Bez końca
| ||
| Gatunek | dramat psychologiczny polityczny | |
| Data premiery | 17 czerwca 1985 | |
| Kraj produkcji |  Polska
| |
| Język | polski | |
| Czas trwania | 107 minut | |
| Reżyseria | Krzysztof Kieślowski | |
| Scenariusz | Krzysztof Kieślowski Krzysztof Piesiewicz | |
| Muzyka | Zbigniew Preisner | |
| Zdjęcia | Jacek Petrycki | |
| Scenografia | Allan Starski | |
| Montaż | Krystyna Rutkowska | |
| Produkcja | Studio Filmowe TOR | |
Bez końca – dramat psychologiczno-polityczny produkcji polskiej z 1984 roku, w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego.
Spis treści
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
Rok 1982, stan wojenny w Polsce. Urszula Zyro wyczuwa obecność niedawno zmarłego męża, adwokata Antoniego. Duch Antoniego w metafizyczny sposób wpływa na materialną rzeczywistość.
Do mieszkania wdowy przychodzi żona jednego z klientów mecenasa, Joanna. Jej mąż, Dariusz Stach, robotnik, który kierował strajkiem, choć nie był członkiem "Solidarności" przebywa w więzieniu i czeka na osądzenie. Joanna również jest zaangażowana w działalność opozycyjną. Urszula proponuje przejęcie sprawy uwięzionego, prowadzonej przez jej męża, mecenasowi Labradorowi, pragmatycznemu adwokatowi z 40-letnim stażem. Labrador decyduje się bronić Stacha, chociaż od 30 lat nie prowadził procesów politycznych.
Mimo początkowego sprzeciwu Stach zgadza się na zaproponowaną przez mecenasa linię obrony i dostaje łagodny wyrok. Ratuje skórę kosztem rezygnacji z ideałów.
Urszula nie potrafi odnaleźć się po śmierci męża, dopiero teraz dostrzega, ile dla niej znaczył. Próby rozpoczęcia normalnego życia nie udają się, podczas wizyty u hipnotyzera kobieta nawiązuje kontakt ze zmarłym. W końcowej scenie filmu Urszula Zyro popełnia samobójstwo i spotyka się z mężem.
Realizacja[edytuj | edytuj kod]
Bez końca jest pierwszym dziełem, przy którym Kieślowski współpracował z adwokatem i scenarzystą Krzysztofem Piesiewiczem. Wszystkie kolejne filmy stworzył na podstawie jego scenariuszy.
W filmie wykorzystany został fragment wiersza Ernesta Brylla I nie wiem nawet, jak się to zrobiło... (scena rozmowy mecenasa Labradora z Urszulą Zyro, po zakończeniu procesu przywódcy strajku).
Obsada[edytuj | edytuj kod]
- Grażyna Szapołowska – Urszula Zyro
- Jerzy Radziwiłowicz – "duch", mecenas Antoni Zyro
- Aleksander Bardini – mecenas Mieczysław Labrador
- Michał Bajor – Mietek, aplikant Labradora
- Artur Barciś – Dariusz Stach, więzień polityczny
- Maria Pakulnis – Joanna, żona Dariusza
- Marek Kondrat – Tomek, przyjaciel Zyrów
- Krzysztof Krzemiński – Jacek, syn Zyrów
- Marzena Trybała – Marta, przyjaciółka Joanny
- Adam Ferency – "Rumcajs", działacz opozycji
- Jerzy Kamas – sędzia Biedroń
- Tadeusz Bradecki – hipnotyzer
- Katarzyna Figura – asystentka hipnotyzera
- Jan Tesarz – ojciec Joanny, działacz partyjny
- Daniel Webb – Amerykanin
- Jacek Domański – działacz opozycji, znajomy Stachów
- Anna Dymna – mamusia
- Andrzej Szalawski – adwokat, znajomy Labradora
- Barbara Kurzaj – dziewczyna
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Bez końca w bazie IMDb (ang.)
- Bez końca w bazie Filmweb
- Bez końca w bazie filmpolski.pl
- Zdjęcia z filmu Bez końca w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
| ||||||||||||||||
