Psittacula
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Psittacula[1] | |
| Cuvier, 1800[2] | |
 Przedstawiciel rodzaju – aleksandretta zielonoszyja (P. calthropae) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj |
Psittacula |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Psittacus alexandri Linnaeus, 1758 | |
| Synonimy | |
| Gatunki | |
|
zobacz opis w tekście | |
Psittacula – rodzaj ptaka z podrodziny papug wschodnich (Psittaculinae) w rodzinie papug wschodnich (Psittaculidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce i Azji[9].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 29–62 cm; masa ciała 56–258 g[9].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Psittacula: nowołac. psittacula „papużka”, od zdrobnienia łac. psittacus „papuga”, od gr. ψιττακος psittakos „papuga”[10].
- Sagittifer: łac. sagittifer „nosić strzałę”, od sagitta „strzała”; -fer „noszący”, od ferre „nosić”[10]. Gatunek typowy: Psittacus alexandri Linnaeus, 1758.
- Palaeornis: gr. παλαιος palaios „starożytny”; ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[10]. Gatunek typowy: Psittacus alexandri Linnaeus, 1758.
- Belocercus: gr. βελος belos „strzała”; κερκος kerkos „ogon”[10]. Gatunek typowy: Psittacus barbatulatus Bechstein, 1811 (= Psittacus longicauda Boddaert, 1783).
- Belurus: gr. βελος belos „strzała”; ουρα oura „ogon”[10]. Gatunek typowy: Psittacus malaccensis J.F. Gmelin, 1788 (= Psittacus longicauda Boddaert, 1783).
- Alexandrinus: Aleksander Macedoński (456 p.n.e.–323 p.n.e.), król Macedonii, uważa się że sprowadził pierwsze te papugi do Europy[10]. Gatunek typowy: Psittacus krameri Scopoli, 1769.
- Himalayapsitta: Himalaje, od sanskrytckiego hima „śnieg”; ālaya „siedziba”; nowołac. psitta „papuga”, od gr. ψιττακος psittakos „papuga”[10]. Gatunek typowy: Psittacus himalayanus Lesson, 1831.
- Nicopsitta: Nicole Braun, żona niemieckiego ornitologa Michael P. Brauna; nowołac. psitta „papuga”, od gr. ψιττακος psittakos „papuga”[10]. Gatunek typowy: Palaeornis columboides Vigors, 1830.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:
- Psittacula finschii (Hume, 1874) – aleksandretta szarogłowa
- Psittacula himalayana (Lesson, 1832) – aleksandretta himalajska
- Psittacula roseata Biswas, 1951 – aleksandretta różowogłowa
- Psittacula cyanocephala (Linnaeus, 1766) – aleksandretta śliwogłowa
- Psittacula alexandri (Linnaeus, 1758) – aleksandretta różana
- Psittacula derbiana (Fraser, 1852) – aleksandretta chińska
- Psittacula longicauda (Boddaert, 1783) – aleksandretta długosterna
- Psittacula columboides (Vigors, 1830) – aleksandretta seledynowa
- Psittacula calthrapae (Blyth, 1849) – aleksandretta zielonoszyja
- Psittacula eupatria (Linnaeus, 1766) – aleksandretta większa
- Psittacula wardi (E. Newton, 1867) – aleksandretta seszelska – takson wymarły[12]
- Psittacula krameri (Scopoli, 1769) – aleksandretta obrożna
- Psittacula eques (Boddaert, 1783) – aleksandretta krótkosterna
- Psittacula exsul (A. Newton, 1872) – aleksandretta maskareńska – takson wymarły[13]
- Psittacula bensoni (Holyoak, 1973) – aleksandretta szara – takson wymarły
- Psittacula caniceps (Blyth, 1846) – aleksandretta siwogłowa
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Psittacula, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ G. Cuvier: Leçons d’anatomie Comparée. T. 1. Paris: Baudouin, Imprimeur de l’Institut National des Sciences et des Arts, 1800, s. tab. 2. (fr.)
- ↑ H. Kuhl. Conspectus psittacorum. „Nova Acta Physico-medica Academiae Caesareae Leopoldino-Carolinae Naturae Curiosorum”. 10 (2), s. 15, 1820 (łac.).
- ↑ N.A. Vigors. Sketches in Ornithology; or Observations on the leading Affinities of some of the more extensive groups of Birds. On a group of Psittacidæ known to the ancients. „The Zoological Journal”. 2 (5), s. 46, 1825 (ang.).
- ↑ S. Müller: Chetsen uit de oostelijke streken des Indischen archipels. II. Aanteekeningen omtrent Amboina, Banda, Poeloe Manok cn eenige andere eilanden dier streken. W: Verhandelingen over de natuurlijke geschiedenis der Nederlandsche overzeesche bezittingen de Leden der Natuurkindige commissie in Indië enandere Schrijvers. Cz. 1: Land-en Volkenkunde. Leiden: In commissie bij. S. en J. Luchtmans en C.C. van der Hoek, 1839–1844, s. 107. (niderl.)
- ↑ Ch.L. Bonaparte. Tableau des Perroquets. „Revue et Magasin de Zoologie pure et appliquée”. 2e Série. 6, s. 152, 1854 (fr.).
- ↑ Braun, Bahr i Wink 2016 ↓, s. 324.
- ↑ a b Braun, Bahr i Wink 2016 ↓, s. 323.
- ↑ a b S.M. Billerman: Old World Parrots (Psittaculidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.psitta4.01. [dostęp 2020-10-22]. (ang.)
- ↑ a b c d e f g h Etymologia za: The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World [online], S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Psittaculini Vigors, 1825 (Wersja: 2020-07-29). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-22].
- ↑ BirdLife International, Palaeornis wardi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020 [online], wersja 2020-2 [dostęp 2020-10-22] (ang.).
- ↑ BirdLife International, Alexandrinus exsul, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020 [online], wersja 2020-2 [dostęp 2020-10-22] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
M.P. Braun, N. Bahr & M. Wink. Phylogenie und Taxonomie der Edelsittiche (Psittaciformes: Psittaculidae: Psittacula), mit Beschreibung von drei neuen Gattungen. „Vogelwarte”. 54 (4), s. 322–324, 2016 (niem.).