Język buriacki
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||||
| Obszar | Federacja Rosyjska, Chiny, Mongolia | ||||
| Liczba mówiących | ok. 329 tys. (2010)[1] | ||||
| Pismo/alfabet | cyrylica | ||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| język urzędowy | Buriacja (Federacja Rosyjska) | ||||
| Kody języka | |||||
| Kod ISO 639-2↗ | bua | ||||
| Kod ISO 639-3↗ | bua | ||||
| IETF | bua | ||||
| Glottolog | buri1258 | ||||
| Ethnologue | bua | ||||
| GOST 7.75–97 | бур 125 | ||||
| Dialekty | |||||
| ISO 639-3: bxu – Chiny ISO 639-3: bxm – Mongolia ISO 639-3: bxr – Rosja | |||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język buriacki (Буряад хэлэн, buriaad helen) – język Buriatów, należący do podrodziny języków mongolskich. Większość użytkowników języka zamieszkuje w autonomicznej republice Buriacji na terenie Federacji Rosyjskiej. Oprócz odmiany używanej w Rosji istnieją również odmiany języka używane w Chinach i Mongolii.
Większość użytkowników języka buriackiego w Rosji włada także urzędowym językiem rosyjskim.
Alfabet[edytuj | edytuj kod]
Współczesny alfabet składa się z 36 liter[2].
| А а | Б б | В в | Г г | Д д | Е е | Ё ё | Ж ж | З з | И и | Й й | К к | Л л | М м |
| Н н | О о | Ө ө | П п | Р р | С с | Т т | У у | Ү ү | Ф ф | Х х | Һ һ | Ц ц | Ч ч |
| Ш ш | Щ щ | Ъ ъ | Ы ы | Ь ь | Э э | Ю ю | Я я |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Język buriacki w Ethnologue.
- ↑ G. C. Bielgajew: Ałfawit i osnowy prawopisanija buriat-mongolskogo jazyka. Ułan-Ude: Buriat-mongolskoje gos. izd-wo, 1939, s. 2–6.
