Jérôme d’Ambrosio

Jérôme d’Ambrosio
	; Jérôme d’Ambrosio (2012)
Państwo	Belgia
Data i miejsce urodzenia	27 grudnia 1985 ; Etterbeek
	Sezon 2013
Seria	Formuła 1 (kierowca testowy)
Zespół	Lotus F1 Team
Samochód	Lotus E21
Nr startowy	7/8
Partnerzy	Kimi Räikkönen; Romain Grosjean
	Sukcesy
	2003: Belgijska Formuła Renault 1.6 (mistrz); 2007: Międzynarodowa Formula Master (mistrz)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jérôme d’Ambrosio (ur. 27 grudnia 1985 w Etterbeek) – belgijski kierowca wyścigowy.

Życiorys

Początki kariery

Belg karierę rozpoczął w roku 2000, od startów w kartingu. Największym sukcesem Jerome’a w tej kategorii, było zwycięstwo w prestiżowym wyścigu Monako Kart Cup, w sezonie 2000. W 2003 zadebiutował w Belgijskiej Formule Renault 1.6, w ekipie byłego kierowcy F1, Thierry Boutsena. Już w pierwszym sezonie startów sięgnął w niej po tytuł mistrzowski. W tym samym sezonie brał udział również w Formule König, którą zakończył na 4. miejscu.

Po dobrych wynikach, w mało jednak znaczących seriach, Jerome przeniósł się do bardziej prestiżowych serii z cyklu Formuły Renault – Europejskiej oraz Francuskiej Formuły Renault 2.0. Reprezentując ekipę Graff Racing, rywalizację w nich ukończył odpowiednio na 4. i 16. pozycji.

W 2005 d’Ambrosio kontynuował starty w europejskim cyklu, w zespole Euronova Racing. W klasyfikacji generalnej zajął 15. pozycję. Z tym samym zespołem brał udział również we włoskiej edycji (zarówno w głównym, jak i zimowym cyklu). W ciągu sezonu kilkakrotnie stanął w nich na podium, a w ostatecznej klasyfikacji zajął w nich odpowiednio 4. i 3. miejsce. Poza tym wystartował w jednej rundzie Włoskiej Formuły 3000, w klasie „Light”. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 6. pozycji.

W 2006 podpisał kontrakt z francuską ekipą Tech 1 Racing, na starty w World Series by Renault. W ciągu siedmiu wyścigów Belg nie zdobył jednak punktów i po rundzie we Włoszech opuścił francuską stajnię. W lipcu Jerome powrócił do włoskiego teamu Euronova Racing, biorąc udział w ostatnich pięciu weekendach wyścigowych Euroserii 3000. W ciągu dziesięciu wyścigów trzykrotnie stanął na podium, zajmując ostatecznie 5. miejsce.

W 2007 zaangażował się w nowo powstałą Międzynarodową Formułę Master, mającą na celu wyszukiwać młode talenty do serii GP2. Był to przełomowy sezon w karierze Belga, który dzięki bardzo dobrej i konsekwentnej jeździe, pewnie sięgnął po tytuł mistrzowski, odnosząc po drodze pięć zwycięstw.

GP2

W ten też sposób otworzyła się dla niego droga do samego przedsionka Formuły 1 – GP2. Po pomyślnych testach z ekipą DAMS, został zakontraktowany, jako drugi kierowca francuskiej ekipy, u boku Japończyka Kamui'ego Kobayashi. Współpracę z zespołem rozpoczął od debiutującej Azjatyckiej GP2, która była rozgrywana w przerwie zimowej. W ciągu dziesięciu rund trzykrotnie zapunktował, z czego dwukrotnie stanął na podium. Ostatecznie ukończył ją na 11. miejscu w generalnej klasyfikacji. Przegrał jednak wewnętrzną rywalizację z protegowanym Toyoty.

W głównej serii role się odwróciły i to Jerome okazał się lepszy, pomimo iż początek sezonu był dla niego kompletnie nieudany. Dorobek przyzwoitych 21 punktów dał mu podobnie, jak w zimowej edycji, jedenaste miejsce w końcowej klasyfikacji.

