Enicognathus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Enicognathus[1]
G.R. Gray, 1840[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – krasnogonka krótkodzioba (E. ferrugineus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Gromada

ptaki

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

papugowe

Rodzina

papugowate

Podrodzina

papugi neotropikalne

Plemię

Arini

Rodzaj

Enicognathus

Typ nomenklatoryczny

Psittacara leptorhyncha P.P. King, 1831

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Enicognathusrodzaj ptaków z podrodziny papug neotropikalnych (Arinae) w rodzinie papugowatych (Psittacidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 28–40 cm[7].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Leptorynchus: gr. λεπτος leptos „delikatny, smukły”; ῥυγχος rhunkhos „dziób”[8]. Gatunek typowy: Psittacara leptorhyncha P.P. King, 1831; młodszy homonim Leptorynchus Boisduval, 1835 (Coleoptera).
  • Enicognathus: gr. ἑνικος henikos „pojedynczy”; γναθος gnathos „żuchwa”[8]. Nowa nazwa dla Leptorynchus Swainson, 1837.
  • Stylorhynchus: gr. στυλος stulos „rysik”; ῥυγχος rhunkhos „dziób”[8]. Gatunek typowy: Psittacara leptorhyncha P.P. King, 1831.
  • Hylorynchus: gr. ὑλη hulē „dużo”; ῥυγχος rhunkhos „dziób”[8]. Gatunek typowy: Psittacara leptorhyncha P.P. King, 1831.
  • Microsittace: gr. μικρος mikros „mały”; σιττακη sittakē „papuga”[8]. Gatunek typowy: Psittacus smaragdinus J.F. Gmelin, 1788 (= Psittacus ferrugineus Statius Müller, 1776).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Enicognathus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. G.R. Gray: A list of the genera of birds: with their synonyma an indication of the typical species of each genus. London: R. and J.E. Taylor, 1840, s. 51. (ang.).
  3. W. Swainson: On the natural history and classification of birds. Cz. 2. London: John Taylor, 1837, s. 300, seria: Cabinet cyclopaedia. Natural history. (ang.).
  4. R.P. Lesson. Description de quatre espèces de psittacus de l’Amérique du Sud. „L’Écho du monde savant et l’Hermès”. 8, s. 184, 1844. (fr.). 
  5. C. Gay: Historia fisica y politica de Chile segun documentos adquiridos en esta republica durante doce anos de residencia en ella y publicada bajo los auspicios del supremo gobierno. T. 1: Zoologia. Paris: En casa del autor, 1847, s. 369. (hiszp.).
  6. Ch.L. Bonaparte. Tableau des perroquets. „Revue et Magasin de Zoologie pure et Appliquée”. 2e série. 6, s. 147, 150, 1854. (fr.). 
  7. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: New World and African Parrots (Psittacidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.psitta3.01. [dostęp 2020-10-19]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  8. a b c d e Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  9. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Arini Gray,GR, 1840 (Wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-19].