Buriacja
| republika | |||||
| |||||
| |||||
| Hymn: | |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Siedziba | |||||
| Kod ISO 3166-2 |
RU-BU | ||||
| Prezydent | |||||
| Powierzchnia |
351 334 km² | ||||
| Populacja (2021) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość |
2,8 os./km² | ||||
| Tablice rejestracyjne |
03 | ||||
| Strefa czasowa |
czas moskiewski+5, UTC +8:00 | ||||
| Języki urzędowe | |||||
Położenie na mapie Rosji
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Buriacja (buriacki Буряад Улас, ros. Республика Бурятия) – republika autonomiczna wchodząca w skład Federacji Rosyjskiej.
Buriacja wchodzi w skład Dalekowschodniego Okręgu Federalnego, znajduje się w Syberii Wschodniej (Zabajkale). Od południa graniczy z Mongolią, od zachodu z obwodem irkuckim, a od wschodu z Krajem Zabajkalskim.
Najważniejsze miasta to Ułan Ude, Babuszkin, Gusinooziorsk, Zakamiensk, Kiachta i Siewierobajkalsk.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Kraj jest w przeważającej części górzysty. Najwyższym szczytem jest Munku-Sardyk (3491 m n.p.m.) w paśmie Sajanu Wschodniego. Na terytorium Buriacji znajduje się większa część (60% linii brzegowej) jeziora Bajkał. Najważniejsze rzeki to Witim (dopływ Leny) i Selenga.
Strefa czasowa[edytuj | edytuj kod]
Buriacja należy do irkuckiej strefy czasowej (IRKT). UTC +8:00 przez cały rok. Wcześniej, przed 27 marca 2011 roku, obowiązywał czas standardowy (zimowy) strefy UTC+8:00, a czas letni – UTC+9:00.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Dane na 2010 rok[2]:
| Narodowość | Populacja (%) (2010) |
|---|---|
| Rosjanie | 630,8 tys. (64,9%) |
| Buriaci | 286,8 tys. (29,5%) |
| Tatarzy | 6,8 tys. (0,7%) |
| Ukraińcy | 5,6 tys. (0,7%) |
| Tuwińcy | 3,6 tys. (0,4%) |
| Ewenkowie | 2,9 tys. (0,3%) |
| Inni | (3,5%) |
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1703 Buriację włączono do Państwa Moskiewskiego na mocy układu z cesarzem Piotrem I. W latach 1891–1916 przez terytorium Buriacji poprowadzono Kolej Transsyberyjską. W latach 1921–1922 powstały dwa Buriacko-Mongolskie Obwody Autonomiczne (jeden w Rosyjskiej FSRR, drugi w Republice Dalekiego Wschodu), które 30 maja 1923 zostały połączone w Buriat-Mongolską Autonomiczną Socjalistyczną Republikę Radziecką. W 1958 nazwę zmieniono na Buriacką ASRR, a w 1992 powstała Republika Buriacka w składzie Federacji Rosyjskiej.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
Obszar Buriacji podzielony jest na 21 rejonów i dwa miasta wydzielone.
| rejon | nazwa rosyjska | Liczba mieszkańców (stan na 01.01.2005) |
Ośrodek administracyjny |
|---|---|---|---|
| Barguziński | Баргузинский район | 25 545 | Ust´-Barguzin |
| Bauntowski | Баунтовский район | 10 768 | Bagdarin |
| Biczurski | Бичурский район | 26 799 | Biczura |
| Choriński | Хоринский район | 19 261 | Chorinsk |
| Dżydiński | Джидинский район | 31 436 | Pietropawłowka |
| Iwołgiński | Иволгинский район | 28 170 | Iwołginsk |
| Jerawniński | Еравнинский район | 18 664 | Sosnowo-Oziorskoje |
| Kabański | Кабанский район | 64 904 | Kabansk |
| Kiachtyński | Кяхтинский район | 40 328 | Kiachta |
| Kiżyngiński | Кижингинский район | 18 334 | Kiżinga |
| Kurumkański | Курумканский район | 15 691 | Kurumkan |
| Muchorszybirski | Мухоршибирский район | 28 262 | Muchorszybir |
| Mujski | Муйский район | 16 220 | Taksimo |
| Okiński | Окинский район | 4 877 | Orlik |
| Pribajkalski | Прибайкальский район | 28 776 | Turuntajewo |
| Sielengiński | Селенгинский район | 48 918 | Gusinooziorsk |
| Siewierobajkalski | Cеверобайкальский район | 15 594 | Niżnieangarsk |
| Tarbagatajski | Тарбагатайский район | 16 541 | Tarbagataj |
| Tunkiński | Тункинский район Бурятии | 23 475 | Kyren |
| Zaigrajewski | Заиграевский район | 49 439 | Zaigrajewo |
| Zakamieński | Закаменский район | 30 398 | Zakamiensk |
| miasto wydzielone Ułan Ude |
Улан-Удэ | 380 956 | – |
| miasto wydzielone Siewierobajkalsk |
Северобайкальск | 25 790 | – |
Tablice rejestracyjne[edytuj | edytuj kod]
Tablice pojazdów zarejestrowanych w Buriacji mają oznaczenie 03 w prawym górnym rogu nad flagą Rosji i literami RUS.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Оценка численности постоянного населения на 1 января 2021 года и в среднем за 2020 год [online] [dostęp 2021-04-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-19].
- ↑ Информационные материалы об окончательных итогах Всероссийской переписи населения 2010 года [online] [dostęp 2020-12-08].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