Na przełomie 2008 i 2009 ponownie brał udział z francuską ekipą w Azjatyckiej Serii GP2. Drugi rok startów okazał się dużo lepszy w wykonaniu Belga. Mimo iż nie zdołał wygrać żadnego wyścigu, był jednym z najrówniejszych kierowców, a dzięki fantastycznej postawie w ostatniej rundzie sezonu w Bahrajnie, gdzie zajął dwukrotnie 2. miejsce, rzutem na taśmę odebrał tytuł wicemistrzowski Hiszpanowi, Roldanowi Rodriguezowi, wyprzedzając go zaledwie jednym punktem (punkt ten zdobył dzięki uzysjaniu najszybszego okrążenia, w ostatnim wyścigu sezonu). Ponownie jednak przez słabszy początek sezonu, uległ swojemu partnerowi z zespołu, który zdobył tytuł.

Drugi rok startów w głównej edycji również okazał się lepszy, aniżeli jego partnera. W przeciwieństwie do poprzedniego sezonu, tym razem to w pierwszej połowie cyklu notował lepsze wyniki (trzy miejsca na podium w ciągu czterech startów). Nie był jednak w stanie walczyć o tytuł. Głównym powodem ponownie okazał się brak stabilnej formy ekipy DAMS. Nie zmieniło to jednak faktu, iż zajął w generalce wyższą, 9. pozycję, z dorobkiem 29 punktów.

Po braku udziału w zimowej edycji GP2, d’Ambrosio z nadziejami oczekiwał sezonu 2010. W wyniku przeciętnych i nierównych osiągów samochodu, Belg tylko pięć razy dojechał na punktowanej pozycji. Dodatkowo w wyniku politycznych spraw zespołu, został zastąpiony przez Francuza Romaina Grosjeana, w jednej rundzie, na niemieckim torze Hockenheimring (miało to na celu porównanie osiągów obu kierowców, względem Chińczyka Ho-Pin Tunga). Najlepiej zaprezentował się podczas niedzielnych zmagań, na ulicznym obiekcie w Monako, gdzie odniósł pierwsze zwycięstwo w karierze. Po raz drugi i ostatni na podium, w tym roku, stanął ponownie w niedzielę, na włoskim torze Monza, gdzie zajął drugie miejsce. W tym sezonie Jerome po raz pierwszy zdobył również pole position, a miało to miejsce na belgijskim obiekcie Circuit de Spa-Francorchamps (nie dojechał jednak do mety). Nie zmieniło to jednak faktu, iż był to nieudany sezon dla Belga, który w klasyfikacji generalnej zajął dopiero 12. lokatę.

Formuła 1

2010: Renault

W sezonie 2010 był kierowcą testowym w zespole Renault F1^[1].

20 września 2010, zespół Virgin Racing ogłosił podpisanie kontraktu z d’Ambrosio, który miał brać udział w piątkowych treningach^[2]. Brał udział w sesjach treningowych przed Grand Prix Singapuru, Japonii, Korei Południowej, oraz Brazylii.

2011: Virgin

Od sezonu 2011 został kierowcą Marussia Virgin Racing. Jego zespołowym partnerem został Niemiec Timo Glock^[3].

27 marca 2011, do wyścigu Grand Prix Australii inaugurującym sezon 2011 startował z 22 pozycji, którą uzyskał poprzedniego dnia w kwalifikacjach. Linię mety przekroczył na 14. miejscu, tracąc w stosunku do lidera cztery okrążenia^[4].

Do wyścigu o Grand Prix Malezji rozegranym 10 kwietnia, startował z 22 miejsca startowego. Na 42 okrążeniu uderzył w krawężnik w wyniku czego wyłączeniu uległ silnik bolidu, a zawodnik nie ukończył wyścigu^[5].

