Platycercini
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Platycercini | |
| Selby, 1836 | |
 Przedstawiciel plemienia – rozella blada (Platycercus adscitus) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię |
Platycercini |
| Rodzaje | |
|
zobacz opis w tekście | |
Platycercini – plemię ptaków z podrodziny dam (Loriinae) w rodzinie papug wschodnich (Psittaculidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Plemię obejmuje gatunki występujące w Australazji i na Fidżi[1].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Do plemienia należą następujące rodzaje[2]:
- Psephotus Gould, 1845 – jedynym przedstawicielem jest Psephotus haematonotus (Gould, 1838) – świergotka seledynowa
- Northiella Mathews, 1912 – jedynym przedstawicielem jest Northiella haematogaster (Gould, 1838) – świergotka ognistobrzucha
- Psephotellus Mathews, 1913
- Purpureicephalus Bonaparte, 1854 – jedynym przedstawicielem jest Purpureicephalus spurius (Kuhl, 1820) – pąsogłówka
- Platycercus Vigors, 1825
- Barnardius Bonaparte, 1854 – jedynym przedstawicielem jest Barnardius zonarius (Shaw, 1805) – rozella czarnogłowa
- Lathamus Lesson, 1830 – jedynym przedstawicielem jest Lathamus discolor (Shaw, 1790) – papużka ostrosterna
- Prosopeia Bonaparte, 1854
- Eunymphicus J.L. Peters, 1937
- Cyanoramphus Bonaparte, 1854
- Pezoporus Illiger, 1811
- Neopsephotus Mathews, 1912 – jedynym przedstawicielem jest Neopsephotus bourkii (Gould, 1841) – łąkówka liliowa
- Neophema Salvadori, 1891
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ S.M. Billerman: Old World Parrots (Psittaculidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.psitta4.01. [dostęp 2020-10-22]. (ang.)
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Platycercini Selby, 1836 (Wersja: 2020-07-29). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-22].
