Dominique Strauss-Kahn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Dominique Strauss-Kahn
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 25 kwietnia 1949
Neuilly-sur-Seine
Dyrektor zarządzający Międzynarodowego Funduszu Walutowego
Okres od 1 listopada 2007
do 18 maja 2011
Poprzednik Rodrigo Rato
Następca John Lipsky (p.o.)[1]
podpis
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Dominique Strauss-Kahn (2007)

Dominique Strauss-Kahn, zwany DSK (wym. [dɔmiˈnik ˈstʁos ˈkan]; ur. 25 kwietnia 1949 w Neuilly-sur-Seine) – francuski polityk, minister we francuskich rządach, w latach 2007–2011 dyrektor zarządzający Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie aszkenazyjskich Żydów. Dzieciństwo spędził w Maroku, skąd wyjechał po trzęsieniu ziemi w Agadirze. Studiował w paryskich Hautes études commerciales (Wyższej Szkole Handlowej) i w Instytucie Nauk Politycznych. Uzyskał licencjat z prawa publicznego, doktorat z ekonomii oraz agregację w tej ostatniej dziedzinie. Był wykładowcą ekonomii na Uniwersytecie Nancy II (1977–1980), na uniwersytecie w Nanterre (od 1981) oraz w Krajowej Szkole Administracji. Prowadzi wykłady z makroekonomii w paryskim Instytucie Nauk Politycznych.

Działalność publiczna[edytuj | edytuj kod]

Początkowo działał w Związku Studentów Komunistycznych (UEC)[2]. Zaangażował się następnie w działalność Partii Socjalistycznej. W latach 1986–1991, w 1999, a także w latach 2001–2007 sprawował mandat posła do Zgromadzenia Narodowego z departamentu Val-d’Oise. Od 1998 do 2001 zasiadał w radzie regionu Île-de-France. W okresie 1995–1997 pełnił funkcję mera podparyskiego miasteczka Sarcelles, później do 2007 był wiceburmistrzem tej miejscowości.

Trzykrotnie zajmował stanowiska rządowe. Od 17 maja 1991 do 2 kwietnia 1992 był ministrem delegowanym ds. przemysłu i handlu zagranicznego w rządzie Édith Cresson, następnie do 29 marca 1993 ministrem przemysłu i handlu zagranicznego w gabinecie, którym kierował Pierre Bérégovoy. Po raz trzeci wszedł w skład rządu 4 czerwca 1997, kiedy to w gabinecie Lionela Jospina został ministrem gospodarki, finansów i przemysłu. Urząd ten sprawował do 2 listopada 1999, przygotowując w tym czasie Francję do przyjęcia wspólnej unijnej waluty euro. Odszedł po oskarżeniach o przyjęcie korzyści majątkowej za projekt programu ubezpieczeń zdrowotnych dla studentów[3]. W 2001 został uniewinniony od tych zarzutów przez francuski sąd[4].

28 września 2007 został nominowany na dyrektora zarządzającego Międzynarodowego Funduszu Walutowego, na którym to stanowisku zastąpił Rodriga Rato. Funkcję tę uzyskał przy osobistych staraniach francuskiego prezydenta i lidera centroprawicowej UMP, Nicolasa Sarkozy’ego. Wywołało to medialne komentarze, w których sugerowano próbę pozbycia się potencjalnego konkurenta w kolejnych wyborach prezydenckich[5].

14 maja 2011 został zatrzymany w Nowym Jorku na pokładzie samolotu linii Air France i następnie tymczasowo aresztowany w związku z zarzutem napaści seksualnej na pokojówkę[6]. 18 maja 2011 Dominique Strauss-Kahn, nieprzyznający się do popełnienia tego czynu, złożył rezygnację z pełnienia obowiązków dyrektora MFW[1][7]. Wkrótce zezwolono mu na tzw. areszt domowy, który uchylono 1 lipca 2011[8]. Ostatecznie zarzuty wobec byłego już szefa MFW w tej sprawie zostały wycofane wobec uznania przez prokuratorów zeznań pokojówki za niewiarygodne w zakresie zmuszenia do stosunku seksualnego. Dominique Strauss-Kahn został w tym samym czasie pozwany o próbę zgwałcenia w 2003 przez francuską dziennikarkę Tristane Banon[9]. Przedstawione zarzuty uniemożliwiły mu w praktyce start w wyborach prezydenckich w 2012, w których miał zamiar wziąć udział[10]. Na motywach tej historii nakręcony został film Welcome to New York (2014) z Gérardem Depardieu w głównej roli.