2012: Lotus

Od początku tego sezonu pełni funkcję trzeciego kierowcy i kierowcy testowego zespołu Lotus. Podczas GP Włoch zastąpił zawieszonego na jeden wyścig Romaina Grosjeana^[6].

Po Formule 1

W 2014 roku Belg dołączył do stawki Blancpain Endurance Series, gdzie uplasował się na siedemnastej pozycji. Pod koniec sezonu podpisał kontrakt z ekipą Dragon Racing na starty w Formule E, gdzie trzykrotnie stawał na podium, a w Berlinie odniósł zwycięstwo. Z dorobkiem 113 punktów został sklasyfikowany na czwartej pozycji w końcowej klasyfikacji kierowców.

Wyniki

Formuła 1

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Sezon	Zespół	Samochód	Pozycje startowe / w wyścigach
Sezon	Zespół	Silnik	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21
2011
	Marussia Virgin Racing	Virgin MVR-02	22	22	21	20	23	22	24	23	22	21	24	20	22	22	20	22	23	22	23
	Marussia Virgin Racing	Cosworth CA2011	14	989NU	20	20	20	15	14	22	17	18	19	17	989NU	18	21	20	16	989NU	19
2012
	Lotus F1 Team	Lotus E20	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-	15	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995 -
	Lotus F1 Team	Renault RS27 2,4l V8	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995-	13	995-	995-	995-	995-	995-	995-	995 -

GP2

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																				Punkty	Pozycja
2008	DAMS	ESP	ESP	TUR	TUR	MON	MON	FRA	FRA	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	VAL	VAL	BEL	BEL	ITA	ITA	21	11
2008	DAMS	NU	15	NU	NU	9	7	6	NU	9	12	NU	11	9	NU	5	2	8	2	7	6	21	11
2009	DAMS	ESP	ESP	MON	MON	TUR	TUR	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	VAL	VAL	BEL	BEL	ITA	ITA	POR	POR	29	9
2009	DAMS	3	3	6	2	NU	15	19	12	10	7	16	NU	9	4	NU	NU	4	4	NU	10	29	9
2010	DAMS	ESP	ESP	MON	MON	TUR	TUR	VAL	VAL	GBR	GBR	DEU	DEU	HUN	HUN	BEL	BEL	ITA	ITA	ARE	ARE	21	12
2010	DAMS	NU	13	8	1	10	8	NU	8	11	11	–	–	6	NU	NU	NU	5	2	14	8	21	12

Azjatycka Seria GP2

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach											Punkty	Pozycja
2008	DAMS	ARE	ARE	IDN	IDN	MAL	MAL	BHR	BHR	ARE	ARE		12	11
2008	DAMS	11	8	NU	NU	3	NU	11	12	7	3		12	11
2008/2009	DAMS	CHN	CHN	ARE	BHR	BHR	QAT	QAT	MAL	MAL	BHR	BHR	36	2
2008/2009	DAMS	9	5	7	2	3	5	7	NU	DK	3	2	36	2

Formuła Renault 3.5

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																	Punkty	Pozycja
2006	Tech 1 Racing	ZOL	ZOL	MON	TUR	TUR	ITA	ITA	SFR	SFR	DEU	DEU	GBR	GBR	FRA	FRA	ESP	ESP	0	36
2006	Tech 1 Racing	19	19†	12	14	22	16	19	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	0	36

