Sherwood Stewart

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sherwood Stewart
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1946
Baytown

Wzrost

188 cm

Gra

praworęczny

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

60 (31 grudnia 1978)

Australian Open

2R (1977, 1978)

Roland Garros

3R (1976)

Wimbledon

3R (1975, 1978)

US Open

3R (1977)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

52

Najwyżej w rankingu

4 (3 marca 1980)

Australian Open

W (1984)

Roland Garros

W (1976, 1982)

Wimbledon

SF (1982)

US Open

F (1978)

Sherwood Stewart (ur. 6 czerwca 1946 w Baytown) – amerykański tenisista i trener tenisa, zwycięzca trzech turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i dwóch w grze mieszanej, zdobywca Pucharu Davisa 1978 i 1981.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Kariera Stewarta przypadła na lata 70. i 80. XX w. W grze pojedynczej wygrał jeden turniej ATP World Tour i osiągnął jeden finał. W grze podwójnej zwyciężył w pięćdziesięciu dwóch turniejach, w tym Australian Open 1984, French Open 1976 i French Open 1982. Dodatkowo przegrał czterdzieści dwa finały, w tym trzy zaliczane do Wielkiego Szlema. Za dokonania w sezonie 1982 otrzymał wspólnie z Ferdim Tayganem nagrodę ATP deblowej pary roku (ATP Doubles Team of the Year)[1]. Stewart z powodzeniem startował w zawodach par mieszanych, zwyciężając w Australian Open 1987 i Wimbledonie 1988. Tytuły te zdobył wspólnie z Ziną Garrison. Uczestniczył również w dwóch przegranych finałach miksta.

W latach 1977–1978 i 1981 reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa w czterech meczach gry podwójnej, z których połowę wygrał. W 1978 i 1981 zdobył z reprezentacją trofeum, chociaż w finale edycji 1981 nie rywalizował.

W rankingu gry pojedynczej Stewart najwyżej był na 60. miejscu (31 grudnia 1978), a w klasyfikacji gry podwójnej na 4. pozycji (3 marca 1980).

Po zakończeniu kariery został trenerem Ziny Garrison[2].

Finały w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (3–3)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 14 czerwca 1976 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Fred McNair Stany Zjednoczone Brian Gottfried
Meksyk Raúl Ramírez
7:6, 6:3, 6:1
Finalista 1. 10 września 1978 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Marty Riessen Stany Zjednoczone Bob Lutz
Stany Zjednoczone Stan Smith
6:1, 5:7, 3:6
Zwycięzca 2. 6 czerwca 1982 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Ferdi Taygan Chile Hans Gildemeister
Chile Belus Prajoux
7:5, 6:1, 1:1 krecz
Finalista 2. 5 czerwca 1983 French Open, Paryż Ceglana Australia Mark Edmondson Szwecja Anders Järryd
Szwecja Hans Simonsson
6:7, 4:6, 2:6
Finalista 3. 12 grudnia 1983 Australian Open, Melbourne Trawiasta Stany Zjednoczone Steve Denton Australia Mark Edmondson
Australia Paul McNamee
3:6, 6:7
Zwycięzca 3. 9 grudnia 1984 Australian Open, Melbourne Trawiasta Australia Mark Edmondson Szwecja Joakim Nyström
Szwecja Mats Wilander
6:2, 6:2, 7:5

Gra mieszana (2–2)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 25 stycznia 1987 Australian Open, Melbourne Trawiasta Stany Zjednoczone Zina Garrison Wielka Brytania Anne Hobbs
Wielka Brytania Andrew Castle
3:6, 7:6(5), 6:3
Finalista 1. 7 czerwca 1987 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Lori McNeil Stany Zjednoczone Pam Shriver
Hiszpania Emilio Sánchez
3:6, 6:7
Zwycięzca 2. 4 lipca 1988 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Zina Garrison Stany Zjednoczone Gretchen Magers
Stany Zjednoczone Kelly Jones
6:1, 7:6
Finalista 2. 28 stycznia 1989 Australian Open, Melbourne Twarda Stany Zjednoczone Zina Garrison Czechosłowacja Jana Novotná
Stany Zjednoczone Jim Pugh
3:6, 4:6

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sherwood Stewart | Bio | ATP Tour | Tennis, „ATP Tour” [dostęp 2021-02-07] (ang.).
  2. Robin Finn, Special to The New York Times, Upset Victory Is the Product of Hard-Won Confidence, „The New York Times”, 6 lipca 1990, ISSN 0362-4331 [dostęp 2018-03-01] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]