Przejdź do zawartości

Henryk (imię)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk
Płeć

męskie

Imieniny

13 lipca

Alternatywne nazwy
Warianty obcojęzyczne

ang. Henry,
niem. Heinrich,
łac. Henricus

Odpowiednik dla płci przeciwnej

Henryka

Formy pochodne

Heniek, Henio, Heniu

Henrykimię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa oznaczającego „potężny”, „możny” lub „bogaty”. Wśród imion nadawanych nowo narodzonym dzieciom, Henryk w 2017 r. zajmował 77. miejsce w grupie imion męskich[1]. W całej populacji Polaków w 2017 r. Henryk zajmował 30. miejsce (207 913 nadań)[2].

Henryk imieniny obchodzi 19 stycznia[3][4][5], 19 lutego[3][4][5], 2 marca[3][5], 10 kwietnia[3][4][5], 12 lipca[3][4][5], 15 lipca[3][4][5] i 2 września[3][4][5].

Żeński odpowiednik: Henryka.

Odpowiedniki w innych językach

[edytuj | edytuj kod]

Postacie o imieniu Henryk

[edytuj | edytuj kod]

Władcy

[edytuj | edytuj kod]

Imiennicy

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Statystyka imion za 2017 rok – podsumowanie. gov.pl. [dostęp 2018-02-11].
  2. 100_najpopularniejszych_imion_bez_zgonow_18.01.2017_r. gov.pl. [dostęp 2018-02-11].
  3. a b c d e f g Skorowidz imion, [w:] Donat Chruścicki, Skarbczyk imion, Ewa Wieczorek, wyd. II, Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1986, s. 23. nlb, lewa kolumna, ISBN 83-217-2374-8, OCLC 833927072, Książka liczy 128 stron, z których żadnej nie ponumerowano. Na stronie 1. umieszczono logotyp wydawnictwa, str. 3. to strona tytułowa, na stronie 4. wydrukowano numer ISBN, który powtórzono na 3. stronie okładki. Nakład 100 tysięcy egz. Na stronie 4. pozostawiono jako rok wydania 1983, zaś na stronie 128., obok informacji, że jest to drugie wydanie z diapozytywów wydania pierwszego, jako rok wydania wydrukowano 1986.
  4. a b c d e f Henryk [online], deon.pl [dostęp 2024-02-22].
  5. a b c d e f g Mike Campbell, Name Days for the name Henryk [online], Behind the Name [dostęp 2024-02-22] (ang.).
  6. Kazimierz Tymiński: Mały słownik polsko-esperancki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1986, s. 429. ISBN 83-214-0326-3.