Podsumowanie startów

Sezon	Seria	Zespół	Wyścigi	PP	Zwycięstwa	Punkty	Pozycja
2003	Belgijska Formuła Renault 1.6	Thierry Boutsen Racing					1
2003	Formula König					240	4
2004	Francuska Formuła Renault	Graff Racing	14	0	0	156	4
2004	Europejska Formuła Renault	Graff Racing	7	0	0	28	16
2005	Włoska Formuła Renault	Euronova Racing	17	1	1	199	4
	Włoska Formuła Renault (zimowa edycja)		2	?	2	40	3
	Europejska Formuła Renault		6	0	0	22	15
	Włoska Formuła 3000		1	0	0	9	6
2006	Euroseria 3000	Euronova Racing	10	0	0	39	5
	Formula Renault 3.5 Series	Tech 1 Racing	7	0	0	0	NS
	FIA GT Championship	Gillet Vertigo Streiff (GT2)	1	0	0	0	NS
2007	Międzynarodowa Formuła Master	Cram Competition	16	1	5	100	1
2008	Seria GP2	DAMS	20	0	0	21	11
2008	Azjatycka Seria GP2	DAMS	10	0	0	12	11
2008/2009	Azjatycka Seria GP2	DAMS	11	1	0	36	2
2009	Seria GP2	DAMS	20	0	0	29	9
2010	Seria GP2	DAMS	18	1	1	21	12
	Formuła 1	Renault	Kierowca testowy
	Formuła 1	Virgin	Kierowca testowy
2011	Formuła 1	Marussia Virgin Racing	19	–	–	–	24
2012	Formuła 1	Lotus F1 Team	1	–	–	–	23
2013	Formuła 1	Lotus F1 Team	Kierowca testowy
2014	Blancpain Endurance Series	M-Sport Bentley	5	–	–	15	17
2014/2015	Formuła E	Dragon Racing	11	–	1	113	4

Przypisy

↑ Rafał Pawłowski: Tung, d’Ambrosio i Charouz testerami ekipy RenaultF1. f1ultra.pl, 2010-02-01. [dostęp 2010-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-04)]. (pol.).
↑ Marek Roczniak: D’Ambrosio będzie jeździł w piątki bolidem Virgin. f1wm.pl, 2010-09-20. [dostęp 2011-04-14]. (pol.).
↑ Marek Roczniak: D’Ambrosio podpisał kontrakt z Virgin na starty w sezonie 2011. f1wm.pl, 2010-12-21. [dostęp 2010-12-21]. (pol.).
↑ Qantas Australian Grand Prix 2011. f1wm.pl. [dostęp 2011-04-09]. (pol.).
↑ Qantas Australian Grand Prix 2011. f1wm.pl. [dostęp 2011-04-14]. (pol.).
↑ Paweł Zając: D’Ambrosio zastąpi Grosjeana na Monzy. f1wm.pl, 2012-09-04. [dostęp 2012-09-04]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Strona kierowcy na oficjalnej stronie Gravity Sport Management. gravitysportmanagement.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-16)].

[1] Rafał Pawłowski: Tung, d’Ambrosio i Charouz testerami ekipy RenaultF1. f1ultra.pl, 2010-02-01. [dostęp 2010-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-04)]. (pol.).

[2] Marek Roczniak: D’Ambrosio będzie jeździł w piątki bolidem Virgin. f1wm.pl, 2010-09-20. [dostęp 2011-04-14]. (pol.).

[3] Marek Roczniak: D’Ambrosio podpisał kontrakt z Virgin na starty w sezonie 2011. f1wm.pl, 2010-12-21. [dostęp 2010-12-21]. (pol.).

[4] Qantas Australian Grand Prix 2011. f1wm.pl. [dostęp 2011-04-09]. (pol.).

[5] Qantas Australian Grand Prix 2011. f1wm.pl. [dostęp 2011-04-14]. (pol.).

[6] Paweł Zając: D’Ambrosio zastąpi Grosjeana na Monzy. f1wm.pl, 2012-09-04. [dostęp 2012-09-04]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Obecni	Alexander Albon Dorian Boccolacci Alex Fontana Esteban Ocon Marco Sørensen Marlon Stöckinger Oscar Tunjo
Byli	Fabio Carbone Jan Charouz Dani Clos Jérôme d’Ambrosio Lucas Di Grassi Loïc Duval Fairuz Fauzy Romain Grosjean Ben Hanley Kevin Korjus Heikki Kovalainen Robert Kubica José María López Pastor Maldonado Tiago Monteiro Nelson Panciatici Charles Pic Éric Salignon Richie Stanaway Ho-Pin Tung Davide Valsecchi Carlo van Dam Giedo van der Garde Danny Watts