinus liga 2011/2012 – Divácké statistiky. [dostęp 2012-06-24]. (cz.).
  7. Zdeněk Šebesta: Guachare. 2006-12-26. [dostęp 2012-06-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-06)]. (cz.).
  8. chachari.cz: GKS Katowice – FC Baník Ostrava 2:1 – Ja kocham GKS. 2006-12-26, 2006. [dostęp 2012-06-24]. (cz.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]