Bob Lutz
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
29 sierpnia 1947 |
| Wzrost |
180 cm |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
1965 |
| Zakończenie kariery |
1984 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
9 |
| Najwyżej w rankingu |
15 (12 kwietnia 1976) |
| Australian Open |
SF (1971) |
| Roland Garros |
4R (1971) |
| Wimbledon |
QF (1969) |
| US Open |
4R (1967, 1971, 1972, 1978, 1982) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
42 |
| Najwyżej w rankingu |
6 (30 sierpnia 1977) |
| Australian Open |
W (1970) |
| Roland Garros |
F (1974) |
| Wimbledon |
F (1974, 1980, 1981) |
| US Open |
W (1968, 1974, 1978, 1980) |
Bob Lutz, właśc. Robert Lutz (ur. 29 sierpnia 1947 w Lancaster) – amerykański tenisista, zwycięzca 5 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Bob Lutz jest zwycięzcą 5 turniejów zaliczanych do Wielkiego Szlema oraz 5 razy uczestniczył w finałach tych imprez w konkurencji gry podwójnej. Wyniki te osiągnął wspólnie ze Stanem Smithem, z którym tworzył jedną z lepszych par w dyscyplinie[1].
W latach 1968–1970, 1975, 1977–1979, 1981 reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa, zdobywając z zespołem narodowym pięciokrotnie to trofeum (lata 1968–1970, 1978–1979). Zagrał w 1 zwycięskim meczu singlowym oraz w 16 pojedynkach deblowych, z których w 14 triumfował.
Po wprowadzeniu komputerowego rankingu najwyżej Lutz najwyżej był na 15. miejscu (12 kwietnia 1976), a w klasyfikacji gry podwójnej na 6. pozycji (30 sierpnia 1977). Między 1967 a 1977 ośmiokrotnie klasyfikowany był w czołowej dziesiątce najlepszych tenisistów amerykańskich[1].
W lipcu 2009 został nominowany do wpisania do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[2].
Finały w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra podwójna (5–5)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1968 | US Open, Forest Hills | Trawiasta |  Stan Smith
|
Arthur Ashe Andrés Gimeno
|
11:9, 6:1, 7:5 |
| Zwycięzca | 2. | 1970 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Stan Smith
|
 John Alexander Phil Dent
|
6:3, 8:6, 6:3 |
| Finalista | 1. | 1974 | French Open, Paryż | Ceglana | Stan Smith
|
Dick Crealy Onny Parun
|
3:6, 2:6, 6:3, 7:5, 1:6 |
| Finalista | 2. | 1974 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Stan Smith
|
John Newcombe Tony Roche
|
6:8, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 1974 | US Open, Forest Hills | Trawiasta | Stan Smith
|
 Patricio Cornejo Jaime Fillol
|
6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 1978 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Stan Smith
|
Marty Riessen Sherwood Stewart
|
1:6, 7:5, 6:3 |
| Finalista | 3. | 1979 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Stan Smith
|
Peter Fleming John McEnroe
|
2:6, 4:6 |
| Finalista | 4. | 1980 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Stan Smith
|
Peter McNamara Paul McNamee
|
6:7, 3:6, 7:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 5. | 1980 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Stan Smith
|
Peter Fleming John McEnroe
|
7:6, 3:6, 6:1, 3:6, 6:3 |
| Finalista | 5. | 1981 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Stan Smith
|
Peter Fleming John McEnroe
|
4:6, 4:6, 4:6 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b US Pro Tennis [online], lutzylutz.usptapro.com [dostęp 2017-05-10] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-12].
- ↑ Mark Garcia, San Clemente’s Lutz to be inducted into tennis hall of fame – Orange County Register [online], 17 lipca 2009 [dostęp 2017-05-10].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-05-10] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-05-10] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2017-05-10] (ang.).