We wrześniu 2013 podano, że Strauss-Kahn wykupi 20% udziałów i zostanie prezesem Anatevka SA, firmy luksemburskiej z branży finansowej notowanej na giełdzie w Paryżu, która ma zmienić nazwę na LSK (Leyne, Strauss-Kahn & Partners)[11].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Inflation et partage des surplus. Le cas des ménages (z André Babeau i André Massonem), Editions Cujas 1975
  • Économie de la famille et accumulation patrimoniale, Editions Cujas 1977
  • La Richesse des Français- Epargne, Plus-value/Héritage (z André Babeau), PUF 1977
  • Pierre Bérégovoy: une volonté de réforme au service de l'économie 1984–1993 (z Christianem Sautterem), Cheff 2000
  • La flamme et la cendre, Grasset 2002
  • Oui, lettre ouverte aux enfants d'Europe, Grasset et Fasquelle 2004
  • Pour l'égalité réelle. Éléments pour un réformisme radical, Fondation Jean-Jaurès 2004
  • DVD pour le Oui à la constitution, 2005
  • 365 jours, journal contre le renoncement, Grasset 2006

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mąż Anne Sinclair, francuskiej dziennikarki radiowej i telewizyjnej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b IMF Managing Director Dominique Strauss-Kahn Resigns (ang.). imf.org, 18 maja 2011.
  2. ↑ Le PS donne au monde un grand argentier (fr.). liberation.fr, 29 września 2007.
  3. ↑ Domniemanie winy. „Rzeczpospolita”, 5 listopada 1999.
  4. ↑ Jon Henley: Forgery acquittal sets up French Socialist star for top post (ang.). guardian.co.uk, 8 listopada 2001.
  5. ↑ France's Sarkozy wants Strauss-Kahn as IMF head (ang.). reuters.com, 7 lipca 2007.
  6. ↑ I.M.F. Chief, Apprehended at Airport, Is Accused of Sexual Attack (ang.). nytimes.com, 14 maja 2011.
  7. ↑ Strauss-Kahn zrezygnował z kierowania MFW. dziennik.pl, 19 maja 2011.
  8. ↑ USA: Strauss-Kahn zwolniony z aresztu domowego. gazeta.pl, 1 lipca 2011.
  9. ↑ Zarzuty wobec Strauss-Kahna będą oddalone. rp.pl, 23 sierpnia 2011.
  10. ↑ Moja wina, moja bardzo dziwna wina, „Angora” nr 40 z 2 października 2011
  11. ↑ Strauss-Kahn Puts N.Y. Case Behind to Chair Paris-Traded Bank. bloomberg.com, 25 września 2013.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Rząd Pierre’a Bérégovoy, 1992–1993
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
p • d • e
Rząd Lionela Jospina, 1997–2002
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu
p • d • e
Dyrektorzy Zarządzający Międzynarodowego Funduszu Walutowego
Camille Gutt (1946–1951) • Ivar Rooth (1951–1956) • Per Jacobsson (1956–1963) • Pierre-Paul Schweitzer (1963–1973) • Johannes Witteveen (1973–1978) • Jacques de Larosiere (1978–1987) • Michel Camdessus (1987–2000) • Horst Köhler (2000–2004) • Rodrigo Rato (2004–2007) • Dominique Strauss-Kahn (2007–2011) • Christine Lagarde (2011–2019) • Kristalina Georgiewa (od 2019)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dominique_Strauss-Kahn&oldid=59605965”